مسابقه مقاله نویسی؛ بخشش و گلریزان در کنگره 60

سلام دوستان روح الدین هستم یک همسفر
بخشش زیبا ترین فعل هستی است، نخستین کلمه ای که خداوند برای خود بعد از نامش برگزیده. به نام خداوند بخشنده مهربان؛ این بخشش فقط مال نیست بلکه در صفات و در بخشیدن دیگران نیز هست به عبارتی باید اول ارزش صفت بخش را آموخته باشی تا بتوانی کم کم ببخشی و رفته رفته آن را در خود پرورش دهی تا صاحب این صفت ارزشمند بشوی.
در اثر برخی اتفاقات ویژگی های انسان نمایان می شود و برای انسان مشخص می شود. 98% انسان ها از نظر تخریب یا بخشش در سطح یا رنج متوسط هستند و تعداد بسیار کمی متفاوت هستند. قضاوت و بررسی انسان از یک موضوع مربوط به دانایی یا داده های خودش و یکسری داده ها یا اطلاعاتی هست که دیگران به او انتقال می دهند و برای درست شدن و حل شدن ناراحتی ها یا به عبارتی گذشتن و بخشیدن دیگر منتقل می شوند ( نقل قول می شوند) مخصوصا اگر در جهت منفی باشد هیچ اعتباری ندارند. انسان ها به تور همدیگر می خورند چون صفات مشترکی دارند و هیچ چیز اتفاقی نیست.
چرا انسان وقتی ضربه ی شدیدی می خورد نمی تواند ببخشد؟
1 چون همیشه حق را به جانب خود می بیند در صورتیکه طرف مقابل هم ممکن است حق را به جانب خود بداند
2 انسان فکر می کند بلایی که سرش آمده قابل جبران نیست و این کار را خیلی سخت می کند
درست است که خانه ای که ویران شده است نمی شود دوباره همان را ساخت ولی می شود بهتر از آن را ساخت. خداوند وقتی می خواهد به انسان چیز بهتری بدهد آن چیزی را که قبلا به آن داده است را می گیرد. کسانی که می آیند به انسان ضربه می زنند مامور این کار می باشند تا توسط آنها چیزی از انسان گرفته شود تا آنوقت چیز بهتری به انسان داده شود. بنابراین نباید در مورد انسان ها قضاوت قطعی کر. انسان هایی که می تواند دیگران را ببخشند علمشان بیشتر است و فقط مسئله ظرفیت نیست و این گونه انسان می تواند آباد شود.
آقای مهندس می فرمایند انسان های آباد بناهای خراب را آباد می کنند و انسان های خراب بناهای آبادرا خراب می کنند. این سخن یک کلام آسمانی است که وقتی انسانی را نجات دهیم گویی تمام انسان ها را نجات داده ایم. ما همه به هم متصل هستیم. یک درختی را که آزرش دهی آن سوی زمین فهمیده می شود و هر کار ما اثرش در کل هستی پخش می شود. در کنگره بدون علم، نیروی انسانی و سرمایه هیچ کاری پیش نمی رود و این مثلث باید کامل شود.
آقای مهندس می فرمایند اگر بخشش کردی و هیچ تمانیی نداشته باشی تا صفت ارحم الرحمین در تو جاری شود. صفت باید آنقدر رشد کند تا برسد به اقیانوس . خدمت مالی جزئی از آن است. خدمت مالی برای یک سفر اولی مثل دارو است که از همان سبد شروع می شود. همه پهلوان ها از همان جا شروع کردند ولی نه برای نمایش برای تغییر صفاتشان. دانش زمانی به درد می خورد که در لحظه اجرا شود قبل و بعد از لحظه فایده ای ندارد، همه چیز در لحظه سنجیده می شود. خدمت مالی اندازه دارد و برای هرکس متفاوت است این اندازه را انسان باید در صداقت درونی پیدا کند. می گویند خداوند بهای سنگینی داد که انسان را خلق کند اما خداوند بهای سنگین تری که به انسان هایی که خلق کرده است آموزش دهد برای اینکه انسان یاد بگیرد که 6 میلیون تومان، 60 میلیون تومان یا 600 میلیون تومان خدمت کند یا ببخشد. هستی باید خیلی کار کند ، خیلی هزینه شود تا آن انسان بتواند از کنار موضوعی که در درونش حقیقت، انسانیت و بخشش نهفته است بی تفاوت عبور نکند. آنانی که یک میلیون تومان با تمام توانش کمک می کند آن هم در همین مسیر است . ارزش به مقدار نیست به عمق و قدرت مشارکت است. هرکس باید بتواند عدد خودش را پیدا کند.
در کنگره 60 انسان ها و خانواده ها پیوسته احیا می شوند و به زندگی بر می گردند. حال در نظر بگیریم چه پسران، دخترن، زنان، مردان، پیران و جوانانی که در اثر اعتیاد در حال پرپر شدن و خاکستر شدن هستند و ما می توانیم با فراهم کردن پول و سرمایه و ایجاد شعب از نابودی آنها جلوگیری نماییم. اکنون سوال این است آیا یاری رسانی است که بتواند با گام هی کوتاه و گام بلند از این ویرانی ها و نابودی ها جلوگیری نماید؟ تا خداوند به که رخصت دهد.
نتیجه گیری: به تصوئر من برای هر انسانی در هستی 2 عدد ظرف وجود دارد. ظرف نخست خواسته ها یا چیزهایی که برای خود می خواهد و ظرف دوم آنچه که برای دیگران می خواهد. این شعبده هستی است که چیزی را یه تو می دهد که برای دیگران می خواهی. اگر برای دیگران رنج بخواهی رنجیده خواهی شد، اگر دل کسی را بلرزانی دلت لرزانده خواهد شد. اگر برای دیگران آبادانی بخواهی آباد خواهی شد. اگر خواستار احیای انسان ها باشی احیا خواهی شد، اگر ببخشی بخشیده خواهی شد و اگر کمک کنی از جایی به تو کمک می شود که تصورش را نخواهی کرد
منابع: سی دی بخشش دکتر امین
صحبت های دیده بان کنگره لژیون سردار آقای علیرضا زرکش
مطالب سایت