گلریزان: سرپا نگه داشتن چراغ امید برای نسل‌های آینده

جلسه هشتم از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی شیروان به استادی مرزبان محترم همسفر سهیلا، نگهبانی راهنمای محترم مسافر حسین و دبیری مسافر محمدرضا با دستور جلسه "جشن گلریزان"  پنج‌شنبه  22 آبان ماه 1404 ساعت 17 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان، سهیلا هستم یک همسفر.خوشحالم که امروز در جمع شما حضور دارم و هفته‌ی پرشکوه **گلریزان** را به آقای مهندس دژاکام، خانواده‌ی محترم‌شان و همه‌ی عزیزان کنگره ۶۰ در سراسر کشور تبریک می‌گویم. این هفته یادآور عشق، بخشش و همدلی است؛ فرصتی تا هرکدام از ما سهمی در استمرار این مسیر نورانی داشته باشیم.
کنگره ۶۰ از آغاز با نیت پاک کمک به انسان‌ها شکل گرفت؛ نهادی مردمی، غیردولتی و برآمده از دل رنج و امید. همه‌ی ستون‌ها و دیوارهای این خانه بر پایه‌ی ایمان و مشارکت اعضا پابرجاست. اگر امروز چراغ کنگره در همه‌ی شعب روشن است، به برکت دستان پرمهر ما اعضاست؛ ما که باور داریم هر قدم کوچک، تأثیری بزرگ دارد.
همه می‌دانیم که درمان اعتیاد به لطف اندیشه‌ی ژرف آقای مهندس و تلاش خدمتگزاران کنگره، به حقیقتی عملی بدل شده است. روزگاری اعتیاد را بیماری بی‌درمان می‌دانستند، اما اکنون نه‌تنها هزاران نفر به رهایی رسیده‌اند بلکه کنگره در مسیر شناخت و درمان دردهای عمیق‌تر انسانی گام برمی‌دارد.امروز هدف کنگره تنها درمان اعتیاد نیست؛ بلکه نجات جسم و روان، ارتقای علمی، و خدمت به بشریت است. ساخت لابراتوارها، دانشگاه خوارزمی و مراکز پژوهشی نمونه‌هایی از همین مسیر بزرگ‌اند. گلریزان یعنی حمایت از این اهداف والا؛ یعنی سرپا نگه داشتن چراغ امید برای نسل‌های آینده.
اما بیایید کمی عمیق‌تر نگاه کنیم. بخشش، انفاق و گلریزان فقط حرکت مالی نیست؛ در حقیقت تمرینی است برای مهار نفس، برای یادگیری عشق واقعی.

گاهی انسان در جوّ احساسات می‌خواهد همه چیز را ببخشد، اما گذشت و انفاق باید از روی تفکر و ایمان باشد، نه احساس لحظه‌ای. آیات قرآن یادآور می‌شوند که اگر یک دانه ببخشی، خداوند ده یا صد برابرش را برمی‌گرداند. وعده‌ی الهی چنین است، چون بخشش در ذات خود نوعی رشد معنوی است. 
بخشش واقعی آن زمانی معنا دارد که "درد جیب" حس شود؛ یعنی از آنچه دوست داریم ببخشیم، نه از اضافه‌مان. همان‌طور که پیامبر(ص) فرمودند: اگر می‌خواهی انفاق کنی، نخست بیندیش و با آگاهی ببخش. بخششی که همراه با تعقل باشد، پایدار و پرثمر است. 
ما نباید منتظر زمان وفور باشیم تا کمک کنیم. اگر هرکدام از ما در حد توان خود سهمی در گلریزان داشته باشیم، دیگر هیچ شعبه‌ای به خاطر کمبود مالی تعطیل نخواهد شد. کنگره جایی است که یاد می‌گیریم روی پای خود بایستیم، با تلاش جمعی بنای استوار عشق را محکم‌تر کنیم و بدانیم شادیِ ماندگار در بخشیدن است، نه در اندوختن. 
آقای مهندس می‌توانند به‌تنهایی نیازهای مالی کنگره را تأمین کنند، اما این چنین نمی‌کنند تا ما بیاموزیم "چگونه" بخشنده باشیم، چگونه دست در جیب بگذاریم و طعم مشارکت را بچشیم. این آموزش درسی است ماندگار برای زندگی؛ چون توانایی بخشش یعنی توانایی آزاد شدن از ترس، حرص و وابستگی.
بیایید در گلریزان امسال با نیت خالص، با آرامش دل و ایمان قلبی قدم برداریم. هر مقدار که بتوانیم، مهم نیست کم یا زیاد، وقتی با عشق داده شود، برکتش بی‌نهایت است. 
امیدوارم خداوند به همه‌ی ما توفیق دهد آن‌گونه ببخشیم که رضایت الهی و آرامش درونی را در جان‌مان احساس کنیم. 
گلریزان یعنی جشن عشق، جشن ایمان و جشن رهایی.
باشد که خانواده‌ی کنگره ۶۰ همواره پابرجا، درخشان و الهام‌بخش سایر انسان‌ها باقی بماند.

مرزبان خبری: مسافر صادق
تایپ: مسافر حسن لژیون اول
ویراستاری: مسافر بهرام لژیون پنجم
ارسال: مسافر محمد