سهامدار کم کردن رنج بشر باشیم

 نه تنها من ناتوانم دنیا هم ناتوان است. کاری که می‌توانم انجام دهم این است که سهام‌دار این علم و سهام‌دار کم شدن درد و رنج بشر شوم. چطور؟ با کمک کردن به پایه‌های مالی و علمی کنگره که این نگاه هم پسندیده و هم واقعی است و هم سعادت می آورد. خریدن سهام علمی که متفاوت و جنسش از نور است. سهامی که درد و رنج بشر را کم می‌کند. سهامی که از بین نمی‌رود و سود خوبی دارد و قابل حمل است. می‌گوییم پایان هر نقطه سر آغاز خط دیگری است، چه از این بهتر که سر آغازم را با این سهام شروع کنم. سهامی که سودش تضمینی است و می‌توانی این سود را در مشارکت بچه‌های لژیون سردار ببینی؛ یا بچه‌هایی که با تمام توان کمک مالی می‌کنند. حالا بحث من صرفاً بچه‌های لژیون سردار نیست. حسن و آن راهنمای محترم نمایندگی شفای مشهد که چهار شنبه مشارکت کردند، چون با تمام توان آمده و خدمت مالی کرده بودند از سودشان تعریف می‌کردند. این برای خیلی‌ها غیر قابل باور بود که چرا این اتفاق‌ها برای آن‌ها می‌افتد چون آن‌ها سهام‌دار آن علم شده‌اند. چون آن‌هاسهام‌دار کم شدن درد ورنج بشر شدند. 

 یک پرانتز باز کنم اگر می‌گویم بچه‌های لژیون سردار چون عادت کرده‌ام وگرنه به شخصه نظرم این است که وجه تمایز چندانی بین بچه‌های لژیون سردار و بقیه بچه‌هایی که کمک می‌کنند نیست. بحث من روی تمام توانیست چون می‌بینی من بیست ملیارد سرمایه دارم و می‌آیم پنجاه، صد یا دویست میلیونش را می‌دهم به کنگره. این تمام توان من نیست. من نگهبان لژیون سردار نماینگی صالحی هستم، کسی سراغ دارم که با دو بچه، مستاجر و درآمد ماهی یک میلیون و هشتصد حقوق همه هم و غمش این است که سالی چهار یا پنج میلیون به کنگره کمک کند. او تمام توانش را می‌گذارد. کنگره هم با تمام توانش برای زنده شدن من تلاش کرد. ما قبل از گلریزان در ساختمان بیست که در ماه یک با جلسه هماهنگی لژیون سردار را داریم، بین نگهبان‌ها، دبیرها، اعضای لژیون سردار برای پویایی لژیون سردار که گلریزانمان را بهتر برگذار کنیم توی چند تا از جلساتمان هم آقای مجدیان هم تشریف داشتند. یه روز تعریف میکردند و من به فکر فرو رفتم. صحبت از هزینه‌های از قدیم کنگره شد.

رهایی من چقدر می ارزد؟ من الان فکر می‌کنم که رهایی مرا یک کفه ترازو بگذارند و در مقابل همه علم دنیا همه اطلاعات در مورد اعتیاد همه روانشناسان را بگذارند، علم کنگره را از آن در بیاورند، هنوز کفه رهایی من سنگین‌تر است.

 پنج سال پیش زمانی که پشت درب آکادمی آمدم، وضعم خوب بود. تمکن مالی داشتم الان هم که اینجا هستم خدا را شکر وضعم خوب است. اما پنج سال از آن زمان می‌گذرد. توی این پنج سال قرار بود چرخ روزگار برایم چطور بگذرد؟ یک امضای ناخواسته در نشئگی یا خماری، یک چک ناخواسته توی نشئگی یا خماری قرار بود وضع مرا چگونه رقم بزند. من نوعی آمدم پشت درب کنگره که طلاق، بی پولی و بیکاری بود. زندگیم داشت به هم می‌ریخت این زندگی که الان جمع و جور شده الان چقد می‌ارزد؟ کی می‌تواند روی آن قیمت بگذارد که من می‌گویم. یک درصد آبروی برگشته چقدر می‌ارزد؟ اعتبار برگشته چقدر می‌ارزد؟ آن دل که به خدا نزدیک شده، آن درد و رنج که کم شده چقدر می‌ارزد؟ قوی‌ترین نیروی بازدارنده توی ماده و مادیاته هر که بامش بیش برفش بیشتر. شاید این نیروی بازدارنده نمی‌گذارد و من امیدوارم این اتفاق امسال بیفتد. قطعاً یک بچه کنگره‌ای این کار را انجام می‌دهد و امسال هم انجام می‌دهد. آن نگاه یک درصدی قشنگ نیست من الان می‌خواهم فرزندم را ببرم کمپ. بیست و یک روز یک دوره قل و رنجیر ناسزا، دو میلیون تا هفت میلیون میگیرند. صاحب کمپ نمی‌گوید تو چقدر درآمد داری یک درصد از درآمدت را بده تا من بچه‌ات را ترک بدهم.

 وقتی تخت ترک شبی سه تا پنج میلیون است، رئیس بخش به من نمی‌گوید تو چقدر درآمد داری. مشاوره ساعتی پانصد هزار تا هفتصد هزار تومان بماند توی کنگره خیلی چیزها تغییر می‌کند. کنگره بی ارزش و بی قیمت تحویل می‌گیرد و با ارزش و بی قیمت تحویل می‌دهد. من نوعی که آمدم پشت در کنگره به هم ریختگی، دروغ، بیکاری، چک برگشتی و طلاق دنبالم  بوده است. اگر این پروسه را به خوبی طی کنم و برسم آنجا این طرف با ارزش و بی قیمت می‌شوم. نمی‌شود روی زندگی جمع و جور شده و آن نگاه پاک قیمت گذاشت. روی آن معصومیتی که به چشم بر می‌گردد نمی‌شود قیمت گذاشت. روی آن صداقت و محبت نمی‌شود قیمت گذاشت. یعنی معیار انسانیت توی کنگره تغییر می‌کند. فقط و فقط به واسطه همان دلی که به خدا نزدیک می‌شود.

 وظیفه اصلی من راهنما هم همین است؛ نزدیک کردن دل به خداوند. وظیفه من گرفتن مواد از رهجو نیست. مواد را کنگره و پروتکل دی اس تی می‌گیرد. شربت او تی هم در وزارت کشور تثبیت شده است. من فقط می‌آیم توی دفتر چه رهجو برنامه می‌دهم. آیا این وظیفه من است؟ من فکر می‌کنم رسالت اصلی کنگره نزدیک کردن دل‌ها به خداوند است و من به عنوان یک راهنما موظف شدم این علم را انتقال بدهم. خدمت زمان رهای و رهایی در گرو خدمت است. رهایی با رهایی متفاوت است. رهایی مزایا دارد. سرت کلا رفته اگر فقط موادت را کنار بگذاری و از کنگره بروی. من خیلی خدمت کردم. از سفر اول خدمت کردم و همه جایگاه‌های خدمتی را به جز مرزبانی تجربه کردم. اما کجا بسیار عالی شد؟ کجا فصل زندگیم  فرق کرد و رهایی‌ام میوه داد؟ آنجا که آمدم با تمام توانم خدمت مالی کردم. امسال رمضان به خاطر کرونا مراسم افطاری نداریم اما کمک ما به زمین می‌تواند باعث شرکت ما در این سهام پر سود شود.