حقیقت یادگیری سفری از ظاهر تا باطن

یادگیری در کنگره۶۰ برای من چیزی فراتر از حفظ کردن چند کلمه است. اگر واقعا چیزی را بیاموزم، باید تحولی عمیق در درونم شکل بگیرد؛ تحولی که نتیجه‌اش آرامشی پایدار و درکی وسیع‌تر از هستی است. همین تغییر است که مسیر زندگی‌ام را دگرگون می‌کند و من را به سمت حقیقت هدایت می‌نماید.

اما متاسفانه گاهی می‌بینم  یا حتی در خودم احساس می‌کنم  که به دام «معرکه‌گیری» می‌افتم؛ جایی که فقط وانمود می‌کنم می‌دانم. حرف‌های زیبا می‌زنم، اما آن دانش هنوز در عمق وجودم ریشه ندوانده است. این تظاهر، فریبی بزرگ است؛ فریبی که نه‌تنها دیگران، بلکه خودم را نیز از رشد واقعی بازمی‌دارد.

پس چگونه می‌توانم به آرامش و تعادل برسم، وقتی حقیقت را درک نکرده‌ام و تنها در حال نمایش دادن هستم؟واقعیت این است که تفاوت این دو مسیر کاملا روشن و البته تلخ است: یادگیری اصیل، دردهایم را درمان می‌کند و مرا به سوی کمال سوق می‌دهد، هرچند سخت و زمان‌بر باشد. اما معرکه‌گیری فقط یک نمایش توخالی و گذراست؛ حرکتی که هیچ پیشرفتی در آن نیست.

در کنگره۶۰ آموخته‌ام که باید بی‌رحمانه با خودم صادق باشم؛ حتی در مواجهه با ندانستن‌هایم. نباید بگذارم غرور یا عطش دیده شدن، چشمانم را بر حقیقت ببندد. تنها با پذیرش واقعیت، ساختن از پایه و عمل کردن به آنچه می‌آموزم، می‌توانم به تعادل و جهان‌بینی واقعی برسم. هر چیزی غیر از این، چیزی جز توهم و اتلاف وقت نیست.

نویسنده: همسفر سهام رهجو راهنما همسفر الهام(لژیون شانزدهم)
رابط خبری: همسفر آمنه رهجو راهنما همسفر الهام(لژیون شانزدهم)
ویراستاری: همسفر ملیکا نگهبان سایت
ویرایش و ارسال: همسفر مهشید دبیر سایت

همسفران دانیال اهواز