یادگیری واقعی نقطه پایانی بر معرکه‌گیری

سلام دوستان آمنه هستم همسفر

اولین بار که در جلسه‌ عمومی با عنوان یادگیری و معرکه‌گیری شرکت کردم، حدود دو سال پیش بود. آن زمان مدت زیادی از ورود من و مسافرم به کنگره۶۰ نگذشته بود و هنوز مسافر من تصمیم خود را برای یک سفر درست نگرفته بود. با این حال من را تا دم در کنگره۶۰ و بیشتر مواقع تا پایان جلسه همراهی می‌کرد.

بخواهم صادقانه بنویسم، از نظر روانی هیچ‌کدام از ما نه من و نه مسافرم عملا و به‌صورت واقعی در جلسات حضور نداشتیم. او دنبال فرصتی بود که بیرون برود و من مشوش، بی‌قرار و درگیر دغدغه‌ بودن یا نبودن ایشان در کنگره۶۰ بودم. صرفا می‌آمدیم که آمده باشیم.

در آن روز خاص، استاد جلسه یکی از راهنمایان بزرگوار بودند و دستور جلسه را آن‌قدر زیبا توضیح می‌دادند که من، بدون آنکه متوجه باشم، با دقت گوش می‌دادم. وقتی می‌گفتند معرکه‌گیری و دنبال مقصر گشتن برای کم‌کاری‌هایمان باعث می‌شود آموزش و یادگیری در ما صورت نگیرد، من فقط مسافرم جلوی چشمم بود و با خودم می‌گفتم: «ایشان دقیقا مسافر من را می‌گویند.»

سعی می‌کردم همه صحبت‌ها را به خاطر بسپارم تا در خانه با قاطعیت بیشتری برای مسافرم بازگو کنم، شاید بتوانم تاثیرگذارتر باشم و او را برای یک سفر درست تشویق کنم.

اکنون دو سال از آن روز می‌گذرد و من امروز متوجه می‌شوم که همان زمان، خود من بیشتر از مسافرم درگیر معرکه‌گیری بودم. چون در اینجا ما هرکدام فقط و فقط باید برای ساختن خودمان یاد بگیریم و همین درست کردن جهان درون خود ماست که جهان بیرون‌مان را سامان می‌دهد.تشکر از کسانی که خواندند.

نویسنده: همسفر آمنه رهجو راهنما همسفر الهام(لژیون شانزدهم)
ویراستاری: همسفر ملیکا نگهبان سایت
ویرایش و ارسال: همسفر مهشید دبیر سایت

همسفران دانیال اهواز