دل نوشته مسافر منصور

بنام قدرت مطلق الله
سلام دوستان منصور هستم یک مسافر
بقول جناب مهندس خداوند به هرکس اجازه خدمت نمی‌دهد،خدمت به کسی داده می‌شود که بهای آن را بپردازد.هدف اول، آموزش و بعد خدمت است.گرچه کنگره نیازی ندارد اما من مسافر نیاز به خدمت دارم تا بازتاب انرژی را در درون من ایجاد شود،با درخواست از راهنما آقا مصطفی ،مشارکت بنده پذیرفته شد تا در مسیر خدمت قرار بگیرم،"با حرکت راه نمایان می‌شود"وقتی دیگران بی بهانه و بدون چشم‌داشت و به‌صورت رایگان در آموزش و انتقال تجربه از جان‌مایه می‌گذارند،من هم باید سعی کنم این چراغ روشن بماند،خداوند به هرکس قدرت بخشش چیزی را داده و باید بابتش شکر نعمت را به‌جا آوریم.اینجا انگار همان بهشت است که خداوند وعده فرموده است.به‌یقین کسی که چراغ دیگران را روشن می‌کند،خودش هرگز در تاریکی نمی‌ماند.انشالله با دانایی و توانایی همراه فرمان‌برداری،با بخشش با نشان محبت بدون چشم‌داشت بر نفس خود مسلط بشوم.
:پایان هر نقطه سرآغاز راه دیگری است،خداوند به آنانی که مشتاق  رسیدن و سیراب شدن می‌باشند یاری می‌رساند،ارزش علم به عمل کردن است،باید آموخت و عمل کرد و ادامه داد.به امید درمان جسم و جهان‌بینی دریافتم پرواز من بال‌های دیگری هم می‌خواهد و امیدوارم خداوند یاری کند هم بال آن عقاب و هم جایگاه پرواز او را دیدار کنم،و چه زیباست پرواز، یادت باشد که زمین گرد است،هر وقت فکر کردی به آخر خط رسیدی شاید همان‌جا نقطه آغاز باشد وزندگی ساختنی است.