سلام دوستان
امانالله هستم، مسافر

دستور جلسهی این هفته دربارهی روش DST و داروی OT است.
به نظر من، برای اینکه بتوانیم کاری را بهخوبی و به نحو احسن انجام دهیم — حالا این کار میتواند درمان یک بیماری باشد یا حتی انجام یک کار فنی — به دو مقولهی مهم نیاز داریم:
یکی ابزار مناسب و دیگری روش کار.
روش کار همان مهارت است. مهارت یعنی انجام دادن کار بر پایهی اندازه، زمان مناسب و رعایت نکات دقیق دیگر.
به نظر من، داروی OT همان ابزار مناسب است، و روش DST هم روش کار بر پایهی مهارت محسوب میشود.
یک مثال میزنم: فرض کنید میخواهید کباب کوبیده درست کنید. ابزار مناسب چیست؟ سیخ مخصوص کوبیده، گوشت مناسب و ذغال خوب.
اما روش کار یعنی اینکه بدانیم گوشت را چطور آماده کنیم، چطور سیخ بزنیم، چطور روی ذغال بپزیم تا نریزد.
اگر خوب دقت کنیم، برای اینکه نتیجهی کار درست و باکیفیت باشد، باید همه چیز درست انتخاب شود و با دقت انجام شود.
اگر یکی از اجزا درست نباشد، خروجی کار بیکیفیت خواهد شد. شما با سیخ نازک جیگر نمیتوانید کوبیده درست کنید، یا با روش پختن جیگر نمیشود کوبیده پخت.
در کنگره ۶۰ هم به این دو مقولهی «ابزار مناسب» و «روش درست» بسیار توجه شده، چون حاصل سالها تحقیق و تجربهی آقای مهندس و اعضای کنگره است.
داروی OT که در اختیار ما قرار دارد، از خود تریاک ساخته شده، اما چون تریاک موجود در بازار کیفیت و اندازهی ثابتی نداشت، به پیشنهاد مهندس دژاکام این دارو تولید شد تا اندازهگیری و مصرف دقیق ممکن شود.
روش DST هم، همانطور که در کتاب ۶۰ درجه زیر صفر خواندهایم، با تغییراتی به شکل بهتری تکامل یافته تا نتیجهی درمان مصرفکنندگان با کیفیتتر باشد.
من خودم چون تقریباً دو بار سفر کردهام، کاملاً برایم روشن است که بیتوجهی به حرف راهنما — که همان دستورالعمل کنگره است — چه پیامدهای بدی میتواند داشته باشد و چطور میتواند سفر یک مسافر را خراب کند.
اندازهی دقیق، در زمان دقیق، با داروی مناسب راهگشاست و انسان را به رهایی میرساند.
مثلاً شما با شربت متادون نمیتوانید روش DST را اجرا کنید؛ چون شربت OT تنها داروی مناسب برای این فرایند درمانی است.

اما همین داروی مناسب، اگر در دست فردی ناآگاه باشد و به روش DST مصرف نشود، نهتنها او را به رهایی نمیرساند، بلکه میتواند باعث سقوط و تاریکی شود.
مثل این است که یک چاقوی قصابی را بدهیم دست یک کودک و بگوییم مرغ را خرد کند؛ قطعاً به خودش آسیب میزند. در حالی که یک فرد ماهر با همان چاقو، همان کار را بهراحتی و با کیفیت بالا انجام میدهد.
در پایان میخواهم یک نتیجه بگیرم:
خوشبختانه بهترین دارو و بهترین روش در اختیار من قرار گرفت، و خدا را شکر توانستم به درمان برسم.
امیدوارم بتوانم، هرچند اندک، با خدمت کردن یا شرکت در لژیون سردار، به خودم و به دیگران خدمت کنم.
اعتقاد دارم که ما فرزندان کنگره هستیم. همانطور که پدر و مادر از فرزند صالح و نیک خود راضیاند، ما هم وظیفه داریم هر کاری از دستمان برمیآید برای آنها انجام دهیم — هم برای قدردانی از زحماتشان و هم برای رشد و تکامل خودمان.
از اینکه وقت گرانبهای شما را گرفتم، عذرخواهی میکنم و ممنونم از صبر و توجهتان.
بار گزاری و ویرایش مطلب :حسین لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
132