درخت ریه یک شهر

با درود و سپاس به بنیان مجموعه انسانی کنگره ۶۰ که به‌راستی درختی تنومند است که در سایه‌ی شاخسارهای آن مرد بزرگ، می‌توانیم دمی غم‌هایمان را فراموش کنیم و بیارامیم و درودی دیگر نثار تمام دست‌اندرکاران این مجموعه انسانی، امید به اینکه هرروز این درخت تنومند، قدرتمندتر به کار خودش ادامه بدهد و به امید روزهای بهتر برای همه‌ی اعضا.

در مورد دستور جلسه که درختکاری می‌باشد شاید بتوان ساعت‌ها راجع به درخت صحبت کرد ولی چیزی که حائز اهمیت است این هست که ما باید درخت را با چشم دل نگاه کنیم، نه با چشم سر. آن‌وقت درخواهیم  یافت که چه قدرت و نظم و هماهنگی پشت این‌همه آفرینش نهفته است. درخت و گیاه برای تمامی موجودات، حیاتی است‌. آفرینش حیات از همین بذر و نهالی است که ما در دل خاک قرار می‌دهیم و تبدیل به درختی تنومند می‌شود. گرچه ما فقط ظاهر درختان را نظاره‌گر هستیم و محو ظاهر درخت می‌شویم و از عمق مطلب بی‌خبر مانده‌ایم، یعنی ما از نیروی عظیمی که به عناصر آب، خورشید و خاک فرمان می‌دهد که این بذر  را برویاند که همان مبدأ آفرینش است. تمام مخلوقین هرکدام به زبان خود از قدرت هستی و معمار اصلی حرف می‌زنند و درخت هم با دادن تمام خوبی‌هایی که دارد به ما مزایای زیادی می‌دهد، ازجمله: میوه، خوابیدن در سایه‌اش، تمیز کردن هوای آلوده که نقش اساسی در اکوسیستم زندگی ما و تمامی موجودات هستی ایفا می‌کند. شکوه درختان در طبیعت، برگی دیگر از حیات را در برابر دیدگان ما قرار می‌دهد. اگر بناتر دلایلی ما از این موهبت الهی جامانده‌ایم اما دلیلی نمی‌شود که اصل خلقت این شگفتی را به فراموشی بسپاریم

هستند انسان‌هایی که از عظمت خلقت درختان آگاه‌اند، در روز درختکاری همت می‌کنند و درخت و نهال می‌کارند. همان‌طور که همه می‌دانیم درخت، فواید بسیار زیادی برای همه دارد و بر همگان پوشیده نیست که اگر روزی درختان نباشند معلوم نیست که چه بر سر همه ما می‌آید. پس به‌پاس همه‌ی نعمت‌هایی که درخت بدون هیچ چشم‌داشتی بر ما ارزانی داشته، به او احترام گذاشته و تا جایی که می‌شود به موجودات زنده احترام بگذاریم، به‌خصوص این موجود نازنین. اگر بدانیم درختان چقدر برای ما حیاتی هستند، آن‌وقت در کاشت و برداشت گیاهان و درختان دقت بیشتری می‌کنیم. کنگره ۶۰ به‌عنوان سازمان مردم‌نهاد که سرلوحه‌ی آن احیای انسان‌ها هست، در احیای طبیعت پیشگام بوده و خواهد بود، همه‌ساله در هفته درختکاری اقدام به کشت نهال می‌نماید و در طول سال جهت آبیاری و نگهداری از درختان کاشته شده، اقدامات لازم را انجام می‌دهد. در ضمن روز درختکاری فقط در کشور ما رسم نیست. در خیلی کشورها این رسم زیبا اجرا می‌شود.

اولین بار در کشور آمریکا، در نبراسکا آمریکا در سال ۱۸۷۲،  در تاریخ ۱۰ آوریل، برابر با ۲۱ فروردین، توسط فردی به نام  j.sterligmorton  درخت کاشته شد. گفته می‌شود که در این روز یک‌میلیون درخت کاشته شده است و در اکثر کشورها به‌تناسب شرایط آب و هوایی متفاوت است. مثلاً در آلمان ۱۵ اردیبهشت، در مصر ۲۶ بهمن و در پاکستان ۲۷ مرداد هست. درختکاری در ایران باستان از اهمیت زیادی برخوردار است. ما ایرانی‌ها هرسال با کاشت درخت به استقبال سال نو می‌رویم و درواقع با این کار نهادین در آستانه بهتر زندگی را به زمین بازمی‌گردانند. درخت به‌منزله‌ی ریه‌های یک شهر تلقی می‌شود و این را یادمان باشد که ما به‌عنوان اشرف مخلوقات، هم در برابر خودمان و هم در برابر نسل‌های آینده مسئول هستیم. احترام گذاشتن به‌تمامی موجودات را از بدو کودکی به فرزندانمان یاد بدهیم.

ما باید از درخت خیلی درس‌ها بگیریم ازجمله: ازخودگذشتگی و مهربانی، چرا اگر که خوب نگاه کنیم و چشم دل را بازکنیم تمامی صفات خوب را در یک درخت می‌بینیم و ازآنجایی‌که کتاب آسمانی‌مان به ما آموخته، از طبیعت باید الگو بگیریم. یک‌چیز مهمی که خودم از درخت آموختم این هست که درختان،  مظهر ایستادگی و مقاومت هستند. امیدوارم که همه ما استقامت و ایستادگی را از این موجود نازنین یاد بگیریم زیرا انسان‌های بزرگ، مانند درختان ایستاده می‌میرند.

نویسنده: همسفر ژیلا