همیشه کنگره ای باشیم

گاهی باید برای بهتر دیدن و بهتر درک کردن یک موضوع، باید کمی دورتر بایستیم، کمی فاصله بگیریم تا جزئیات و اهمیت موضوع بیشتر برایمان نمایان شود. به بیان دیگر؛ وقتی انسان در متن یک موضوع قرار دارد درک اهمیتش گاهی سخت‌تر می‌شود.

این روزها به‌اجبار بیماری، از حضور فیزیکی در کنگره 60 محروم شده‌ایم، اما همین فاصله فیزیکی باعث شده است که ابعاد دیگری از کنگره برای من نمایان شود. پیش از این هم درک کرده بودم که کنگره 60 دانشگاهی 24 ساعته است که روز و ماه و سال خاصی ندارد، آموزش‌هایش تعطیل نمی‌شود، همیشه حامی مسافر و همسفر است و حمایت علمی و معنوی‌اش همیشه در زندگی ما جاری است، اما حالا چیزهای بیشتری درک می‌کنم...

یک مسافر با سفر اول کارش و راهش تمام نمی‌شود. برای کامل شدن و تعادل بیشتر باید وارد سفر دوم شود، باید خدمت کند و آموخته‌های خود را در سفر دوم در زندگی فردی و اجتماعی‌اش اجرا نماید و در ادامه راه همیشه و در هر شرایطی مجری حرمت‌های کنگره 60 باشد؛ یعنی وقتی یاد گرفتم دروغ گفتن یک ضد ارزش است همان‌طور که مصرف مواد یک ضد ارزش است، نمی‌توانم مصرف مواد را درمان کنم اما به دنیای دروغ‌ها برگردم. در سفر دوم من هر جا باشم یک کنگره‌ای هستم و حرمت‌ها و قوانین کنگره باید همیشه همراه من باشد.

در این روزها هم نباید این موضوع را فراموش کنم که نبودن در محیط فیزیکی کنگره، چیزی را تغییر نداده است. من یک کنگره‌ای هستم، یک سفر اولی یا سفر دومی، یک کمک راهنما یا مرزبان و یا هر جایگاه دیگری. من باید همه وظایف فردی و لژیونی خودم را به بهترین نحو اجرا کنم و حرمت‌ها را فراموش نکنم. کنگره 60 برای من همیشه است پس من هم باید همیشه کنگره‌ای باشم. نمی‌توانم کنگره و حرمت‌هایش را برای زمان‌های خاصی تعطیل کنم.

این روزها شهر حال و هوای خاصی دارد، متفاوت از هرسال. شاید الآن بیشتر لذت روزهای پیش از عید را درک می‌کنم. روزهایی که آزادانه در خیابان قدم می‌زدیم و ماهی قرمز و سبزی سفره هفت‌سین می‌خریدیم. روزهایی که در شعبه برای سال نو آماده می‌شدیم. دل‌تنگی زیاد است اما من آموخته‌ام که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است و امید همیشه هست. امید به‌روزهای بهتر تحمل مشکلات را آسان‌تر می‌کند و در کنار هم بودن دل‌هایمان، دلگرمی می‌آورد.

بیایید در این روزها که دست‌هایمان از هم دور است از دل‌هایمان برای هم بنویسیم. حال و هوای این روزهایمان را باهم بنویسیم و باهم بخوانیم تا باهم برسیم به سپیدی بعد از شب سیه...

نویسنده: کمک راهنما مسافر پویا