کارگاه آموزشی جهان بینی چهارشنبه؛ جهان بینی ورزش

جلسه چهاردهم از دوره شصت و هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره 60، ویژه مسافران و همسفران سفر دوم، با استادی و نگهبانی مهندس و دبیری همسفر ژیلا با دستور جلسه «جهان بینی ورزش»، در روز چهارشنبه 4 دی ماه سال 98 ساعت 9:00 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد؛
جشن گلریزان بحمدلله خیلی خوب بود. ولی من به آن چیزی که دنبالش بودم ، هنوز نرسیدم، یعنی اینکه یک نفر بیاید و یک میلیارد تومان پرداخت کند. البته برای بعضی ها خیلی سخت است. شخص یک معامله چند میلیاردی می کند، ولی در محضر حتی نمی تواند 50هزارتومان، هزینه شیرینی یا چای به کارمند دفترخانه پرداخت کند، چونکه این پول برای او نیست. پول را کسی می تواند خرج کند که مالک آن باشد، کسی که می تواند ببخشد، مالک پول است.
شخص در کنگره به درمان ، به مفهوم واقعی می رسد، شما زمانی می توانید بگویید که یک هروئینی درمان شد که شخص در انبار هروئین بخوابد، و خوابش ببره. حرف در کنگره، بر خلاف تمام نظرهای دنیاست. آنها می گویند که شخص باید پرهیز کند. الآن تمام مبصرهای کلینیک های ما، در اصل در انبار شربت هستند و به فکر خوردن شربت نیستند و اصلاً به ذهنشان نمی رسد.
پولهایی که ما پس انداز می کنیم، با این آهنگی که در کشور هست، ارزشش به یک سوم می رسد. ما نمی توانیم تجارت کنیم و برایمان نامشروع است. فقط می توانیم ساختمان بخریم برای آینده. در سال گذشته قبل از گلریزان، یک ساختمانی را هم خریداری کردیم، به مبلغ 16میلیارد تومان در خیابان امیراتابک. ساختمان چند طبقه که ترجیح دادیم فعلاً به خانم های مسافر اختصاص بدهیم. امیدوارم بتوانیم در سال جدید، بتوانیم چنین ساختمانی بخریم، برای گروه خانواده.

چند نکته:
گرفتن عکس . هر اتفاقی می افتد همه می خواهند عکس بگیرند. مگر ما هنرپیشه هالیوود هستیم؟ سعی کنیم که عکس گرفتن را تعدیل کنیم. من هم بچه ها را دوست دارم و نمی خواهم ناراحتشان کنم، ولی سعی کنید زمان را صرف کارهای درست و قوی کنیم. وقت من باید صرف نوشتن و فکر کردن بشود.
گروه تئاتر هم به گفته مسئولین تئاتر کشور، برایشان یکسری ساختارها شکست. تماشاچیان کنگره از دیدن تئاتر لذت می بردند و دنبال انتقاد نبودند. یکسری مشتریان به تئاتر می روند و از تئاتر لذت نمی برند و دائماً ایراد می گیرند. یکسری تئاترها هم هست که گفتمان آزاد و زشت و رکیک داشتند و یکسری هم مخصوص نخبگان و تئاتر کنگره هم تجربه جدید بود. مسئولین از دیدن بچه های کنگره بسیار خوشحال شده بودند، چون خیلی چیزها را رعایت می کردند. نه تنها آشغالی روی زمین نمی ریختند، بلکه آشغالهای زمین را هم جمع می کردند.
همانطور که در زمینه های ورزشی فعالیت کردیم و واقعاً اثرگذار بودیم، در هنر و موسیقی هم باید اینگونه عمل کنیم. در تهران ما معلم موسیقی گرفتیم و بچه ها کُر یاد میگیرند. ما بهترین استاد را گرفتیم برای بچه ها. ما از کسی پول نمیگیریم، ولی در کنگره وقتی هر چیزی رایگان باشد، با مشکل مواجه می شود. باید در هر قسمتی برای تقویت آن موضوع، کمک بکنیم.
مسئله دیگری که باید همه به خوبی اجراء کنیم، فرمانبرداری است. فرمانبرداری در سیستم باید به نحو مطلوب انجام پذیرد، یعنی وقتی مقام مسئول می گوید، مقام پایین تر اجراء کند، بدون چون و چرا .
در سفر اول پیشنهاد و انتقاد اصلاً نداریم، اسب پیشکشی را که دندان هایش را نمی شمارند. همه مجانی به او خدمت می کنند، فضای تمیز، صندلی های تمیز، روشنایی و برق، چای رایگان، استاد مجانی، دیگر چه انتقادی؟ هرکجا هستید، باید کاملاً تبعیت کنید، حتی اگر یک ایجنت حرف زور بزند، مرزبانان باید پیروی کنند. از آن طرف هم می توانند به دیده بان مرزبانان مراجعه کنند و موضوع را مطرح کنند.

در زمان قدیم، ورزش در زورخانه ها بود و افراد برای نیرومندی خودشان ورزش می کردند. آن میل به نشانه گرز بود، کباده مثل تیروکمان است و باعث قوی شدن اندام برای کشیدن تیروکمان می شد، همه ی اینها یک مراسم رزم بود. کسی که برای دفعه اول می خواست به زورخانه بیاید، اسمش نوچه بود. اینها مرحله به مرحله جلو می آمدند و جاهای همه مشخص بود، جای پیشکسوت ، متوسط و ... بعضی ورزش ها از بزرگتر شروع می شود، بعضی ورزش ها از کوچکتر شروع می شد. مرشد حاکم و فرمانروای کل زورخانه بود، ادب و نزاکت را به همه یاد می داد و با احترام به دیگران برخورد می کرد. کسی که تازه به زورخانه می آمد، اول به او آموزش می دادند که اگر زورت زیاد شد، نباید به دیگران زور بگویی و کسی را اذیت کنی!
در بعضی ورزشها مثل جودو و کاراته، اول برای شروع، به یکدیگر احترام می گذارند و بعد مسابقه می دهند. ولی در اروپا اینطور نیست.
اگر کوچکترین حرکتی یکی از افراد شعبه، در ورزش انجام بدهند، من شعبه آنها را می بندم. این اتفاق برای چند شعب افتاد. شاید این حرکت، شایسته آن تنبیه بزرگ نبود، ولی من گربه را در حجله کشتم. بخاطر همین است که آسایش و امنیت داریم. تشویق برای یک نفر، تنبیه برای همه.
در پارکطالقانی بالای هزار نفر ورزش می کنند و هیچ دعوایی صورت نمی گیرد، این بخاطر جهان بینی است. در ورزش سنتی ایران، جهان بینی مشخص بوده است. ما در تمام مسابقات ورزشی، اگر مقامی هم نیاوریم، جام اخلاق را بدست می آوریم. وقتی بچه های راگبی ما، بازی را می بازند، به تیم مقابل تبریک می گویند، ولی جاهای دیگر اینطور نیست. ما یک ورزش والیبال در کنگره داشتیم، یکسری بچه های قدیم که در تیم آکادمی بودند، مقام دوم را بدست آوردند و نیامدند مدال هایشان را بگیرند، باصطلاح قهر کرده بودند، این بخاطر این بود که اصلاً اینها به هیچ جلسه ای نمی آیند و جهان بینی کار نکرده اند. جهان بینی جزو واجبات ورزش ما است.

وقتی جهان بینی باشد، ورزشکار آسایش و آرامش دارد. از افتخاراتی که برای ما بود، تیم راگبی ما بود. امسال هم بهترین های تیم ملی راگبی، از اعضای تیم ملی راگبی کنگره 60 بودند.
بهترین کمیته راگبی، کمیته تهران شد که دبیر آن آقای مجید سلامی هستند.
بهترین مربی راگبی کشور ایران، آقای بهادر شد.
بهترین بازیکن راگبی کل کشور، آقای مجتبی شدند.
خوش اخلاق ترین بازیکن راگبی کل کشور، آقای سیاوش شدند.
این اتفاقات بخاطر جهان بینی است که در کنگره آموزش دیده اند. اگر اینها به کنگره نمی آمدند، تکلیفشان چه بود؟

آقای مجید سلامی (دبیر راگبی استان تهران) ؛
در ابتدا از آقای مهندس تشکر می کنم که وقت جلسه را در اختیار ما قرار دادند و تبریک می گویم. یک خاطره کوتاه می گویم. یک روز محرم ، پخت غذا داشتیم، آقای مهندس هم برنج آبکش می کرد و وقتی ایشان برنج آبکش می کردند، هیچکس نباید پیش ایشان می رفت. گفتند که یک نفر می خواهد رهایی بگیرد، من هم رفتم و گفتم که آقای مهندس: یک نفر می خواهد رهایی بگیرد، بگویم برود بعداً بیاید. گفتند: نه بابا ! همه ی این دیگ و آبکش و برنج بخاطر این است که یک نفر به رهایی برسد.
ورزش، تئاتر، موسیقی و تمام کارهایی که به شکل گروهی بچه های کنگره انجام می دهند، حاصلش این است که امروز 100نفر به رهایی می رسند. این بهترین جایزه برای ماست. فعالیت راهنمایان ، گروه موسیقی، ورزش ، گروه تئاتر و...
این کار اتفاق نمی افتاد، مگر با روش درمان صحیح کنگره 60، که قسمت عمده آن بحث جهان بینی است. ما در راگبی کل کشور، تنها تیمی هستیم که هیچ برخورد و حاشیه ای با کسی نداریم. تیم راگبی کنگره 60، در زمین بازی می کند و بیرون می آید و زبانزد کل کشور است. همه ی اینها را هم مدیون زحمات و آموزش های آقای مهندس هستیم.

سخنان بهادر (مربی تیم راگبی) :
ممنون از شما که اینهمه به ما احترام می گذارید. من خودم با مصرف 7 ، 8 گرم شیشه وارد کنگره شدم، تمام عناوینی هم که کسب می شود، صدقه سر کنگره است. رشته راگبی بسیار سنگین است، ضربه در سر و زانو دارد، در زمین شماره 4 آزادی تمرین می کنیم. خوشحالم از این مقامی که کسب شده است، آقای سلامی و آقای مهندس آنقدر از ما حمایت می کنند، که ما تمام سعی و تلاشمان را می کنیم تا بتوانیم جبران کنیم.

سخنان مجتبی (عضو تیم راگبی) :
ممنون از آقای مهندس و آقای سلامی ، اوایل که ما مسابقه می رفتیم، برایمان سخت بود، با نتایج بد می باختیم، ولی رفته رفته که جلو رفتیم، اتفاقات خوبی افتاد. در آخرین بازی ها، آقای سلامی و مهندس، گفتند که بروید و فقط راگبی بازی کنید. این همان جهان بینی بود. در زندگی هم مشکلات زیادی وجود دارد و نباید بهم بریزیم.

سخنان سیاوش (عضو تیم راگبی ) :
بچه ها تصور می کنند، کسانی که راگبی بازی می کنند شاید استعداد زیادی داشته است. ولی باید بگویم، یک نفری که ساعت ها پای مصرف تریاک می نشسته و مواد می فروخته، چطور امروز بهترین بازیکن اخلاق می شود و ساعت ها راگبی بازی می کند. در مسابقات کسی از ما انتظار خوش اخلاقی ندارد، ولی ما بخاطر آموزش های کنگره، اخلاق و ادب را رعایت می کنیم. این احترام گذاشتن، حال ما را خوب می کند. اگر این فضاها نبود، الآن هنوز هم باید دنبال فروش مشروب و مصرف موادمخدر بودم. همه ی این موارد از لطف شما و آقای سلامی است که به ما اطمینان دارید.

آقای مهندس:
من برای بچه ها، از طرف خودم جایزه ای در نظر گرفته ام، هر نفر یک میلیون تومان.
آقای سلامی :
می خواستم تشکر کنم در راس از آقای مهندس و حمایت تمام بچه های کنگره 60. ما تبریز و اهواز رفتیم و تمام اعضای کنگره 60، برای تماشای مسابقات ما آمدند. این بُرد و نتیجه برترین ها، هدیه است به تمام بچه های کنگره 60

نگارنده: مسافر احمد شریفیان