گلریزان زمین بازی عاشقان است

جلسه دوم از دوره اول کارگاه های آموزشی کنگره۶۰ نمایندگی ارم، با استادی راهنمای محترم مسافر رضا و نگهبانی راهنمای محترم مسافر منوچهر و دبیری مسافر باقر با دستور جلسه "گلریزان" در روز یکشنبه ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، رضا هستم، یک مسافر.

خدا را شاکرم، بابت تمام نعمت هایش.گاهی انسان جمله‌ای را در مشارکت‌ها یا از آموزش‌های کنگره می‌شنود و سال‌ها از کنار آن می‌گذرد، بی‌آنکه به عمقش پی ببرد. اما ناگهان، پس از مدتی، همان جمله چنان در درونش طوفان برپا می‌کند که او را به تفکر، حرکت و تغییر وا می‌دارد.
خدا را شکر که امروز توانستم در این لحظه از حیاتم، اینجا در کنار شما باشم. از نگهبان محترم، دبیر، خدمتگزاران، مرزبانان، ایجنت محترم و از آقای مهندس و خانواده محترمشان صمیمانه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند.

درخشش انسان در این نیست که خودش بدرخشد، بلکه در این است که بتواند نوری بر زندگی انسانی دیگر بتاباند.
اما گاهی ما انسان‌ها برعکس عمل می‌کنیم؛ مثلاً اگر تکه نانی پیدا کنیم، آن را پنهان می‌کنیم تا مبادا کسی دیگر هم یاد بگیرد راه را پیدا کند. در حالی که آقای مهندس و خانواده‌شان عشق و محبت را از درون خویش بیرون کشیدند و بدون هیچ چشم‌داشتی در اختیار دیگران گذاشتند.

دستور جلسه امروز، گلریزان است. به‌نظر من، گلریزان یکی از مهم‌ترین، عاشقانه‌ترین و زیباترین جلسات کنگره ۶۰ است. این جشن، صدای عاشقان است؛ فرصتی است تا هرکدام از ما ببینیم در مسیر عشق و بخشش در چه جایگاهی ایستاده‌ایم.
کنگره ۶۰ یک دانشگاه عظیم علمی و انسانی است. در سراسر جهان، هنوز بسیاری از کشورها مصرف‌کنندگان مواد را طرد می‌کنند و آنان را از جامعه حذف می‌دانند، اما در کنگره ۶۰، این انسان‌ها به کیمیا تبدیل می‌شوند؛ از خاک، طلا ساخته می‌شود.

علم و روش درمان اعتیاد در کنگره، به جرأت پنجاه سال از علم دنیا جلوتر است. باید بیندیشیم این علم و این عشق از کجا آمد و چگونه به این نقطه رسید.

یاد آن روزها بخیر که جلسات در فرهنگسرا برگزار می‌شد. یادم هست روزی فردی از من پرسید:
این سفیدپوش‌ها چه کسانی هستند؟ پزشک‌اند؟ اعضای کادر درمان‌اند؟
من پاسخ دادم: بله، همه‌شان کادر درمان‌اند؛ اما نه از نوع پزشکی، بلکه فرشتگانی هستند که درد انسان‌ها را درمان می‌کنند.
باید قدر خودمان را بدانیم؛ قدر اینکه در چنین مکان مقدسی حضور داریم و بخشی از این مسیر نورانی هستیم.

گلریزان یعنی عشق، یعنی بخشش.
مقدار بخشش را عدد تعیین نمی‌کند، بلکه میزان عشق در دل انسان است که آن را معنا می‌بخشد.
یکی با یک میلیون می‌آید و دیگری با صد میلیارد؛ اما ارزش هر دو در میزان عشق، ایمان و درکشان از بخشش است. مهم آن است که قلک دل خود را در اقیانوس هستی بشکنیم.

کنگره بسیار ثروتمند است؛ اما سؤال اینجاست که من چقدر می‌توانم در این ثروت شریک شوم؟ چه اندازه از داشته‌هایم را می‌توانم ببخشم تا این چراغ همچنان روشن بماند؟
وقتی وارد کنگره می‌شوم و می‌بینم همه سفیدپوشان آراسته و لبخند‌به‌لب مرا در آغوش می‌گیرند، خوشحال‌اند و برای ورود من دست می‌زنند، این یعنی عشق الهی.
از همین عشق‌هاست که علم کنگره زنده می‌ماند، خانواده‌ها به آرامش می‌رسند و چراغ امید در دل‌ها روشن می‌شود.

گلریزان زمین بازی عاشقان است؛ صحنه‌ای برای آزمون عشق، ایمان و عمل.
پهلوانان، سرداران و دنورهایی که در این جشن حضور دارند، با آگاهی و عشق می‌آیند، می‌بخشند و در واقع در هستی ثبت می‌شوند.
منِ مسافر هم باید از خود بپرسم: در این صحنه عشق چه نقشی دارم؟ اندازه بخشش من چقدر است؟
اندازه مهم نیست؛ وسعت دل مهم است.

کنگره نیازی به میلیارد من ندارد؛ اما من به این نیاز دارم که ببخشم تا در مسیر عشق و رهایی رشد کنم و به آگاهی برسم.

امیدوارم این جشن گلریزان برای همه ما سرشار از عشق، برکت و آرامش باشد و هر یک بتوانیم در حد وسع خود، نقشی در تداوم این چراغ پرنور و الهی ایفا کنیم.
از اینکه به صحبت های من گوش دادید از همه شما ممنون و سپاسگزارم.

عکس : مرزبان خبری 

بارگزاری : مسافر محمد