وقتی خداوند انسان را آفرید، او را از نظر شعور و آگاهی بالاتر از هر حیوانی قرار داد و به او اختیار کامل بخشید و سپس بر سر دو راهیِ خیر و شر قرار گرفت. خداوند برای هدایت او، دو راهنما قرار داد: یکی درون انسان (عقل و وجدان) و دیگری بیرون از او (پیامبران و کتابهای آسمانی). خداوند فرمانهایی داده است که بهوسیلهی پیامآورانش اعلام گردیدهاند. این فرمانها میگویند: دزدی نکن، رشوه نخور، غیبت نکن، نزول نخور، پیمانشکن نباش، به درماندگان یاری رسان، از شراب و هر کار ضد ارزشی که بر اندیشه و جسم انسان اثر منفی میگذارد، دوری کن.
در راه ارزشی بودن بسیار روشن است و نیازی به آموزش پیچیده ندارد؛ اما انسان باید با اختیار، تمرین و تلاش، نقطهی تحمل خود را بالا ببرد و ضد ارزشها را از خود دور کند. همانگونه که درختی با میوههای تلخ میتواند با مراقبت و تغییر، به درختی با میوههای شیرین تبدیل شود، انسان نیز میتواند با اصلاح خویش به تعالی برسد. وجود مشکلات برای قویتر شدن ما است. برای رسیدن به اهدافمان؛ باید بجنگیم؛ زیرا جهان بر پایهی تضادها بنا شده است. تا زمانی که تاریکی را تجربه نکنیم، روشنایی برایمان ارزشی نخواهد داشت.
باید در راه گسترش خوبیها تلاش کنیم. قانون طبیعت میگوید: «قوی شو، وگرنه در طبیعت، ضعیف پایمال میشود.» من در کنگره آموختم که با آموزش، دانایی خود را بالا ببرم و با دیدگاهی تازه، به خویشتن خویش بنگرم. باید بکوشم تا خوبیها را گسترش دهم و هرچه برای خود میپسندم، برای دیگران نیز بپسندم. هر انسانی اندازه و ظرفیتی دارد؛ بنابراین باید در گفتار خود دقت کنم تا موجب رنجش دیگران نشوم. در نهایت، این خود من هستم که تعیین میکنم دیگران تا چه اندازه به من احترام بگذارند.
نویسنده: همسفر سپیده رهجوی همسفر نفیسه (لژیون هفدهم)
رابط خبری و ویراستار: همسفر زینت رهجوی همسفر نفیسه (لژیون هفدهم)
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر معصومه (دبیر سایت)
همسفران نمایندگی شمس
- تعداد بازدید از این مطلب :
94