جلسه ششم از دوره سیوششم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی امین قم به استادی همسفر معصومه، نگهبانی همسفر اعظم و دبیری همسفر زهرا با دستور جلسه «وادی دهم (صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۱۰ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.
.jpg)
خلاصه سخنان استاد:
(تا خدا هست کسی تنها نیست
من اگر گم شدهام
تو اگر خسته شدی
در پسِ پرده اشک من و تو
مأمن گرم خدا است
او همینجاست کنار من و تو)
از ایجنت، مرزبانان محترم، نگهبان جلسه و راهنمای خوبم خانم ثریا تشکر میکنم که اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه «وادی دهم (صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است) و تأثیر آن روی من» میباشد. این وادی به من میگوید که محکوم نیستم همیشه ناامید بمانم یا بار صفات زشت گذشته را با خودم حمل کنم. همانطور که آقای مهندس میفرمایند: «هر انسانی هیزم جهنم خود را میسازد». این وادی به ما آموزش میدهد که میتوانیم، صفات ناپسند را کنار بگذاریم و به سمت ارزشها حرکت کنیم. وقتی انسان صفات ناپسند خود را کنار بگذارد، خودبهخود به سمت خوبیها قدم برمیدارد و میتواند، جهنم خودش را تبدیل به بهشت کند و البته اگر از روی ناآگاهی و آموزشهای غلط عمل کنیم، بهشت خودمان را تبدیل به جهنم میکنیم. این وادی مثل شمشیر دولبه است که هم هشدار و هم امید میدهد، هم صعود و هم سقوط است.
در این وادی اشاره میشود که همه چیز در هستی جاری است. جاری یعنی قابل تغییر است. خداوند انسان را با عشق و اختیار آفرید و همه موجودات زنده در مسیر تکاملاند و این مسیر با تغییر، تبدیل و ترخیص طی میشود. منِ معصومه باید تغییر را از خودم آغاز کنم. تغییر نیاز به حس سالم دارد. وقتی حس من سالم شود، افکار منفی از بین میرود و جای خود را به افکار سالم میدهد. افکار سالم باعث شکلگیری ایمان میشود. ایمان تجلی نور خدا در انسان میباشد. صفات خداوند درون ما وجود دارد. ما هر کاری را با «بسمالله الرحمن الرحیم» آغاز میکنیم؛ یعنی خداوند بخشنده و مهربان است و این ویژگیها در انسان نیز وجود دارد.
وقتی کسی به من بدی میکند؛ باید او را آموزگار خود بدانم و بفهمم که این بدی از روی ناآگاهی است. همانطور که آقای مهندس میگویند: «هیچ انسان بدی وجود ندارد، بدیها از روی جهل و نادانی است.» خدا را شاکرم که به کنگره آمدم و آموزشها را دریافت کردم تا صفات نادرست خودم را کنار بگذارم. ما همسفرها باید به خودمان افتخار کنیم. حضور ما در این صندلیها نتیجه صبوری و عشق ما است. من گذشته سختی داشتم، درست است که مسافر من مصرفکننده تریاک بود، اذیت زیادی نداشت؛ اما همین که برچسب «معتاد» به او میزدند، برایم بسیار دردناک بود و آرامش نداشتم.
مسافرم یکبار برگشت خورد و در سفر اول، آنقدر ناامید شده بودم که به راهنمای سفر اولم خانم طیبه گفتم که دیگر نمیتوانم ادامه بدهم؛ اما ایشان یک سیدی معرفی کردند که در آن آقای مهندس تأکید میکردند: «هرگز به خودتان نگویید خستهاید.» این جمله برای من تلنگر بزرگی شد، دوباره شروع کردیم و تا امروز ادامه دادیم. خدا را شاکرم که مسافر من توانست، تغییر صفت بدهد و اکنون راهنما است، این جایگاه برای من نعمتی بزرگ است. یکی از مهمترین صفتهایی که در کنگره آموزش گرفتم، شکرگزاری است. قبلاً صفت ناسپاسی داشتم؛ چیزهای کوچک را بزرگ میدیدم و خوبیهای بزرگ زندگی را نمیدیدم؛ اما وقتی نوشتن شکرگزاری را در دفترم شروع کردم، به این موضوع پی بردم که نعمتهای زیادی در زندگی من وجود دارد و مشکلاتم بسیار کوچک هستند.
تجربه دیگری که داشتم مربوط به وزنم بود. وزن از ۶۰ کیلو به ۸۶ کیلو رسیده بود و کمخونی و استرس باعث شده بود بدنم بههم بریزد. تا اینکه با لژیون جونز آشنا شدم و آموزشهایی مثل خوردن صبحانه سالم، سالاد، غذای منظم و خواب درست را اجرا کردم. طی ده ماه ۱۱ کیلوگرم وزن کم کردم. همه اینها را مدیون کنگره۶۰ و آقای مهندس هستم. اگر تکتک ما تصمیم نمیگرفتیم بیاییم، امروز این شعبه وجود نداشت. پس باید قدر خودمان را بدانیم. همه ما صفت قوی بودن را داریم؛ چون با وجود همه سختیها امروز در این مکان حضور داریم.
.jpg)
مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر صادق
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هفتم)
عکاس: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر بهاره نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امین قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
162