درخت، چه واژه زیبا و باشکوهی. کلمه‌ای که حاکی از بیداری و سربلندی، استحکام، ایستادگی، امید، صبر، استقامت، ایثار، بخشش، سرسبزی، طراوت، قناعت، منفعت و ... است و تأمل در آن دنیایی درس و آموزش به دنبال خواهد داشت. استاد امین می‌فرمایند: درختان، زمین را از سیاره‌ای فاقد حیات به مکانی قابل سکونت و سرشار از زیبایی‌ها تبدیل نمودند و ما به‌پاس احیای خود و تداوم و حیات، آنها را ارج می‌نهیم.
یک بذر کوچک که خواسته‌اش رشد و ترقی است به‌فرمان خداوند، زمانی که در بستر مناسب خودش قرار می‌گیرد با تمام تاریکی‌ها درونش مواجه می‌شود، رنج تمام سختی‌ها را به جان می‌خرد و با آنها مواجه می‌شود، مصداق بیانات استاد امین در سی دی قلب؛ سنگ سخت؛ درونش را با آتش تحمل، نرم می‌کند و درنهایت، پختگی حاصل می‌شود و درمی‌یابد که (تا از خود نگذری به خود نرسی)؛ درنتیجه با تغییر، عبور از آن مرحله را تجربه می‌کند و تبدیل می‌شود به جوانه‌ای نوپا که باید در ادامه، مقاومت در برابر مسائل بیرونی را برای رشد درون خود سرلوحه کار خود قرار دهد و در آن طیف تکاملی؛ مراحل جوانه، نهال، تا تبدیل‌شدن به درختی که ثمر دهد را طی کند. به‌تدریج هرسال از سال قبل مقاوم‌تر در برابر جریانات جوی و انسانی، باد و باران و.. پاسخ رسیدگی باغبان را به نیکوترین وجه می‌دهد. افتاده و پربار، بدون چشمداشت، هوایی سالم را برای همه موجودات منتشر می‌کند. از سایه‌اش، ثمره و میوه‌اش، برگ و شاخه‌اش به هر که نیازش باشد از انسان و حیوان، تغذیه و اسکان می‌دهد. با چوبش تمامی مایحتاج دیگر موجودات را فراهم می‌کند و با ریشه‌اش مانع از فرسایش خاک می‌شود، تولیدات سمی دیگران را می‌گیرد و به هوایی قابل سکونت تبدیل می‌کند و خلاصه از جزء وجود خود می‌بخشد و درنهایت ترخیص می‌شود و هر آنچه کسب کرده را در محتویات نفس خود، به بعد بعدی خودش منتقل می‌کند و با توجه به پیشینه‌اش، مرحله بعدی زندگی‌اش را رقم می‌زند.
این خصوصیات بسیار نزدیک‌اند به مشخصات انسانی متعالی. البته در این پروسه تغییر و تبدیل تا رسیدن به مرحله ترخیص و تعادل، روی جسم، روان و جهان‌بینی خود، لحاظ کردن پارامتر زمان امری است حیاتی. طبیعت؛ مادر ماست و باید در حفظ تک‌تک این آموزگاران بی‌مثال کوشید و در رشد آنها مؤثر بود. استاد امین می‌فرمایند: چیزهایی که انسان به‌دست می‌آورد بستگی به عملکرد انسان دارد، نه جایگاه آن و کوچک‌ترین کاری، عمل محسوب می‌شود. به خاطر ناآگاهی و روش‌های نادرست، با قطع درختان و انجام بسیاری از نبایدها، به طبیعت آسیب نزنیم و حرمت آفریده‌هایی که در چرخه آفرینش، بی‌منت خدمت می‌کنند را نگه‌داریم. اینک لازم است دانایی‌ای که از این دستور جلسات کسب کردیم را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم و با درختکاری و نگهداری از کاشت خودمان، حرکتی برای جبران خسارت‌های وارده به طبیعت داشته باشیم، همچنین حس نو شدن و دوری از ضد ارزش‌ها را در درون خودمان زنده کنیم.
نویسنده: کمک راهنمای محترم لژیون چهارم، همسفر فریده
گروه همسفران لویی پاستور
- تعداد بازدید از این مطلب :
685