وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود

همسفر حانیه:

وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.
وادی نهم پلی به سوی تغییر و آرامش است، پیامی است برای کسانی که به دنیایی تازه قدم نهاده‌اند؛ کسانی که قرار است دفتر زندگی خود را دوباره بنویسند و این‌بار، آن را با رنگ‌هایی زیباتر و روشن‌تر نقاشی کنند.
هر روزی که در آن نقطه‌ای برای تفکر و برداشت جدید به وجود می‌آید، در واقع دنیایی تازه است. کتاب عشق نیز همین را می‌گوید: «چهارده وادی برای رسیدن به خود»
در وادی نهم، ما به نقطه‌ای از تفکر می‌رسیم که تمرکزمان را بر خودمان، بر تغییر شخصیت‌مان، بر تحول در وجود و دنیای درون‌مان می‌گذاریم.
شاید پیش از ورود به کنگره، تصور می‌کردیم که دیگران باید تغییر کنند تا ما هم تغییر کنیم؛ اما در کنگره آموختیم که این تصور اشتباه است، ما خودمان باید تغییر کنیم، ما مسئول شادی، آرامش و حال خوش زندگی‌مان هستیم. وادی نهم می‌گوید: «بر شما واجب و ضروری است که از سخن به نقطه‌ عمل حرکت کنید و به زمین و آسمان توجه نمایید» یعنی اگر تا امروز فقط حرف زده‌ام و گفته‌ام که می‌خواهم تغییر کنم، اکنون وقت عمل است، باید عمل کنم، باید ببخشم، باید بدون چشم‌داشت کمک کنم و انتظار پاسخ نداشته باشم. با اندیشه‌ای ژرف، به رحمت ماوراء ایمان راسخ داشته باشیم و بدانیم که پاداش ما، دست همیاری‌مان را خواهد گرفت. رحمت خداوند برای همه هست، مگر کسی نخواهد آن را ببیند یا ایمان نداشته باشد. روزی نتیجه‌ ایمان‌مان را خواهیم دید، آن هم در جایی که انتظارش را نداریم.
در هستی، تمام کارهایی که انجام می‌دهیم، همچون بذری هستند که روزی رشد می‌کنند و جوانه می‌زنند، چه بهتر که انسان بذر نیکو بکارد.
وقتی انسان خلق شد، موجودی بود با شعوری بالاتر از هر حیوان، مجموعه‌ای از فضائل و رذائل در وجودش نهادینه شده بود و خداوند به او اختیار کامل داد تا در مسیر زندگی، راه خیر یا راه شر را انتخاب کند.
اگر امروز درگیر تنش‌ها، اضطراب‌ها و نگرانی‌ها هستیم، نتیجه‌ انتخاب‌های اشتباه ما است. قدرت مطلق، پس از دادن اختیار، دو راهنما برای انسان فرستاد: یکی راهنمای درونی؛ یعنی عقل و وجدان، دیگری راهنمای بیرونی؛ یعنی پیامبران که کلام خداوند را به ما رساندند و مسیر درست را نمایان کردند. فرمان‌هایی که برای ما آورده‌اند، همان پرهیز از ضد ارزش‌ها است و برای دوری از ضد ارزش‌ها، باید نقطه‌ تحمل خود را به‌آرامی بالا ببریم. نقطه‌ تحمل در انسان‌ها در بیشتر موارد، کسب‌کردنی است. با تکرار و تمرین می‌توان آن را به‌دست آورد؛ برای مثال در ابتدا نوشتن سی‌دی‌ها برایمان سخت بود و با روزی چند صفحه شروع کردیم؛ اما کم‌کم توانستیم تعداد صفحات را بیشتر کنیم.
نکته‌ مهم این است که بالا بردن نقطه‌ تحمل در مسائل مثبت مانند ورزش، هنر، یادگیری زبان، نیازمند تفکر، تجربه و آموزش است. مثلاً کسی که می‌خواهد نقاش شود، باید برگه‌های زیادی را خراب کند و زمان زیادی صرف کند تا به مهارت برسد؛ اما در مسائل منفی، این‌گونه نیست، بالا بردن نقطه‌ تحمل در مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر بسیار آسان است، فرد بدون تحمل فشار، با یک بار مصرف و همراه با احساس لذت، وارد مسیر ضد ارزش‌ها می‌شود و تنها زمانی این مسیر کم‌رنگ می‌شود که دانایی افزایش یابد.
گاهی از خداوند گله می‌کنیم که چرا فلان چیز را به ما نداده است؛ اما توجه نمی‌کنیم که شاید ظرفیت تحمل آن را نداشته‌ایم و آن نعمت، ممکن بود باعث تخریب‌مان شود.
بسیاری از انسان‌ها می‌خواهند دروازه‌های ذهن‌شان را به‌سوی انرژی‌های ناشناخته باز کنند، اما چون نقطه‌ تحمل در آن‌ها شکل نگرفته خود را به آشوب و دگرگونی می‌کشانند.
نکته‌ دیگر این است که بسیاری از مشکلات و مسائل، آمده‌اند تا نقطه‌ تحمل ما را بالا ببرند، انسان موجودی است که معمولاً نمی‌خواهد تحمل کند؛ اما تا تاریکی نباشد قدر روشنایی را نمی‌دانیم سرما نباشد، قدر آفتاب را نمی‌دانیم، در گرما است که قدر سایه را درمی‌یابیم. بسیاری از رنج‌ها، به قوی‌تر شدن ما کمک کرده‌اند؛ انسان‌های منفی که کنارشان بودیم، معلم ما شدند و به ما درس دادند؛ انسان کینه‌ای به من آموزش داد که کینه داشتن انسان را از خودش دور می‌کند، انسان حسود به من آموخت که حسادت ضدارزش خطرناکی است، پس به همین علت است که می‌گوییم: مشکلات، رحمت خداوند هستند، نه لعنت او.
اگر روزی بتوانیم از مشکلات‌مان عبور کنیم، خواهیم دید که آن‌ها برای ما رحمت فراوانی بوده‌اند و باعث شدند قوی و محکم شویم. برای مثال؛ اگر مسافر من سال‌ها مصرف‌کننده نبود و من در کنار یک مصرف‌کننده زندگی نمی‌کردم، امروز انسانی ضعیف بودم که همیشه متکی به دیگران است؛ اما همین مشکلات بودند که باعث شدند از ترس به شجاعت، از کفر به ایمان، از قهر به مهر برسیم.

همسفر زینب:

وادی نهم به مفهوم نقطه تحمل اشاره می‌کند و به ما یادآور می‌شود که همه چیز در هستی، از کوچک‌ترین ذره تا بزرگ‌ترین پدیده دارای نقطه تحمل است و انسان نیز از این قاعده مستثنا نیست، ما باید همیشه نقطه تحمل انسان‌ها را در نظر بگیریم؛ زیرا اگر به کسی فشار روحی یا روانی بیش از حد وارد کنیم، ممکن است او را وارد مرحله‌ آشوب و بی‌تعادلی کنیم.
قبل از ورودم به کنگره۶۰، نقطه تحملم بسیار پایین بود و در برابر مشکلات، قدرت کافی برای مقابله نداشتم؛ اما این وادی به من آموخت که می‌توانم با تفکر، تجربه و آموزش نقطه تحمل خود را بالا ببرم، این فرآیند باید آرام‌آرام و به‌صورت تدریجی اتفاق بیفتد. گاهی اوقات، ما تحمل شنیدن برخی حرف‌ها را نداریم و با یک جمله به‌هم می‌ریزیم، این واکنش ممکن است ناشی از آن باشد که یا خودمان را بیش از حد مهم می‌دانیم یا طرف مقابل را بسیار بزرگ و تأثیرگذار تصور می‌کنیم؛ همین مسئله باعث برهم خوردن آرامش‌مان می‌شود.
پس درمی‌یابیم که نقطه تحمل، در طول زمان و با تلاش و کوشش، قابل تغییر و ارتقاء است.
در پایان، از آقای مهندس دژاکام و خانواده‌ محترم‌ ایشان، همچنین راهنمایم همسفر معصومه، صمیمانه سپاسگزارم که با آموزش‌های ارزشمندشان، مرا در مسیر ارزش‌ها و آرامش هدایت می‌کنند.

همسفر اعظم:

وادی نهم: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.
وادی نهم در آغاز می‌گوید: «پیام برای کسانی است که به دنیای تازه قدم گذاشته‌اند». کسی که به رهایی می‌رسد، وارد دنیایی تازه می‌شود؛ هر فردی که در کنگره خدمت می‌کند، در واقع به دنیای جدیدی پا می‌گذارد.
نقطه‌ تحمل در زندگی روزمره اهمیت زیادی دارد؛ زیرا چالش‌هایی که روزانه‌ با آن‌ها مواجه می‌شویم، ظرفیت تحمل ما را به‌کار می‌گیرند و آن را افزایش می‌دهند.
هر چیزی در هستی دارای نقطه‌ تحمل است، اما این نقطه در انسان‌ها متفاوت است و می‌تواند در جهت مثبت یا منفی عمل کند. ما باید نقطه‌ تحمل خود را در برابر خواسته‌های نامعقول نفس بالا ببریم.
کسی که مسئولیت کارهایش را نمی‌پذیرد و دیگران را مقصر می‌داند، در زندگی با مشکلات جدی روبه‌رو می‌شود؛ چرا که این رفتار ناشی از ناآگاهی و جهل است. فردی که قدرت تحمل ندارد، نمی‌تواند با محیط و شرایط سازگار شود زیرا تحمل؛ یعنی توان پذیرش. نقطه‌ تحمل در انسان قابل تغییر است، اگر بخواهیم می‌توانیم آن را افزایش دهیم؛ مانند مسیر درمان اعتیاد که مسافر طی می‌کند، اگر نقطه‌ تحمل فردی در مصرف مواد بالا رفته باشد، می‌تواند با آموزش و تمرین، نقطه‌ تحمل خود را در ترک مصرف نیز افزایش دهد.
افزایش نقطه‌ تحمل به دو پارامتر نیاز دارد:
۱_ تکرار منظم موضوع
۲_ طول زمان
برای مثال، اگر دونده‌ای هر روز در ساعت مشخصی تمرین کند و به‌طور منظم مسافت دویدن را افزایش دهد، به‌تدریج نقطه‌ تحملش در دویدن بالا می‌رود و تبدیل به دونده‌ای ماهر می‌شود.
در کنگره۶۰ با روش DST، نقطه‌ تحمل فرد در برابر مصرف نکردن مواد مخدر افزایش می‌یابد تا جایی که دیگر هرگز به سمت مصرف باز نمی‌گردد. نقطه‌ تحمل در منِ همسفر نیز با آموزش‌های کنگره و نوشتن سی‌دی‌ها می‌تواند به سطح قابل توجهی برسد، به‌طوری که با تفکر و تصمیم‌گیری درست، بتوانم آرامش را در خانواده‌ام برقرار کنم.
امیدوارم همه‌ ما بتوانیم نقطه‌ تحمل خود را در موضوعات مختلف زندگی بالا ببریم و این تنها زمانی امکان دارد که به دانایی دست پیدا کنیم.

همسفر فروزان:

وادی نهم از کتاب عشق می‌گوید: وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود.
در هستی، همه چیز دارای نقطه‌ تحمل است؛ اگر چیزی از ظرفیت و تحمل خود خارج شود، دچار دگرگونی و نقطه‌ آشوب می‌شود. انسان، مانند هر موجود دیگری نقطه‌ تحمل خاص خود را دارد، ما باید در زندگی نقطه‌ تحمل انسان‌ها را در نظر بگیریم و ظرفیت آن‌ها را بشناسیم. من خودم را مثال می‌زنم: قبل از ورود به کنگره۶۰، نقطه‌ تحمل من بسیار پایین بود، اگر کسی با من آن‌چنان که مدنظر خودم بود رفتار نمی‌کرد یا بحثی بین‌ من و شخص دیگری پیش می‌آمد، تحمل آن برایم بسیار سخت بود و قدرت عبور از آن مسئله را نداشتم، کینه به دل می‌گرفتم و در نهایت، بیشتر به خودم آسیب می‌زدم.
کنگره۶۰ ما را احیاء کرد. من به‌عنوان یک همسفر، با آموزش‌هایی که در کنگره دریافت کردم، آموختم که برای بالا بردن نقطه‌تحمل و داشتن ظرفیت، نیاز به تفکر، تجربه و آموزش دارم.
این وادی به من یادآوری می‌کند که در برابر مشکلات، باید نقطه‌ تحمل خود را افزایش دهم و این اتفاق به‌صورت تدریجی و با تمرین و تکرار رخ می‌دهد، نه یک‌باره و ناگهانی.
در این وادی، به حس انسان نیز اشاره می‌شود، اگر حس انسان قوی شود، اما ظرفیت تحمل آن را نداشته باشد درون او انفجاری رخ می‌دهد که منجر به تخریب می‌شود. کسی که نقطه‌ تحمل ندارد، نمی‌تواند هیچ جایگاهی را تجربه کند، به همین علت باید پیش از رسیدن به هر جایگاهی، ظرفیت آن را در خود ایجاد کنیم تا بتوانیم روز به روز ظرف وجودی‌ خود را رشد و ارتقاء دهیم.
وقتی ظرف وجودی‌ ما رشد کرد و نقطه‌ تحمل‌ ما بالا رفت، آن‌ هنگام به صلح، آرامش و تعادل واقعی خواهیم رسید.

رابط خبری: همسفر سمیرا (لژیون سردار)
ویرایش: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر مریم(لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اسبیکو خرم‌آباد