همسفر پریسا:
وادی نهم میگوید:
وقتی نیرویی از کم آغاز شود و به درجات بالاتر برسد، نقطهی تحمل پیدا میشود.
در ابتدای سیدیِ این وادی، پیامی آمده است که میگوید:
کسانی که به دنیای تازه قدم نهادهاند و به خویشتنِ خویش توجه مینمایند، واجب است که از نقطهی سخن به عمل حرکت کنند.
این پیام برای کسانی است که میخواهند دیدگاه، تفکر و اندیشهی خود را تغییر دهند و به خویشتنِ خویش توجه کنند؛ یعنی به نفسِ خود آگاهی پیدا نمایند.
وقتی انسان عمل نیکویی انجام میدهد، آن عمل همانند زمینی کشاورزی است که آن را آماده میکنیم و در آن نهالی میکاریم. پس از مدتی، آن نهال به درختی تبدیل میشود که هم میتوان از سایهاش بهره برد و هم از میوهاش استفاده کرد.
پس هر عمل مثبت، همچون زمین کشاورزی است که به خود ما و اطرافیانمان سود میرساند.
خداوند هنگامی که انسان را به زمین فرستاد، به او قدرت اختیار داد؛ قدرتی که او را بر سر دو راهی قرار داد: یکی راه تقوا و دیگری راه فجور.
در کنار این دو راه، دو پیامبر برای انسان مقرر شد: یکی پیامبر درونی که همان وجدان یا عقل است، و دیگری پیامبر بیرونی که همان پیامبران و فرستادگان قدرت مطلق هستند.
در این وادی از فرمانها نیز یاد شده است.
فرمانها به ما میگویند:
دزدی نکن، رشوه نخور، غیبت مگو، گمان بد مبر، ظلم نکن، مال یتیم مخور، زکات خود را پرداخت کن،
و بدان که مال، مهر آسایش عمر است، نه آنکه عمر، وسیلهی آسایش مالی باشد.
دور خمر را قلم بکش؛ یعنی از هر آنچه بر شخصیت، تفکر و اندیشهی تو پرده میافکند، دوری کن.
راه ضد ارزش، راهی است جذاب و دستیافتنی، اما همچون زهری است با طعم شیرین در جامی زرین که نوشیدن آن انسان را به سوی نابودی میکشاند.
اما راه مستقیم، همانند آب زلالی است در کوزهای گِلی که نوشیدن آن مایهی حیات است.
بنابراین باید آرامآرام صفتهای ناپسند را از خود دور کنیم و نقطهی تحمل خویش را بالا ببریم تا بتوانیم در مسیر درست، استوار و پایدار بمانیم.
همسفر هاجر:
نقطهی تحمل و مرحلهی آشوب
هر انسانی نقطهی تحملی دارد؛ زمانی که از آن نقطه عبور کند، وارد مرحلهی آشوب میشود.
در این مرحله، دیگر هیچ چیز قابلکنترل نیست و ممکن است انسان رفتاری از خود نشان دهد که بعداً از آن پشیمان شود.
گاه تنها یک سخن یا یک رفتار کوچک میتواند اثری ناخوشایند و منفی بر دیگری بگذارد،
و گاه همانگونه، کلامی نیک و رفتار مهربانانه میتواند تأثیری مثبت و آرامشبخش بر دیگران داشته باشد.
ازاینرو، لازم است همیشه مراقب گفتار و رفتار خود در برابر دیگران باشیم.
نقطهی تحمل در برخی مواقع بهدستآمدنی است؛ یعنی میتوان آن را با تمرین، آموزش و افزایش آگاهی در خود تقویت کرد.
باید یادگیری، صبر، حوصله، تمرین و ممارست را در زندگی افزایش دهیم تا پیش از رسیدن به مرحلهی آشوب، بتوانیم خود را کنترل کنیم و در آرامش بمانیم.
نقطهی تحمل و مرحلهی آشوب
هر انسانی نقطهی تحملی دارد؛ زمانی که از آن نقطه عبور کند، وارد مرحلهی آشوب میشود.
در این مرحله، دیگر هیچ چیز قابلکنترل نیست و ممکن است انسان رفتاری از خود نشان دهد که بعداً از آن پشیمان شود.
گاه تنها یک سخن یا یک رفتار کوچک میتواند اثری ناخوشایند و منفی بر دیگری بگذارد،
و گاه همانگونه، کلامی نیک و رفتار مهربانانه میتواند تأثیری مثبت و آرامشبخش بر دیگران داشته باشد.
ازاینرو، لازم است همیشه مراقب گفتار و رفتار خود در برابر دیگران باشیم.
نقطهی تحمل در برخی مواقع بهدستآمدنی است؛ یعنی میتوان آن را با تمرین، آموزش و افزایش آگاهی در خود تقویت کرد.
باید یادگیری، صبر، حوصله، تمرین و ممارست را در زندگی افزایش دهیم تا پیش از رسیدن به مرحلهی آشوب، بتوانیم خود را کنترل کنیم و در آرامش بمانیم.
همسفر نوشآفرین:
راه فسق، فجور و ضد ارزشها در ظاهر راهی جذاب و شیرین است، اما در حقیقت زهری است در جامی طلایی.
مصرف مواد مخدر، الکل و قرصهای روانگردان، در ابتدا انسان را دچار احساس سرخوشی و انرژی فراوان میکند، اما این حالت کاملاً کاذب و گذرا است و پس از آن، تنها فروپاشی جسمی و روحی باقی میماند.
حتماً شنیدهاید که گفتهاند: «مستی و راستی».
اما این بدان معنا نیست که هر کس مست شود، راستگو میگردد؛ بلکه به سبب تأثیر الکل بر سلولهای عصبی مغز است که قدرت تشخیص درست از نادرست و توان کنترل رفتار از انسان سلب میشود.
در چنین حالتی، اگر از فرد مست پرسشی شود، بیدرنگ پاسخ میدهد، اگر آن پاسخ به زیان خودش باشد.
و نتیجهی این رفتار چیزی جز پشیمانی و حسرت در پی نخواهد داشت.
تهیه و ارسال گزارش: همسفر لیلا مرزبان خبری
گروه همسفران نمایندگی اردبیل
- تعداد بازدید از این مطلب :
89