درخت نعمتی پر ارزش و حیات بخش هست

برای رسیدن به اهداف حتماً باید اول ضربه زده بشود تا بتواند به مرحله تبدیل برسد تا ترخیص انجام بشود و برای خارج شدن تغییرات اول باید در صورت آشکار و پنهان تفکر و اندیشه اتفاق بیفتد؛ یعنی بعد از کسب آموزش علم را کسب نمایند. با نیروها آشنا می‌شوند تا معرفت، شناخت دانایی و تا دانایی مؤثر را تجربه نمایند. سه پارامتر مهم صبر، زمان و حرکت و تلاش و دیگر تابع قوانین و فرمان‌بردار باشد تا از مرحله تغییر، تبدیل و ترخیص عبور کنند و به مرحله ظهور برسد نیروهای القا، احیا و تحرک هم کمک خواهند کرد. نیروها به دو بخش تقسیم می‌شوند. نیروهای الهی و نیروهای شیطانی. اگر انسان جزء نیروهای شیطانی باشد مانند قاصدان، دروغ‌گویان، ستمکاران و مصرف‌کنندگان... انسان خلقی است که صور پنهان آن از عالم امر خلق‌شده و صور ظاهرش در جهان خاکی مسکن گزیده به‌هرحال باید از درون خودش عبور کند تا به عظمت خداوند و شگفتی‌های عالم برسد. متأسفانه انسان نسیان و فراموش‌کار است، مرتکب اعمالی می‌شود که صفات ضد ارزشی او بیشتر از ارزش‌هاست.
بخش دوم این دستور جلسه درختکاری است. درختان از نعمت‌های پرارزش و حیات‌بخشی هستند که خداوند برای انسان آفریده تا همواره از فایده‌های گوناگون آن استفاده کند. ما هم می‌خواهیم به شکرانهٔ این نعمت خدادادی به‌پاس حق‌شناسی، از آن دست‌کم در روز درختکاری از درخت بیشتر بدانیم تا به ارزش واقعی آن پی برده و از آن به‌درستی استفاده کنیم. تنها راه تزکیه و پالایش زمین کاشت درخت است. اگر هر نفر یک درخت بکارد ما مشکلات را در طبیعت نداریم. این برمی‌گردد به درمان اعتیاد مسافرانمان که در تصاویر کتاب ۶۰ درجه تصاویر درخت است که جسم فرد مصرف‌کننده را تبدیل به خانهٔ حشرات کرده است. پس از شروع سفر این درختان توخالی و پوسیده شروع می‌کنند به جوانه زدن در طبیعت. هم این زیبایی‌ها همه و هرچه در هستی وجود دارد، این‌ها آموزگاران ما هستند باید آموزش بگیریم و آموزگارانمان را دوست بداریم. یک سال بعد از رهایی با شروع آموزش، تزکیه و پالایش که گذشته باشد به سهم خود یک درخت باید بکارند و از آن مراقبت کنند تا شاهد رشد درخت باشند و این عمل درختکاری تا روزی که زنده هستیم باید ادامه داشته باشد. این عمل با درایت بنیان کنگره ۶۰ صورت گرفته که نشانگر اهمیت کنگره و اهمیت محیط‌زیست هست و قرار نیست یک درخت فوراً میوه بدهد فرایند زمانی رشد درختان فرق می‌کند. یک درخت یک‌ساله بار می‌دهد و درختی دیگر ده سال طول می‌کشد تا به ثمر برسد. فاصله زمان را و صبر را هم باید در نظر گرفت. وقتی‌که وارد کنگره ۶۰ شدیم، یعنی یک نهال کاشتیم و باید ۱۰ ماه از این نهال مراقبت کنیم تا به ثمر برسد که همان رهایی است. کسانی که می‌مانند تا به رهایی می‌رسند و تولد یک‌سالگی، سه‌سالگی، پنج‌سالگی و هفت‌سالگی می‌گیرند، همان درختانی هستند که تبدیل شدند به یک درخت تنومند و بارور شدند و از میوهٔ آن‌ها استفاده می‌برند. کاشت درخت و مراقبت از آن شاهد رشد و بالندگی و احیای درخت است.
بنابراین درختان نشانهٔ وجود خداوند هستند. خداوند نمونه‌های فراوان از ملکوت قدرت خویش و شگفتی‌های فراوان آثار رحمت خود را به انسان نشان داده که همه با زبان گویا وجود پروردگار را گواهی می‌دهند و بی‌اختیار ما را به شناخت پروردگار می‌خوانند که آنچه آفریده به آثار طبیعت و نشانه‌های حکمت او پدیدار است که هر یک از پدیده‌ها حجت و برهانی بر وجود او به شمار می‌آیند. ازاین‌رو آموزگاران مخلوقین است. گرچه برخی از مخلوقات به‌ظاهر ساکت‌اند؛ ولی بر تدبیر خداوند گویا و نشانه‌های روشنی بر قدرت و حکمت او هستند و صاحبان عقل در آن متذکر در خلافت الهی می‌باشند. ای انسان خوب تعقل کن مبادا جان درختی را بگیری و او را قطع نمایی که عذاب سخت الهی را در پیش داری. به همین دلیل در کنگره از امر و این قانون استفاده می‌کند و درختی می‌کاریم تا تغییرات کند و شکوفه بدهد و به بار بنشیند و قابل‌درک باشد و جای پایی از خود در کنگره به‌جا گذاریم تا انسان به صعود و به اوج قله برسد که همان بالاترین است که نور خداوند است و پایانی ندارد.

نویسنده: همسفر صدیقه آتش‌بار
نگارنده: همسفر رقیه لژیون پنجم