ورزش میدانی برای شکوفایی جهان‌بینی

یازدهمین جلسه از دوره هجدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰، همسفران نمایندگی چالوس، با استادی راهنما همسفر آزاده، نگهبانی همسفر هدیه و دبیری همسفر سارا با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش»  در روز دوشنبه ۲۸ مهر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد: 

خیلی خوشحال هستم که امروز برای اولین‌ بار قسمت و روزی من شد تا در شعبه پرانرژی چالوس حضور داشته باشم. از خانم فاطمه ایجنت شعبه، مرزبان‌ها و همچنین نگهبان و دبیر جلسه نیز تشکر می‌کنم که این فرصت ارزشمند را در اختیار من قرار دادند تا خدمت کنم.

دستور جلسه امروز در مورد «جهان‌بینی در ورزش» است. همان‌طور که می‌دانید، جهان‌بینی یکی از اضلاع مثلث درمان در کنگره‌۶۰ است. هنگامی‌که از درمان صحبت می‌کنیم، منظور فقط درمان اعتیاد نیست؛ بلکه درمان در کنگره‌۶۰ شامل درمان سیگار، درمان اعتیاد، درمان اضافه‌ وزن و حتی ورزش نیز می‌شود که جایگاه ویژه‌ای دارد.

تمامی فعالیت‌ها در کنگره‌۶۰، یک ضلع جهان‌بینی را در خود دارند؛ یعنی اندیشه، دیدگاه و تفکر ما نسبت به کاری که انجام می‌دهیم، از درمان گرفته تا ورزش، بسیار اهمیت دارد. بیرون از کنگره معمولاً درباره «اخلاق ورزشی» صحبت می‌شود؛ اما در کنگره‌۶۰ ما به‌جای آن، از «جهان‌بینی ورزش» نام می‌بریم؛ زیرا اگر کسی در هر رشته‌ای قهرمان شود؛ اما خلق خوش نداشته باشد، هرگز نامش ماندگار نخواهد بود. شاید مدتی کوتاه از او یاد شود؛ اما به‌ دلیل اخلاق ناپسند، در نهایت از یادها می‌رود.

جناب مهندس دژاکام در مورد جهان‌بینی ورزشی مثال زیبایی از «جهان‌ پهلوان تختی» می‌زنند. نام چنین انسان‌هایی به‌ دلیل اخلاق پهلوانی آنان سال‌ها باقی می‌ماند؛ زیرا هدف آن‌ها فقط مدال‌ آوری یا قهرمانی نبوده است؛ بلکه گاهی از خواسته‌های خود گذشتند تا دیگری به مقام برسد و معنای واقعی پهلوانی این است.

در کنگره‌۶۰، مسابقات ورزشی متعددی برگزار می‌شود، از جمله مسابقات «عقاب طلایی» که سه سال است در شهرستان‌ها نیز برگزار می‌گردد. نکته مهم در این مسابقات این است که اگر داور اشتباه کند، هیچ‌کس حق اعتراض ندارد و علاوه بر آن یاد گرفته‌ایم که نتیجه هرچه باشد، آرامش و احترام باید حفظ شود؛ این همان آموزش جهان‌بینی در عمل است.
من شخصاً پیش از ورود به کنگره، عاشق ورزش تنیس بودم و اکنون در رشته بدمینتون فعالیت می‌کنم. دیدن شور و توانمندی اعضا همیشه برایم لذت‌بخش است. هرگز فکر نمی‌کردم روزی لباس ورزشی بپوشم و در مسابقات شرکت کنم؛ اما به لطف آقای مهندس و خانواده محترم‌ ایشان این فرصت فراهم شد. شاید گاهی بیدار شدن صبح زود جمعه برای ما سخت باشد؛ اما من سال‌ها است که با شوق از خواب بیدار می‌شوم تا زودتر به پارک برسم، ورزش کنم و کنار دوستانم باشم. در کنار ورزش، لژیون جونز نیز برایم نعمتی بزرگ است.

شاید بسیاری از ما امکان رفتن به باشگاه‌های ورزشی را نداشته باشیم؛ اما کنگره حداقل هفته‌ای یک‌بار این فرصت را فراهم کرده تا در کنار هم ورزش کنیم، به مسابقات برویم و انرژی بگیریم. اگر قدردان این نعمت نباشیم، ممکن است از ما گرفته شود.

هفته گذشته، هفته تربیت بدنی بود. جمله‌ای از شعارهای این هفته برایم بسیار زیبا بود: «بیاییم عادت‌ها را بسازیم تا بعداً عادت‌ها ما را بسازند.» اگر خود را به ورزش و تغذیه سالم عادت دهیم، این عادات در نهایت ما را می‌سازند و صاحب جسمی سالم خواهیم شد. همه شنیده‌‌ایم: «عقل سالم در بدن سالم است.» بدنی که درگیر درد و بیماری است نمی‌تواند اندیشه و آرامش درستی داشته باشد. بسیاری از خانم‌ها و آقایان بالای ۳۰ و ۴۰ سال، به‌ دلیل کارهای تکراری و نداشتن تحرک کافی، دچار مشکلاتی چون دیسک کمر یا زانو درد هستند. ورزش منظم، بهترین راه پیشگیری از این فرسودگی‌ها است.

در مسابقات، همیشه دو جام وجود دارد: جام قهرمانی و جام اخلاق. سال‌هاست که کنگره‌۶۰، در هر مسابقه‌ای بدون استثنا، جام اخلاق را از آنِ خود کرده است؛ چون ما جهان‌بینی را آموخته‌ایم و می‌دانیم اگر قرار است، لذت و آرامش در ورزش باشد، باید با خلق خوش همراه شود.

هفته گذشته مطلبی از خانم شانی شنیدیم که برای من بسیار جالب بود. برداشت من از صحبت‌های ایشان این بود که: زمانی‌که ما ورزش می‌کنیم، دوپامین و آدرنالین در بدن ترشح می‌شود؛ همان موادی که هنگام رفتارهای پرخطر یا ضد ارزشی هم ترشح می‌شوند؛ اما تفاوت در کیفیت آن‌ها است. دوپامینی که از رفتارهای غلط ترشح می‌شود، سیستم شبه‌افیونی بدن را مختل می‌کند و در نهایت ما را بیمار می‌سازد؛ اما دوپامین ناشی از ورزش و اعمال ارزشی، بدن را سالم‌تر و روح را سرشار از انرژی می‌کند.

در پایان، درباره جشن گلریزان که چند هفته دیگر برگزار می‌شود، می‌خواهم بگویم این جشن ارتباط نزدیکی با موضوع جهان‌بینی در ورزش دارد. در گذشته، پهلوانان در زورخانه‌ها برای کمک به نیازمندان گرد هم می‌آمدند. اکنون نیز در کنگره همین فرهنگ ادامه دارد. هر کس به اندازه وسع و توان خود، چه به‌ عنوان دنور، سردار یا هر عنوان دیگر، در این جشن شرکت می‌کند.

آقای مهران، ایجنت بخش مسافران، در مشارکت خود جمله‌ای زیبا گفتند: «صاحب کنگره‌۶۰، خداوند است.» زمانی‌که وارد خانه‌ای می‌شویم که صاحبش خدا است، باید ببینیم چه هدیه‌ای در شأن او می‌توانیم تقدیم کنیم. هرچه ببخشیم، همان اندازه و حتی بیشتر از آن، از سوی خداوند دریافت خواهیم کرد. پولی که در جشن گلریزان اهدا می‌کنیم، صرف بازسازی زندگی‌هایی می‌شود که روزی ویران بوده‌اند، مثل زندگی خود ما. امیدوارم امسال جشن پربرکت و باشکوهی داشته باشیم.

در ادامه اهدای تقدیرنامه لژیون سردار:

مرزبان کشیک: همسفر مریم، مسافر قدم‌علی
تایپ: همسفر بهاره
عکاس:  راهنما همسفر غزل (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس