جلسه ششم از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه‌ی مسافران نمایندگی دلیجان با استادی پهلوان مسافر محمد ، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر رضا، با دستور جلسه: «جشن گلریزان»، روز چهارشنبه ۲۱ آبان ماه ۱۴۰۳درساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
سخنان استاد:
با سپاس از خداوند که امروز توفیق حضور در این جلسه و خدمت به دوستان را به من داد. از شما و آقای مهندس نیز متشکرم که اجازه می‌دهید در کنگره بمانم و خدمت کنم. همان‌طور که دوستان مطلعند، این هفته، هفتهٔ جشن گلریزان است. جشن گلریزان در کنگره، هر سال در آبان‌ماه آغاز می‌شود و به مدت یک هفته ادامه دارد. هر شعبه‌ای نیز روز مختص به خود را دارد و این جشن برای همسفران و مسافران برگزار می‌شود.
در ابتدا مایلم در مورد لژیون سردار صحبت کنم. شاید برای بسیاری از سفراولی‌ها این پرسش مطرح شده باشد که پولی که در لژیون سردار جمع‌آوری می‌شود، چه می‌شود، به کجا می‌رود و چه کسانی می‌توانند از آن استفاده کنند.
نخست آنکه هر مبلغی که در کنگره ۶۰ پرداخت می‌شود، چه در قالب سبد، چه در لژیون سردار—خواه ۶ میلیون، ۱ میلیون، ۵۰۰ هزار، ۲ میلیارد یا ۱۰ میلیارد—همگی به حساب جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ واریز می‌شود. این مبالغ به حساب شخصی افراد نظیر آقای مهندس یا آقای سلامی (مسئول مالی کنگره) منتقل نمی‌شود. همچنین، هر چکی برای مخارج شعب یا کنگره صادر شود، حتماً دارای دو امضا—امضای آقای مهندس و آقای سلامی—است.
بخشی از کمک‌های دوستان در این جشن—برای مثال، در مرتبهٔ پهلوانی که مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان است—به دانشگاه کنگره ۶۰ در جزیرهٔ قشم اختصاص می‌یابد. همان‌طور که مستحضرید، این دانشگاه در حال تکمیل است و بخش عمده‌ای از کارهای آن انجام شده است. باقی مبلغ نیز می‌تواند در خود شعبه مصرف شود یا شخص تقاضا کند که مثلاً ۲۰۰ میلیون تومان آن به شعبهٔ دلیجان و ۱۰۰ میلیون تومان به شعبهٔ قشم تعلق گیرد. این تصمیم کاملاً به عهدهٔ خود فرد است.
هر مبلغی که در کنگره پرداخت می‌کنید، حتی برای دریافت نشان‌های دنور و سرداری یا مرتبهٔ پهلوانی، باید با اجازهٔ شخص آقای مهندس باشد. شرایطی برای این امر وجود دارد که ان‌شاءالله تمامی دوستان به تدریج در آن قرار خواهند گرفت. مهم‌ترین شرط این است که وضعیت مالی شما به گونه‌ای باشد که این پرداخت، به شما لطمه‌ای نزند. باید دارای مسکن و درآمدی باشید که بتوانید زندگی خود را بچرخانید.
برای دریافت نشان دنور (۶۰ میلیون تومان) و سرداری، باید یا در اواخر سفر اول باشید یا با اجازهٔ راهنما اقدام کنید. همچنین، برای دریافت نشان سرداری، باید به رهایی رسیده باشید.شاید این پرسش مطرح شود که چرا برای سفراولی‌ها اجازهٔ راهنما ضروری است؟ زیرا هدف اصلی کنگره، درمان است: درمان جسم، روح و روان. فرد باید بتواند تصمیم درستی بگیرد و راهنما در این مسیر او را یاری می‌کند.
نکتهٔ دیگر این است که آقای مهندس اصلاً دنبال پول نیستند. اگر چنین بودی، کشورهای خارجی بسیاری حاضر به کمک بودند، اما ایشان این کمک‌ها را نپذیرفته‌اند. حتی برای روش DST نیز پیشنهادهای خریداری وجود داشته، اما ایشان تأکید کرده‌اند که این روش باید در اختیار خود مسافران باشد.
اگر آقای مهندس دنبال مسائل مالی بودند، هنگام درخواست برای پهلوانی یا دریافت نشان‌ها، از وضعیت شما سؤال نمی‌کردند. من شخصاً شاهد بوده‌ام افرادی که چندین بار التماس کرده‌اند، اما به دلیل عدم تطابق با شرایط، اجازهٔ این کار را دریافت نکرده‌اند. پس مطمئن باشیم که انگیزه، مالی نیست.
علاوه بر این، اگر فردی کمک مالی کرده باشد و بعداً دچار مشکل شود یا پشیمان گردد، آقای مهندس شخصاً تعهد می‌دهند که مبلغ را بازمی‌گردانند. کجا چنین تضمینی وجود دارد؟ حتی هنگام خرید از مغازه، ممکن است کارمزد کسر شود، اما کنگره چنین شرطی ندارد.
لژیون سردار وظایفی دارد. اگر کسی مایل است دنور، سردار یا پهلوان شود یا هر مبلغی را متعهد شود، لازم نیست نگران باشد که مثلاً نمی‌تواند مبلغ را یک‌جا پرداخت کند. اگر کسی بگوید من می‌توانم هفته‌ای ۵۰۰ هزار تومان پرداخت کنم، اما نه دو میلیون تومان را یک‌جا، این کاملاً قابل قبول است. وظیفهٔ ما در لژیون سردار این است که این امکان را فراهم کنیم. حتی اگر ۱۰۰ هزار تومان باشد، ما آن را ثبت و پیگیری می‌کنیم. هیچ مشکلی ندارد.
اگر کسی تعهدی داده باشد، می‌تواند به صورت قسطی—مثلاً هفته‌ای ۵۰۰ هزار تومان یا ماهی یک میلیون تومان—پرداخت کند. مهم این است که در نهایت تعهد خود را انجام دهد. امسال یک طرح ویژه به نام سورپرایز کنگره‌ای داریم. هر کسی می‌تواند برای همسفر خود—خواه همسر، دختر، پسر یا هر عزیزی—به صورت غافلگیرانه اعلام کند که قصد قدردانی دارد. حتی اگر همسفرش در جلسه حاضر باشد، می‌تواند نام او را به نگهبان یا مسئول جلسه بدهد تا اعلام شود. این کاری بسیار زیبا و تأثیرگذار است.
خاطره‌ای از خودم بگویم: وقتی ۴۰ روز از سفرم می‌گذشت، جشن گلریزان شد. من هم با خود گفتم شاید اینجا مانند جاهای دیگر باشد که اول رایگان است و بعد پول می‌گیرند. اما وقتی ۵۰۰ هزار تومان پرداخت کردم، با گذشت زمان فهمیدم که کنگره دنبال پول نیست، بلکه می‌خواهد بخشیدن را به ما بیاموزد.
پیش از کنگره، من مشکلات زیادی داشتم: زودجوش بودم، درگیری داشتم و حتی به زندان افتادم. اما با ورود به کنگره و به‌ویژه لژیون سردار، بخشیدن را یاد گرفتم. در ابتدا سخت بود، مانند همان ۵۰۰ هزار تومان اول، اما به مرور سبک شدم و حال بهتری پیدا کردم.
اگر کسی بگوید بخشیدن چه سودی دارد، باید بگویم مانند کاهش پله‌های دارو است: ممکن است روزهای اول سخت باشد، اما پس از آن حال خوب می‌آید. یادم می‌آید پارسال دوستانی مانند حسین آقای رحمتی و آقای مصطفی انوری در کنار ما بودند، اما امسال نیستند. مطمئنم آرزو داشتند که امسال نیز باشند. زندگی غیرقابل پیش‌بینی است؛ فردا شاید برای ما نیز دیر باشد. بنابراین، از فرصت استفاده کنیم. در پایان، از همهٔ دوستان سپاسگزارم که با سکوت زیبای خود به صحبت‌هایم گوش دادید.
در ادامه تصاویری از جشن تقدیم می‌گردد:
عکس مسافر محمد- لژیون یکم
تایپ و بارگذاری خبر: همسفر مسعود- نگهبان سایت
نمایندگی دلیجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
158