در مسیر زندگی، هیچ تغییری ناگهانی و بی‌ریشه اتفاق نمی‌افتد. همان‌گونه که رودخانه‌ای آرام‌آرام از چشمه‌ای کوچک آغاز می‌شود و در گذر از سنگ‌ها و دره‌ها، راه خویش را تا رسیدن به دریا می‌یابد. انسان نیز برای رسیدن به آرامش و تعادل، باید از نقطه‌ای کوچک آغاز کند و با استمرار و صبر، مسیر رشد را طی نماید. انسان از آغاز خلقت همواره بر سر یک دوراهی قرار گرفته است، یک راه فجور و یک راه تقوا. به همین دلیل قدرت مطلق دو راهنما برای انسان قرارداد. یک راهنما درونی که وجدان یا عقل نامیده می‌شود و یک راهنما بیرونی که پیام‌آوران قدرت مطلق هستند.
پیام‌آوران فرمان‌های قدرت مطلق را اعلام می‌کنند، فرمان چه می‌گوید؟ دروغ نگو، رشوه نخور، دزدی نکن، فساد نکن و از هرآنچه که بر روی شخصیت و اندیشه تو پرده یا پوشش می‌کشد فاصله بگیر. در ادامه برای انتخاب مسیر باید دقت زیادی داشت چرا که راه فسق و فجور به‌ظاهر جذاب و دست‌یافتنی است و انسان گمان می‌کند زودتر به خواسته‌های خود می‌رسد؛ ولی در کنگره آموختیم که بهترین راه کوتاه‌ترین راه نیست و قدم‌گذاشتن در مسیر ضد ارزش‌ها انسان را به سمت نابودی و بیماری می‌کشاند؛ اما صراط مستقیم مسیری است که انسان در نهایت به آرامش می‌رسد.
برای پرهیز و فاصله‌گرفتن از ضدارزش‌ها باید نقطه تحمل خود را به‌آرامی بالا ببریم. در اینجا مسئله نقطه تحمل مطرح می‌شود؛ اما نقطه تحمل به چه معناست؟ به‌طورکلی می‌توان گفت که کلیه موجودات و اجسام در مقابل نیروهای پیرامون، نقطه تحمل متفاوتی دارند. نقطه تحمل؛ یعنی حد توان انسان برای تحمل سختی و فشارها؛ جایی که اگر از آن بگذرد، دیگر نمی‌تواند ادامه دهد. تحمل؛ یعنی ایستادن در برابر ناملایمات، یعنی درک این حقیقت که هیچ تغییری یک‌شبه رخ نمی‌دهد. هر بار که در برابر سختی‌ها دوام می‌آوریم، در واقع پله‌ای از نردبان رشد را بالا می‌رویم.
در این وادی می‌آموزیم که هیچ‌چیز در جهان یک‌باره و ناگهانی خلق نمی‌شود. همه چیز از ذره‌ای کوچک شروع می‌شود و در گذر زمان با استمرار و استقامت، رشد می‌کند. درست مثل قطره‌ای آب که پس از طی‌کردن مسیر طولانی به دریا می‌رسد، انسان نیز باید در مسیر قدم بگذارد تا نقطه تحمل او به‌مرور بالا برود. هر چیزی که در هستی وجود دارد، دارای نقطه تحملی است و اگر از نقطه تحمل خود عبور کند، دچار دگرگونی می‌شود. این دگرگونی گاهی با تخریب و آشوب همراه است. برای مثال، اگر یک ظرف شیشه‌ای را زیر فشار بیش از حد تحمل آن قرار دهیم، قطعاً ظرف می‌شکند.
هر فرد نیز نقطه تحمل و ظرفیت خاص خود را دارد و اگر به او فشار روحی و روانی بیش از ظرفیت وارد کنیم از کنترل خارج می‌شود و به‌قول‌معروف به سیم آخر می‌زند؛ پس باید این ظرفیت‌ها را بشناسیم و از ایجاد فشارهای اضافی پرهیز کنیم. نقطه تحمل در اکثر موارد کسب‌کردنی است و باتوجه‌به اینکه نقطه تحمل انسان قابل‌تغییر است. ما اگر بخواهیم می‌توانیم نقطه تحمل خود را در مقابل این نیروها افزایش دهیم که برای این کار به دو عامل نیاز داریم.
۱- تکرار منظم موضوع
۲- طول زمان
مسئله بعدی وجود نیروهای بازدارنده است. جهان بر پایه اضداد بنا شده است و چهارعنصر باد، خاک، آب‌وآتش هستی را به وجود آورده‌اند و انسان هر چیزی را بر مبنا ضد آن می‌شناسد بیماری در مقابل سلامتی، شادی در مقابل غم، تاریکی در مقابل روشنایی و... باید به این موضوع توجه داشت که نیروهای بازدارنده و تخریبی با تمام خصوصیات منفی که دارند نقش نیروهای مکمل را دارند و در حقیقت برای ساخته‌شدن ما طراحی شده‌اند. بایستی در مقابل این نیروها ایستادگی کنیم و آن کنیم که فرمان است. اگر انسان بخواهد در هر جایگاهی قرار بگیرد اول بایستی نقطه تحمل خود را با آن جایگاه برابر کند در غیر این صورت برای خود و دیگران مشکل ایجاد خواهد کرد.
در آخر با توجه داشت مسیر زندگی گاهی طولانی و پرپیچ است؛ اما اگر در آن بمانید و ناامید نشوید، هر گامی که بر می‌داریم ما را قوی‌تر می‌کند. خدا را شکر می‌کنم که من را با کنگره۶۰ آشنا کرد و همچنین از آقای مهندس دژاکام و خانواده محترم ایشان بابت ایجاد چنین بستر پر مهری صمیمانه تشکر می‌کنم.
منبع: سی‌دی وادی نهم، کتاب عشق
نویسنده: همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
ویرایش: همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی خیام نیشابوری
- تعداد بازدید از این مطلب :
103