ایمان نقطه تحمل روح است

«وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالاتر و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود»
در مسیر زندگی انسان، هیچ تغییری به‌صورت ناگهانی و دفعی اتفاق نمی‌افتد، قانون طبیعت بر پایه رشد تدریجی بنا شده است؛ همان‌طور که بذر از خاک سر برمی‌آورد و کم‌کم رشد می‌کند تا به درختی تنومند تبدیل شود، نیروی انسان نیز برای رسیدن به استحکام و تحمل باید از مرحله کم آغاز گردد و قدم‌به‌قدم تقویت شود. این حقیقت، اساس وادی نهم کنگره ۶۰ است.

وادی نهم به انسان می‌آموزد که دستیابی به نقطه تحمل، یعنی توانایی مقاومت در برابر فشارهای درونی و بیرونی که بدون رشد تدریجی امکان‌پذیر نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند یک‌باره از ناتوانی به قدرت برسد یا از بی‌تعادلی به تعادل کامل، همه نیروها باید از مرحله کوچک آغاز شوند تا ظرفیت وجودی فرد به‌مرور افزایش یابد.

نقطه تحمل، حد توانایی انسان در برابر سختی‌ها، تغییرات و فشارها است. کسی که تحمل خود را بالا برده باشد، در مقابل مشکلات زندگی فرونمی‌ریزد و می‌تواند با آرامش و تفکر، راه‌حل درست را بیابد؛ این تحمل در واقع حاصل تکرار، ممارست و صبر است نه حاصل خواستن ناگهانی یا دعا و آرزو.

کنگره ۶۰، مفهوم نقطه تحمل را برای تمام حوزه‌های زندگی به کار می‌برد؛ از تحمل درد ترک مواد گرفته تا کنترل خشم، شهوت، ترس و رنج‌های روحی. در تمام این موارد اگر انسان از کم آغاز کند و آرام‌آرام قدرت خود را افزایش دهد به ایمان و ثباتی می‌رسد که هیچ نیروی منفی نمی‌تواند او را نابود کند.

در جهان مادی هیچ تغییری فوری و جهشی پایدار نیست؛ حتی آب برای رسیدن به جوش باید مرحله‌به‌مرحله گرم شود، اگر حرارت به‌یک‌باره زیاد شود تبخیر آنی رخ می‌دهد و انرژی از بین می‌رود؛ این مثال طبیعی بیانگر همان قانون وادی نهم است. رشد واقعی تدریجی است.

انسانی که می‌خواهد در مسیر درمان اعتیاد یا اصلاح نفس حرکت کند باید بداند که نقطه تحملش پایین است و تغییر تدریجی لازم دارد، اگر از همان ابتدا همه خواسته‌های قدیمی و وسوسه‌ها را کنار بگذارد ممکن است با شکست روبه‌رو شود؛ اما اگر قدم‌به‌قدم پیش برود، یعنی با صبر و منطق خود را بسازد انرژی درونی‌اش افزایش می‌یابد و تحملش بیشتر می‌شود.

در این وادی گفته می‌شود: «وقتی نیرویی از کم شروع بشود…» یعنی وقتی انسان از ضعف، ناتوانی، درد یا تاریکی آغاز می‌کند؛ اما با آموزش، تلاش و حرکت به‌سوی ارزش‌ها نیروی مثبت درونش رشد می‌کند، این رشد به او توان مقابله با نیروهای منفی را می‌دهد و در نهایت نقطه تحمل پدید می‌آید.

نقطه تحمل، همان جایی است که انسان در برابر فشارها، نه می‌شکند و نه تسلیم می‌شود؛ بلکه درونش به تعادل می‌رسد. در سفر اول درمان اعتیاد فرد یاد می‌گیرد که با گذر از پله‌ها به‌تدریج تحمل جسمی و روانی‌اش بالا می‌رود و در سفر دوم این تحمل در سطح جهان‌بینی و اخلاق گسترش می‌یابد.

قانون وادی نهم در همه ابعاد زندگی صدق می‌کند: در روابط اجتماعی، کار، تربیت فرزند و در رشد معنوی. هیچ انسان صبور و قوی‌ای وجود ندارد که یک‌باره به این درجه رسیده باشد؛ همه از ضعف آغاز کرده‌اند، سپس با تمرین و تجربه فرورفته‌اند و دوباره برخاسته‌اند تا به نقطه تحمل برسند.

تحمل یعنی ظرفیت پذیرش. اگر ظرفیت کم باشد، انسان از کوچک‌ترین تغییر در محیط به هم می‌ریزد؛ اما هر چه ظرفیت بیشتر شود، آرامش و تفکر هم بیشتر می‌شود. تحمل بالا نشانه رشد نیروی عقل و ایمان است؛ در این حالت، انسان دیگر با ترس و اضطراب به زندگی نگاه نمی‌کند، بلکه با اعتماد و عشق حرکت می‌کند. در کنگره ۶۰، آموزش وادی نهم باعث درک دشمنان درونی می‌شود. انسان می‌فهمد که خشم، وسوسه یا درد برای نابودی نیستند؛ بلکه برای ساختن نقطه تحمل هستند. بدون مواجهه با سختی، این نقطه هرگز شکل نمی‌گیرد؛ درست مثل آهن که باحرارت زیاد نرم می‌شود و با سردشدن محکم‌تر.

اگر انسان بخواهد تحملش بالا برود باید خودش را در معرض شرایط واقعی بگذارد و از تمرین مداوم نترسد. گریز از سختی یعنی فرار از رشد. وادی نهم به ما آموزش می‌دهد که باید نیروهای درونی را کم‌کم تقویت کنیم تا بتوانیم وزن مشکلات را تحمل کنیم. همان‌گونه که در ورزش، عضله باید با وزن کم شروع کند و سپس با افزایش تدریجی مقاوم شود، روح انسان نیز بدون تمرین و مواجهه نمی‌تواند نقطه تحمل پیدا کند. رشد بدون زحمت، مثل شکوفه‌ای است که در سرمای زودرس از بین می‌رود؛ اما رشد تدریجی، ریشه‌ای عمیق می‌سازد.

در این وادی، مفهوم “از کم شروع‌کردن” به معنای پذیرش وضعیت فعلی است؛ انسان ابتدا باید بپذیرد که ظرفیتش محدود است. این پذیرش، آغاز تغییر است سپس با حرکت مستمر، ظرفیت افزایش می‌یابد و نیروی تحمل به حد تعادل می‌رسد.

نقطه تحمل در انسان نتیجه آموزش، تجربه و زمان است. هیچ‌کس نمی‌تواند با نصیحت یا اجبار آن را در خود ایجاد کند باید زندگی کند، خطا کند، بیاموزد و تکرار نماید تا به مرحلهٔ پختگی برسد. وقتی انسان به نقطه تحمل برسد، نه‌تنها در برابر نیروهای منفی مقاومت می‌کند؛ بلکه آن‌ها را در جهت رشد خویش استفاده می‌کند، چنین انسانی دیگر از سختی نمی‌گریزد؛ بلکه آن را بخشی از تکامل خود می‌داند.

نقطه تحمل معنوی نیز شکل دیگری از همین قانون است. وقتی ایمان از کم شروع شود و با آزمایش‌ها و تجربه‌های واقعی قوی‌تر گردد انسان در برابر ناامیدی و ترس شکست نمی‌خورد. این ایمان، نقطه تحمل روح است.

در واقع وادی نهم کلید فهم این نکته است که تحمل، محصول رشد است نه سکون؛ هر چه انسان حرکت کند، ظرفیتش زیاد می‌شود. هر چه با حقیقت مواجه شود، استقامت پیدا می‌کند. قانون خلقت بر همین اصل بنا شده است: هر نیرویی از کم شروع می‌کند تا به قدرت بالا برسد.

پیام نهایی وادی نهم برای رهجویان آن است که ناامید نشوند و از کندی مسیر نگران نباشند. رشد آهسته اما پایدار بنیاد اصلی تغییر حقیقی است. اگر امروز تحمل انسان کم است؛ با استمرار و آموزش، به نقطه‌ای خواهد رسید که سخت‌ترین شرایط را با آرامش پشت سر می‌گذارد.

در پایان باید گفت، وادی نهم تجلی قانون صبر و تدریج است. هر چیزی اگر آرام، آگاهانه و پیوسته رشد کند به نقطه تحمل واقعی می‌رسد. این قانون، اساس تمام تحول‌های انسانی و الهی است از بذر تا درخت، از ضعف تا قدرت، و از تاریکی تا روشنایی.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر گلزار رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ارسال: راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آبیک