ما باید در مسیر درمان فرمانبردار خوبی باشیم

پنجمین جلسه از دور چهارم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی لامرد با استادی مسافر پوریا و نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر غلامرضا با دستور جلسه‌ی DST. OT روز پنجشنبه ۸ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، پوریا هستم، یک مسافر.

دستور جلسه‌ی امروز DST. OT می‌باشد. خدمتی که به‌راستی برای کنگره و مسافران بسیار ارزشمند بوده است. امروز ما سرنگ داریم و می‌توانیم از طریق آن دارو را به‌راحتی مصرف نماییم، اما قبل از ساخت داروی OT. اگر کسی می‌خواست هر سه هفته ده تا دود را کم کند، کاری بسیار دشوار بود و موفق شدن در آن نیاز به تحمل سختی فراوان داشت.

به همه‌ خدمتگزاران بخش OT از بدو تأسیس نمایندگی لامرد؛ آقایان ابراهیم، مهدی، اسماعیل، غلامرضا، علی اکبر، رضا و مبصرین کلینیک و تمام عزیزانی که شاید نامشان از قلم افتاد، تبریک می‌گویم.

یک نکته‌ مهم که باید همیشه در نظر داشته باشیم این است که هیچ‌کس به‌تنهایی نمی‌تواند درمان شود. من می‌توانم برنامه‌ای برای شما بنویسم و بگویم که چه کاری را انجام دهید، اما تا زمانی که در مسیر درمان نباشید، درمانی رخ نمی‌دهد. بعد از ده الی یازده ماه تلاش تنها، بدون حضور در جمع، نتیجه‌ واقعی حاصل نخواهد شد. حضور در جمع و همراهی و همدلی، ستون‌های اصلی مسیر درمان هستند.

شربت OT در حقیقت شربت تریاک است و همه‌ی مواد تشکیل‌دهنده‌ی تریاک در آن وجود دارد: حدود ۷۰ درصد آب، ۲۰ درصد الکل و ۱۰ درصد تریاک خالص. برای حل شدن تریاک نیاز به مایعی بود و بهترین گزینه، الکل است که جذب دارو را در بدن آسان می‌کند. اگر خشخاش کشت کنید و تریاک آن را استخراج نمایید، بین سه الی بیست و سه درصد آن مورفین دارد؛ بنابراین OT یک داروی کامل می‌باشد که حتی موادی را که در تریاک‌های بازاری یافت نمی‌شود، حفظ نموده است.

در ابتدا تصور می‌کردیم OT داروی شفابخش است، ولی جناب آقای مهندس یادآوری کردند که شفا بخشی تنها مطلق به خداوند است و ما صرفاً وسیله‌ای در مسیر درمان هستیم.

ما سال‌ها مواد مخدر مصرف کرده‌ایم؛ مانند کسی که از یک ساختمان پنجاه‌طبقه بالا رفته است. حالا می‌خواهیم پایین بیاییم، اما اگر ناگهانی خود را رها کنیم، سقوط آزاد منجر می‌شود. حتی اگر زنده بمانیم، آسیب جدی می‌بینیم. به همین دلیل، کسانی که سقوط آزاد می‌کنند، ممکن است مصرف‌شان پس از آن دو برابر شود. پس باید همان‌طور که آرام‌آرام بالا رفتیم، به همان روش بازگشت نماییم.

در کنگره، درمان به‌صورت یک مثلث در نظر گرفته شده است؛ سه ضلع آن: جسم، روان و جهان‌بینی هستند که باید هم‌زمان رشد کنند تا تعادل و رهایی حاصل شود. ما باید در مسیر درمان فرمانبردار خوبی باشیم؛ به اندازه و سر موقع دارو مصرف کنیم، لباس سفید بپوشیم و در ورزش صبحگاهی شرکت نماییم تا درمان به‌خوبی انجام شود.

بعضی رهجویان تصور می‌کنند که اگر خمار شوند، اذیت می‌شوند و باید درد زیادی تحمل نمایند، در صورتی که عملاً چنین چیزی نمی‌باشد. برای روشن‌تر شدن موضوع مثالی می‌زنم تا به خوبی موضوع را درک کنید: فرض کنید یک دستگاه خودرو ایستاده و یک نفر مقداری کم از باد آن را خالی می‌کند. با همین خودرو می‌شود کیلومترها رفت، ولی اگر لاستیک آن پنچر شد، یک متر هم نمی‌شود با آن حرکت کرد. در مسیر درمان ما چیزی به عنوان پنچری نداریم و اگر مسئله‌ای هم باشد، کم بادی هست. استاد در ادامه می‌فرمایند: خواب شب در مسیر درمان از اهمیت بسزایی برخوردار می‌باشد و رهجویی که تا دیر وقت بیدار هست، به‌خوبی درمان نمی‌شود.
از همه شما متشکرم.

نگارش: مسافر غلامرضا (لژیون یکم)
ویرایش: همسفر علی (لژیون دوم)
عکس: مسافر رضا (لژیون دوم)
تهیه و تنظیم: مسافر اسماعیل (نگهبان سایت)
ارسال: مسافر رضا (دبیر سایت)