وادی نهم؛ رسیدن به نقطه تحمل

سلام دوستان صدیقه هستم یک همسفر

وادی نهم به معنی رسیدن به نقطه تحمل است. به‌عنوان مثال، اگر سوار تاکسی می‌شویم و راننده حرف درشتی به ما می‌زند، نباید آشفته شویم، یا اگر کودکی استکان چای را ریخت، داد نزنیم و خشمگین نشویم.

مسئله‌ دیگری که باید به آن توجه کرد، آستانه‌ آشوب است. انسان‌ها دارای دو چهره‌اند: یک روی خوب و مهربان و یک روی وحشی و حیوانی. این خوی حیوانی در همه‌ انسان‌ها وجود دارد، اما پنهان است. رفتار دیگران با ما بستگی به این دارد که ما چگونه با آن‌ها برخورد کنیم. اگر از نقطه‌ تحمل عبور کنیم، به آستانه‌ آشوب می‌رسیم؛ جایی که باعث آشفتگی، درگیری، جنگ، قتل، جنایت، خیانت و بسیاری مشکلات دیگر می‌شود.

نقطه‌ تحمل در انسان‌ها متفاوت است. مثلاً یک نفر می‌تواند ده ثانیه نفس خود را حبس کند، در حالی‌که فردی دیگر تا پانصد ثانیه نیز قادر به این کار است. همین تفاوت در سرما و گرما، گرسنگی و تشنگی و نیز در مسائل روحی و روانی وجود دارد. بنابراین، نقطه‌ تحمل می‌تواند هم مثبت و هم منفی باشد.

برخی از انسان‌ها تصور می‌کنند اگر به جای خداوند بودند، بهتر تصمیم می‌گرفتند. مثلاً می‌گویند چرا خداوند حیوانات گوشت‌خوار را آفریده تا حیوانات علف‌خوار را شکار کنند. اما باید دانست که ترس از حیوانات درنده باعث چابکی، هوشیاری و بالا رفتن نقطه‌ تحمل در حیوانات علف‌خوار شده است. اگر حیوانات درنده وجود نداشتند، حیوانات علف‌خوار آن‌قدر می‌خوردند تا از حرکت بازمی‌ماندند و گرفتار انواع بیماری‌ها می‌شدند و در نهایت، هیچ اتحاد و تعادلی در طبیعت باقی نمی‌ماند.

انسان در طول زندگی خود سه بُعد را طی می‌کند: خردسالی، جوانی و میان‌سالی یا کهنسالی. در دوران خردسالی، کودک ناآگاه است؛ در جوانی، گرفتار غرور جوانی می‌شود و از چهل‌سالگی به بعد، دوران پختگی و درک عمیق‌تر آغاز می‌شود.

نتیجه آن‌که برای بالا بردن نقطه‌ تحمل، باید از سطح رنج‌ها، سختی‌ها و نیروهای تخریبی و بازدارنده عبور کنیم. اگر حس انسان قوی باشد ولی تحمل نداشته باشد، در او انفجار رخ می‌دهد و این انفجار معمولاً با تخریب فراوان همراه است.

اگر انسان بخواهد در هر جایگاهی قرار گیرد، ابتدا باید نقطه‌ تحمل خود را با آن جایگاه هماهنگ کند. در غیر این صورت، هم برای خود و هم برای دیگران مشکل ایجاد خواهد کرد.

«تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف
مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی»

سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر

عنوان وادی نهم به ما می‌گوید:
«وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالاتر و بالاتری برسد، نقطهٔ تحمل پیدا می‌کند». یعنی همه‌چیز در دنیا و هستی دارای نقطهٔ تحملی است. ما باید در هر سطحی که هستیم در برابر هر کنش و واکنشی، نقطهٔ تحمل و میزان تفکر خود را تغییر دهیم.
این پیام برای کسانی است که می‌خواهند به دنیای تازه‌ای قدم بگذارند، از کارهای ضدارزشی دست بکشند و به نقطه عمل حرکت کنند؛ یعنی پرهیز از خطا. وقتی می‌گوییم «انسان درستی شده‌ایم»، نباید کارهای ضدارزشی مانند دروغ، غیبت و ریا انجام دهیم. اگر هنوز چنین رفتارهایی در ما وجود دارد، در حقیقت انسان درستی نشده‌ایم.

باید به خویشِ خویشتن توجه کنیم. برداشت من از خویش، همان نفس است و خویشتن به معنی خانواده، دوست و آشناست. وقتی انسان بذر نیکی بکارد، محصولی نیکو نیز برداشت خواهد کرد و باغ وجودش سرسبز و زیبا می‌شود. این بذر اشاره به کارهای ارزشمند و نیک ما دارد، مانند بخشندگی، مهربانی و دست‌گیری از دیگران.

انسانی که در صراط مستقیم حرکت کند و گام در راه درستی بگذارد، بی‌تردید مورد یاری قدرت مطلق نیز قرار خواهد گرفت. ما انسان‌ها گمان می‌کنیم با پیمودن راه ضدارزش‌ها، زودتر به خواسته‌های خود می‌رسیم؛ اما باید بدانیم بار کج هرگز به منزل نخواهد رسید.

راه ضدارزش‌ها همچون زهری است با طعمی شیرین در جامی طلایی و راه راست همانند آبی زلال در کوزه‌ای گِلی است؛ آبی که نوشیدنش مایهٔ حیات و رفع تشنگی است. اکنون اختیار با ماست که کدام را انتخاب کنیم: زهرِ فریبنده یا آبِ زندگی‌بخش.

نویسنده: همسفر صدقیه، همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر عاطفه  (لژیون اول)
ارسال: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون پنجم) دبیر سایت
ویرایش: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور