ظرف تحمل خود را وسعت دهیم

وقتی نیرویی از نقطه‌ای کم آغاز شود و به درجه‌ای بالاتر برسد، «نقطه تحمل» در انسان شکل می‌گیرد. در آغاز این وادی، اشاره می‌شود به قدرت اختیاری که به انسان‌ها داده شده است؛ قدرتی که باعث می‌شود انسان در هر زمینه‌ای بر سر دو راهی قرار گیرد و بتواند مسیر خود را انتخاب کند، خواه راه تقوا باشد یا راه فسق و فجور. البته این بدان معنا نیست که انسان موجودی رها شده از سوی خداوند است. برای هدایت انسان در مسیر درست، خداوند دو راهنما برای او قرار داده است: یکی درونی (وجدان یا عقل) و دیگری بیرونی (پیام‌آوران قدرت مطلق). وظیفه پیام‌آوران الهی، اعلام فرمان‌ها و دستورات خداوند به انسان‌هاست. در این فرمان‌ها و در خرد جهانی، مسائلی بیان شده است که انسان را از راه شر به راه خیر راهنمایی و هدایت می‌کند. اگر بخواهیم مفهوم «فرمان» را خلاصه کنیم، می‌توان گفت: دوری از خمر. «خمر» به معنای هر آن چیزی است که بر شخصیت، اندیشه و تفکر انسان پرده یا حجابی می‌کشد و موجب تخریب جسم و جان او می‌شود. برای دوری از ضد ارزش‌ها و عمل به فرمان الهی، نباید انتظار داشت که این امر به‌ صورت ناگهانی و یک‌ شبه رخ دهد. برای رسیدن به این هدف، لازم است نقطه تحمل به‌ تدریج و با تمرین بالا برود.

اگر انسان بخواهد قدم در مسیر ارزش‌ها بگذارد و از ضد ارزش‌هایی که تا امروز به‌ دلیل جهل و ناآگاهی انجام داده است فاصله بگیرد، باید ابتدا نقطه تحمل خود را افزایش دهد. این تغییرات باید از مسائل کوچک آغاز شود تا بتوان به‌ تدریج به مرحله‌ای بالاتر و حلقه‌ای جدید وارد شد؛ چرا که ایجاد تغییرات بزرگ بدون بالا بردن نقطه تحمل، بدون شک باعث تخریب در جسم و جان انسان می‌شود. بنابراین لازم است با بهره‌گیری از قدرت اختیار و تمرین در زمینه کارهای ارزشی و مثبت، نقطه تحمل را افزایش داد. نقطه تحمل در دو جهت مثبت و منفی قابل گسترش است. بالا بردن آن در مسائل ضد‌ارزشی معمولاً  آسان و همراه با لذت است، اما در مسیر ارزش‌ها، نیاز به تلاش، تمرین، تکرار و گذر زمان دارد. بیشتر انسان‌ها مشکلات را دشمن خود می‌دانند، در حالی که همین مشکلات هستند که موجب بزرگ‌تر شدن ظرف وجودی ما و در نتیجه بالا رفتن نقطه تحمل‌مان می‌شوند. اگر به مشکلات و حتی نیروهای منفی به چشم استادانی الهی نگاه کنیم که برای آموختن درسی به سراغ ما آمده‌اند، با آنها راحت‌تر کنار خواهیم آمد و رنج‌ها را به فرصتی برای رشد و پرواز تبدیل خواهیم کرد.

ما انسان‌ها موجوداتی بسیار توانا هستیم، اما اگر در برابر مشکلات تسلیم شویم، زیر پنجه‌های نیروهای تخریبی خرد خواهیم شد. خداوند به انسان عقل، شعور و اختیار عطا کرده است تا بتواند با استفاده از این نعمت‌های الهی، به درجات بالاتری از کمال دست یابد. صفات نیکو و ارزشمندی در وجود انسان‌ها نهفته است که همچون الماسی درخشان، منتظر کشف و بروز هستند. هر یک از ما، اگر خواستار جایگاهی نیکو هستیم، باید ابتدا نقطه تحمل خود را با آن جایگاه هماهنگ کنیم؛ زیرا در غیر این صورت، چیزی جز تخریب و نارضایتی حاصل نخواهد شد. تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی. نتیجه‌گیری: نقطه تحمل، پلی است میان ضعف و توانایی، میان جهل و آگاهی. هیچ تغییر ارزشمندی بدون صبر، تمرین و گذر زمان به‌دست نمی‌آید. انسان با شناخت قدرت اختیار خود و استفاده از دو راهنمای درونی و بیرونی، می‌تواند مسیر رشد را آگاهانه طی کند. مشکلات و سختی‌ها نه مانع، بلکه ابزار رشد هستند؛ چرا که در دل هر رنج، فرصتی نهفته است برای بالا رفتن از پله‌های آگاهی و تقویت ظرفیت وجودی. پس اگر می‌خواهیم در مسیر ارزش‌ها قدم بگذاریم و به جایگاهی والا برسیم، باید نخست ظرف تحمل خود را وسعت دهیم، چراکه تنها در سایه‌ی صبر و پایداری است که انسان به مقام واقعی خویش دست می‌یابد.

نویسنده: همسفر نگاه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر ماهرخ رهجوی همسفر زهرا (لژیون اول)
عکاس: همسفر الهام رهجوی همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سولماز دبیر سایت
همسفران نمایندگی پردیس