استمرار حیات با بخشندگی

ششمین جلسه از دور پنجم سری کارگاههای آموزشی ، عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی گوجان ، ویژه «جشن گلریزان» با استادی ،راهنمای محترم همسفر سمانه ، نگهبانی پهلوان محترم مسافر عباس و دبیری دنور محترم مسافر محمد با دستور جلسه: «هفته گلریزان» روز پنجشنبه  22  آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود .

خلاصه سخنان استاد:

هر سال با فرا رسیدن زمان گلریزان، فضای کنگره ۶۰ رنگ و بوی دیگری می‌گیرد؛ هوایی آمیخته با مهر، صداقت و عشق. گلریزان برای اعضای کنگره تنها یک آیین نیست، بلکه فرصتی است برای زنده کردن حس بخشندگی و یادآوری رسالت انسانی‌مان در حفظ و رشد این نهال مقدس. آقای مهندس حسین دژاکام در سخنانشان تأکید می‌کند که فلسفه گلریزان فراتر از کمک مالی است.

این جشن، تجلی عشق است؛ نه از سر اجبار، بلکه از روی ایمان و فهم. هر فرد به اندازه دل و توان خود می‌بخشد، تا چرخه‌ی حیات آموزش و درمان در کنگره، همچنان در مسیر دانایی و آرامش ادامه یابد. گلریزان، لحظه‌ای است که قلب‌های انسان‌ها با هم یکی می‌شوند. نه تفاوتی در جایگاه است و نه فاصله‌ای میان اعضا؛ تنها محبت حکم‌فرماست. در این روز، ثروت به معنای دارایی نیست، بلکه در وفا، بخشندگی و نگاه مهربان اعضا خلاصه می‌شود. در کنگره ۶۰، پول گلریزان نه به عنوان بخشش، بلکه به عنوان عشق در عمل محسوب می‌شود؛ عشقی که پایه ساختمان‌ها، زمین‌ها، پروژه‌های تحقیقاتی، کتاب‌ها، و آموزش‌هایی را می‌سازد که انسان‌ها را از تاریکی رهایی می‌دهد.

این مشارکت، استمرار حیات یک جریان فکری و عملی است که هدفش ارتقاء انسان از ظلمات جهل و ترس به نور دانایی و آرامش است. آقای مهندس همواره یادآور می‌شود: «اگر بخشی از درآمد خود را برای گلریزان کنار می‌گذاریم، در واقع داریم از خودمان مراقبت می‌کنیم. زیرا بخشش، روح انسان را زنده نگه می‌دارد و انسان بدون بخشش، پژمرده می‌شود.» راز گلریزان در همین نکته نهفته است؛ بخشش نه برای دیده شدن، بلکه برای رشد درونی و یادآوری اینکه قدرت واقعی انسان در فاصله میان داشتن و بخشیدن معنا می‌گیرد. گلریزان، نماد اعتماد است؛ اعتماد به مسیر، به بنیان، به عمل سالم و به اینکه هر فرد با قدمی کوچک می‌تواند آینده‌ای بزرگ را رقم بزند. در حقیقت، هیچ چیز در کنگره ۶۰ با اجبار شکل نمی‌گیرد؛ هم درمان از روی خواست قلبی است، هم آموزش و هم بخشش در گلریزان.

این پیوند قلبی، راز پویایی و ماندگاری این مجموعه در طول زمان بوده است. همه ما یک روزی با دست خالی و حال خراب وارد این مکان شدیم نه امید داشتیم نه آرامش ونه آینده؛ اما یک نفر قبل از ما بدون اینکه ما را بشناسد دلش، وقتش و پولش را خرج کرده بود وبه خاطر همان بخشش‌ها بود که این صندلی‌ها، این علم، این راهنماها و این فضا برای ما فراهم شد. امروز نوبت ماست نه برای اینکه کاری کرده باشیم یا از کسی عقب بمانیم، برای اینکه چراغی که ما را نجات داده برای نفر بعدی خاموش نشود گلریزان فقط درباره پول نیست گلریزان برای آن است که بگویم من قدر این راه را می‌دانم می‌دانم من می‌فهمم که اگر امروز چیزی دارم نتیجه محبت کسانی است که من را نمی‌شناختند، من می‌خواهم ادامه دهنده این زنجیره باشد هیچکس به اندازه توان خودش مسئول نیست؛ اما هر کس به اندازه دلش می‌تواند اثرگذار باشد.

گاهی یک بخشش کوچک برکت بزرگی می‌آورد؛ چون از روی عشق داده شده نه از روی حساب. بخشش مثل دانه گندمی است که وقتی در زمین کاشته می‌شود هفت دانه پر برکت از آن ببار می‌آید اگر فقط یک دانه گندم داشته باشیم و نکاریم فقط همان یک دانه را خواهیم داشت،اما اگر آن را در زمین بکاریم و مراقبت کنیم چند برابرش به ما باز می‌گردد گلریزان فرصتی است برای کاشتن دانه‌های بخشش در زمین کنگره. شاید سهم ما کوچک باشد انا این بخشش باعث رشد کنگره ۶۰ و بهبودی زندگی همه اعضا می‌شود.همانطور که قرآن می‌فرماید با هر نیکی ۱۰ برابر آن را دریافت می‌کنید. از نظر علم بخشش باعث ترشح هورمون شادی و کاهش استرس در بدن می‌شود و احساس رضایت عمیقی به ما می‌دهد. در کنگره ۶۰ بخشش یعنی کمک به دیگران و درمان خود یعنی کاشتن دانه‌ای که روزی ثمر خواهد داد. ما امروز یک محبت و یک دانه بخشش می‌کاریم، شاید در لحظه چیزی از دست بدهیم؛ ولی حقیقت این است که که تازه شروع برکت است.

این کمک امروز در ساختمان می‌رود اما فردا تبدیل می‌شود به آرامش صدها نفر. بخشش یک اتفاق فوری نیست مثل رشد گندم زمان می‌برد اما قطعاً چند برابر می‌شود بخشیدن یعنی؛ کاشتن برکت یعنی؛ برداشت. در قرآن کریم خداوند می‌فرماید: مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَموالَهم فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبتت سَبعَ سَنَابِلَ؛ یعنی بخشش یک دانه است اما خداوند هفت خوشه می‌کند. ما امروز دقیقاً همین دانه را می‌کاریم و فردا می‌شود آرامش یک مسافر تازه وارد، امید یک خانواده ادامه مسیری که خودمان از آن نجات یافته‌ایم. گل‌ریزان برای من یعنی اینکه آدم بگوید خدایا من همان اندازه که توان دارم می‌گذارم باقیش با تو باور دارم که هیچ بخششی در این راه گم نمی‌شود، بخشش مثل همان گندم است تو یک چیز کوچک می‌دهی اما چند برابر به خودت و دیگران برمی‌گردد.

اگر به چرخه گندم در ایران دقت کنیم کاشت گندم در فصل پاییز است مانند جشن گلریزان کنگره ۶۰. کشاورز دانه‌ها را در زمین می‌کارد در ظاهر دانه از بین می‌رود اما در حقیقت تازه زندگی شروع می‌شود این دقیقاً مثل بخشش است وقتی چیزی را می‌بخشی ظاهراً از دست می‌دهی اما در باطن یک زندگی جدید برای آن شروع می‌شود دانه در زیر خاک در سرمای زمستان جوانه می‌زند کسی آن را نمی‌بیند اما دارد اتفاق می‌افتد و در فصل بهار موقع برداشت آن است و دقیقا مانند این می‌ماند که در فصل پاییز در گلریزان شرکت می‌کنم و مالم را می‌بخشم و در فصل بهار که تعهدی‌هایم به پایان رسید و موقع برداشت محصول است. در پایان، این جمله ناب از آقای مهندس است که می‌فرماید: «کنگره با عشق بنا شده، با عشق ادامه خواهد داشت، و تا مادامی که عشق در دل اعضا جاری است، این درخت رهایی، سبز و پابرجا خواهد ماند.»

تایپ و ویرایش متن: راهنمای تازه واردین همسفر سمانه
عکاس:راهنمای تازه واردین همسفر فاطمه
ارسال: مرزبان خبری مسافر ابوالقاسم