رهجو؛ سفری از تاریکی به نور

ما جمیعا خوشنودیم که ثمره تلاش شما در حرکت و در درک به مراحلی دیگر خواهد رسید که نشاط انسان ها در وصل به حيات خالق را نمایان می کند و هر قدر که به جلو بروید نشانه ها دریافت خواهید نمود، این تحول بزرگ می باشد که انسان های کوچک از درک آن قاصر هستند.

سلام دوستان ابراهیم هستم مسافر، مدت تخریب ۶ سال، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی ۱/۵ گرم تریاک کشیدنی، مدت سفر ۳ ماه و ۸ روز، روش درمان DST، داروی درمان شربت OT، راهنمای درمان مسافر عباس لژیون دوم نمایندگی شفا، ورزش در کنگره والیبال، TDS مصرف ۱/۵  سی‌سی.

دلنوشته:

هرگز احساسات خود را سرکوب نکنید؛ احساسات، زبان روح‌اند و خاموش کردن‌شان به معنای خاموشی چراغ درون است. اندوه‌های خود را به درون خود نریزید و در سکوت نمانید؛ چراکه غم‌های ناگفته، همانند آبی راکد، ذهن و جان را سنگین می‌کنند. گفت‌وگو با انسانی قابل اعتماد و آگاه، فرصتی است برای آزاد شدن از بندِ دردها و عبور از سکون به حرکت.
به خاطر داشته باشید: احساسی که بیان می‌شود، دیگر همان بارِ سنگین گذشته را ندارد؛ چون در مسیرِ گفتن، بخش‌هایی از آن رها می‌شود و جای خود را به آرامش می‌دهد. همان‌طور که در کنگره ۶۰ آموخته‌ایم، رهایی از تاریکی با شناخت، پذیرش و عمل آغاز می‌شود.
رهجو یعنی جوینده‌ی راه؛ جوینده‌ی مسیری که در انتهای آن، نوری از آرامش و دانایی پدیدار می‌شود. اما این جست‌وجو تنها زمانی به نتیجه می‌رسد که رهجو، فرمان‌برداری را بیاموزد و در مسیرِ عشق و ایمان، به قوانین و اصول راه پایبند باشد. فرمانبرداری، یعنی اعتماد به مسیر و کسانی که چراغ‌های راه‌اند. یعنی باور به این‌که هیچ ظلمتی پایدار نیست اگر انسان اراده‌ی خروج از ضد ارزش‌ها را در دل شعله‌ور سازد.
در این راه، سکوت و اطاعت کورکورانه نیست که رهجو را نجات می‌دهد، بلکه فهمِ دانا و عملِ خالص است. هر گامِ آگاهانه، انسان را از تاریکیِ درون به نورِ معرفت می‌رساند — همان نوری که بنیان کنگره بر آن استوار است: انسان بی‌تغییر نمی‌ماند، اگر بخواهد و عمل کند.

مرزبان خبری: مسافر علی اصغر
ارسال: مسافر محمدرضا ل7