رابطه یادگیری با معرکه گیری

سلام دوستان، حمید هستم، یک مسافر.

در ابتدا، خدا را شاکرم که عضو کوچکی از کنگره ۶۰ هستم و از راهنمای سفر اولم، آقا اسماعیل، به خاطر زحماتی که برای من کشیدند، تشکر ویژه‌ای دارم.

امروز می‌خواهم در مورد دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» صحبت کنم. این دستور جلسه از دو بخش اصلی تشکیل شده است:
یادگیری

یادگیری به معنای آموزش گرفتن است. با آموزش، باید بتوانم به دانایی و آگاهی برسم. اگر این یادگیری در مسیر مثبت و صراط مستقیم باشد، من را به آگاهی و دانایی می‌رساند. اما اگر در مسیر منفی باشد، من را دچار معرکه‌گیری می‌کند که بخش دوم دستور جلسه است.
معرکه‌گیری

معرکه‌گیری نه تنها به دانایی من کمکی نمی‌کند، بلکه مرا بیشتر به سمت جهل و نا آگاهی می‌کشاند. به عقیده من، معرکه‌گیری یکی از ابزارهای نیروی منفی است که تلاش می‌کند در جهل بمانم. فردی که دچار معرکه‌گیری باشد، هرگز نمی‌تواند از جهالت که شامل مؤلفه‌های ترس، ناامیدی و منیت است، خارج شود.

زمانی که من دچار منیت باشم، نمی‌توانم آموزشی بگیرم، زیرا چیزی را قبول ندارم. وقتی هم که دچار ناامیدی هستم، ترس در درون من مانع می‌شود که به هدفم، یعنی آموزش گرفتن و افزایش آگاهی، برسم.
نتیجه‌گیری

یادگیری و معرکه‌گیری درست نقطه مقابل یکدیگرند. اگر از معرکه‌گیری دوری کنم، روز به روز به دانایی نزدیک‌تر می‌شوم و اگر در همین مسیر معرکه‌گیری بمانم، بیشتر به جهل و نا آگاهی می‌رسم.

در پایان، امیدوارم همیشه قدر کنگره ۶۰ و همه کسانی که برای سلامتی من قدمی برداشتند، بدانم و از آن‌ها تشکر کنم.

از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید، متشکرم.

تهیه: مرزبان خبری مسافر حامد
تایپ: مسافر محمد علی (لژیون سوم)
تنظیم، ویرایش و ارسال: مسافر سینا (لژیون یکم)
مسافران نمایندگی محمدی پور قم