کابوس نمایش جهنم است

شاگرد به استاد می‌گوید؛ من نمی‌توانم افکار خود را متمرکز کنم. گاهی تصور می‌کنم برای افکار خود باید دست به اقداماتی بزنم. برای مثال روزها را به روزه‌داری و شب‌ها را به عبادت بپردازم. آیا این‌کار درست است؟ انسان گاهی اوقات در شرایطی قرار می‌گیرد که همه‌چیز به‌هم‌ ریخته است و به‌دنبال گریزگاه می‌گردد. به‌عنوان مثال برای حل مشکلات خود پیش دعانویس می‌رود؛ اما متاسفانه این‌کار جواب نمی‌دهد؛ زیرا مشکل را باید حل کرد. ما نمی‌توانیم میانبر بزنیم، راهی کوتاه‌تر از صراط مستقیم نیست. در مسائلی که برای ما به‌وجود می‌آید، خود ما مسبب آن هستیم. اگر ما به فردی بدهکار باشیم و چند روز، روزه سکوت بگیریم یا زیارت برویم قطعاً بدهکاری ما حل نخواهد شد. شما نباید اختیار اموال و وکالت خود را به دیگران بدهید؛ حتی نزدیک‌ترین افراد به خود، زیرا ممکن است هزاران اتفاق بیفتد.

مسئله دیگری که برای ما مشکلات به‌وجود می‌آورد، براساس رفتار خود ما با سایر انسان‌ها است؛ زیرا ما باید در حد ظرفیت افراد با آن‌ها رفتار کنیم. برای محبت هم همین‌طور است؛ زیرا اگر از حد ظرفیت آن‌ها بالاتر برویم تخریب به‌وجود می‌آورد‌. بسیاری از انسان‌ها برای حل مشکلات خود به‌دنبال دعانویس می‌گردند. علاوه بر انسان، موجودات بسیاری در هستی وجود دارند؛ اما بین انسان‌ها و موجودات حجاب برقرار است. ما نمی‌توانیم از آن عبور کنیم و آن‌ها هم نمی‌توانند. شما زمانی‌که پیش دعانویس می‌روید یعنی به آن اجازه می‌دهید که وارد حریم شما شود و زندگی شما به نابودی کشیده می‌شود؛ زیرا آن موجودات دشمن انسان و در تضاد با او هستند، به‌ دلیل این‌که انسان مخلوق خاص و بهتری است. در جهان هستی هیچ‌چیز را مجانی به فردی نمی‌دهند. ممکن است افرادی بخواهند چیزی را از طریق انرژی درمانی به‌دست آورند؛ اما دچار بیماری‌های روحی و روانی می‌شوند‌.

فردی که شیشه مصرف می‌کند توهم دارد و همان توهم حقیقی را یک عارف هم دارد ‌‌که از طریق سیر و سلوک وارد ابعاد جهان‌های دیگر و طبقات بالاتر می‌شود و بر روی حس‌های درون خود کار می‌کند؛ اما فردی که شیشه مصرف می‌کند در اثر مواد‌مخدر حس‌های او باز می‌شود، به جهان‌های تحتانی سفر می‌کند و به همین دلیل است که تعادل ندارد. من مخالف انرژی نیستم؛ اما باید به خروجی آن دقت کنیم و ببینیم تعادل برقرار می‌شود یا نمی‌شود. قطعاً انسان باید با تلاش و کوشش چیزی را به‌دست آورد، از طریق انرژی درمانی یا دعانویسی نمی‌توان به‌دست آورد. اگر می‌خواهیم به فردی پول بدهیم؛ باید خود پول داشته باشیم همین‌طور که نمی‌شود. من همه تجربیات خود را می‌گویم که در گذشته برای من اتفاق افتاده بود و مشکلات متعددی را به‌وجود آورده بود. شرایطی که امروز برای ما به‌وجود آمده است خود ما در آن نقش داریم؛ اما بعضی مسائل به تقدیر برمی‌گردد که ما باید از این مرحله عبور کنیم.

ممکن است کابوس‌های بسیار ببینیم که باعث رنج ما می‌شود. برای حل این مشکل دعا کنیم و شب‌ها موقع خواب قرآن زیر سر بگذاریم؛ اما کابوس‌ها زاییده رفتارهای خود ما هستند و باید از این مرحله عبور کنیم. نمی‌توانیم با قرص و دارو آن را متوقف کنیم؛ زیرا مانند آتش زیر خاکستر است و دوباره باز می‌گردد؛ باید با تزکیه، پالایش، تغییر در رفتار، گفتار و کردار سیستم عصبی خود را درست کنیم تا کابوس‌ها از بین برود، در غیر این صورت به‌هیچ عنوان نمی‌توانیم جلوی آن‌ها را بگیریم؛ زیرا کابوس نمایش جهنم است. اگر با این کابوس‌ها از دنیا برویم در دنیای دیگر باز هم با مشکلات برخورد می‌کنیم‌؛ زیرا سیستم عصبی ما در تعادل نیست و باید بازسازی شود. ما همیشه در اثر دو نیروی القاء قرار داریم که یکی مثبت و دیگری منفی است. نیروی منفی همیشه کنار ما قرار دارد. اگر مدام به یک موضوع فکر کنیم و آن را رها نکنیم برای ما مشکلات به‌وجود می‌آورد؛ باید به آن فکر نکنیم و به خود برچسب نزنیم.

یکی از بدترین مرض‌هایی که انسان را به‌ نابودی می‌کشد این است که انسان بدخواه دیگران باشد؛ زیرا خود انسان است که بی‌شخصیت می‌شود. انسانی که فضولی دیگران را می‌کند بی‌شخصیت می‌شود؛ باید احترام دیگران را نگه داریم. ما باید به فکر سلامتی خود باشیم. بالای ۱۰ کیلو اضافه وزن انواع و اقسام بیماری‌ها را به‌وجود می‌آورد. راهنما الگو است؛ باید بی‌نقص باشد و خود اضافه وزن نداشته باشد تا رهجویان از او الگو بگیرند. ما باید سر ساعت مشخص بخوابیم و از خواب بیدار شویم تا دچار انواع و اقسام بیماری‌ها نشویم. حکم قاضی یعنی فرمان خداوند که باید به آن راضی باشیم. هر مشکلی برای ما پیش می‌آید اول فکر کنیم تا راه‌حل را پیدا کنیم، آن‌وقت می‌بینیم که خود‌به‌خود راه‌حل مسائل باز می‌شود‌. ممکن است ما بخواهیم یک کار را انجام دهیم؛ اما‌ همان موقع هر کاری می‌کنیم نمی‌شود؛ زیرا سیستم عصبی ما ناآرام است؛ باید ۱۰ دقیقه صبر کنیم و دوباره اقدام کنیم. ما به حس‌های معمولی خود توجه نمی‌کنیم، گاهی اوقات می‌بینیم؛ اما انگار نمی‌بینیم.

منبع: سی‌دی دعانویس
نویسنده: همسفر نگار رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون‌پنجم)
رابط‌ خبری: همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر محدثه (لژیون‌پنجم)
ویرایش: همسفر شیوا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چرمهین