انسان اگر علم و ورزش نداشته باشد از دنیا عقب است

سلام دوستان، زهرا هستم همسفر حسین.

کنگره ۶۰ بر اساس سه اصل مهم جسم، روان و جهان‌بینی بنا شده است. اگر می‌خواهیم به تعادل و رهایی برسیم، باید این سه اصل مهم را به‌درستی اجرا کنیم تا به تعادل دست یابیم.
کنگره در کنار آموزش‌ها، ورزش را به‌عنوان یکی از ابزارهای کمکی درمان و رسیدن به تعادل برای مسافران و همسفران می‌داند و امکانات و فضای ورزشی لازم را فراهم نموده است. کنگره در هر سطحی ما را با شناخت خویش، شناخت هستی، طریقه‌ی درست زندگی کردن و سایر زمینه‌ها آشنا می‌کند.

جهان‌بینی یعنی فراگرفتن قوانین زندگی. ورزش کردن همانند شمشیری دو لبه است؛ به هر طرف آن که بی‌دقت دست بزنیم، ممکن است آسیب ببینیم. اگر ورزش نکنیم و بی‌تحرک باشیم یا نسبت به توانایی و جسم خود، ورزش نامناسبی را انتخاب کنیم، مطمئناً دچار آسیب‌های جدی خواهیم شد. در کنگره آموخته‌ایم که در هر زمینه‌ای باید قوانین مربوط به آن را بشناسیم تا به تعادل برسیم. زمانی که ورزش می‌کنیم، فعالیت‌های بدنی و فیزیولوژیکی ما آغاز می‌شود و غده‌های اندورفین، دینورفین، سروتونین و پلاکت‌های خون شروع به ترشح و فعالیت می‌کنند؛ در نتیجه حس شادی، لذت و انرژی در ما ایجاد می‌شود.

با ورزش کردن، استخوان‌ها قوی و محکم می‌شوند؛ همان‌طور که آقای مهندس می‌فرمایند: «با ورزش کردن، پاهای شما عصای پیری شما می‌شوند.» نکته‌ی مهمی که من در کنگره آموختم این است که در مسابقات ورزشی، اسمی از باخت وجود ندارد، بلکه شعار کنگره در ورزش این است: ما یا می‌بریم، یا می‌آموزیم. خدا را هزاران بار شاکرم که عضوی از کنگره ۶۰ هستم و از آقای مهندس بابت این نعمت بزرگ سپاسگزارم.

سلام دوستان، اسما هستم همسفر عباس.

دستور جلسه این هفته در مورد جهان‌بینی در ورزش است. این دستور جلسه جدید آن‌قدر زیبا و بااهمیت است که آقای مهندس تأکید زیادی بر روی آن دارند. من واقعاً از ورزش چیز زیادی نمی‌دانستم، اما وقتی وارد کنگره شدم و دیدم ورزش کردن اجباری است، مشتاق شدم ورزش را شروع کنم، چون قبلاً فقط بعضی اوقات ورزش می‌کردم. در پارک چند رشته‌ی ورزشی انتخاب کردم و در هرکدام به‌صورت جداگانه فعالیت می‌کردم. این را هم بگویم که من اضافه‌وزن داشتم و دوست داشتم وزنم را کم کنم. ورزش را شروع کردم و بعد هم لژیون تغذیه را انتخاب کردم و با کمک ورزش و لژیون تغذیه، وزنم را کم کردم و به نتیجه‌ی خوبی رسیدم.

واقعاً وقتی به جمله‌ی جناب آقای مهندس فکر می‌کنم که می‌فرمایند: «انسان اگر علم و ورزش نداشته باشد، از دنیا عقب است.» می‌فهمم که من هم در سال‌های قبل از دنیا عقب بودم.
این هفته دستور جلسه‌ی ورزش است و من خیلی خوشحالم که توانستم در رشته‌های ورزشی شرکت کنم، به مسابقات بروم و در کنگره بیاموزم که باید به فکر سلامتی روح، جسم و روان خودم باشم تا سلامت بمانم.
در آخر از جناب آقای مهندس تشکر می‌کنم که به من آموختند ورزش مانند نوری تابان است که به زندگی، اراده و جسم من توانایی می‌دهد تا بتوانم سالم بمانم.
قدر این سلامتی را مدیون ایشان و دوستانی هستم که در کنارم بودند و به من آموزش دادند تا از تنبلی و اضافه‌وزن رها شوم.
اگر امروز برای ورزش وقت نگذاریم،
در آینده وقت زیادی برای بیماری خواهیم گذاشت. انتخاب با خود ماست: ورزش و سلامتی، یا تنبلی و بیماری.

سلام دوستان، فرزانه هستم، همسفر رضا

دستور جلسه این هفته درباره جهان‌بینی در ورزش است؛ موضوعی که جایگاه ویژه‌ای در کنگره ۶۰ دارد، زیرا ورزش تنها حرکت دادن جسم نیست، بلکه نوعی اندیشه و نگرش به زندگی است. ورزش یعنی حرکت، یعنی جاری بودن و زنده ماندن. جسمی که به حرکت درآید، جان تازه می‌گیرد و روحی که به حرکت جسم گره بخورد، آرامش و امید بیشتری را تجربه می‌کند.

من پیش از ورود به کنگره، ورزش را جدی نمی‌گرفتم و کم‌تحرکی باعث اضافه وزن، درد مفاصل و بی‌انگیزگی‌ام شده بود. اما در مسیر آموزش‌های کنگره یاد گرفتم که سلامت جسم، پایه‌ای برای تعادل روان و تفکر سالم است. از همان‌جا ورزش را جزئی از زندگی‌ام قرار دادم. حالا هر هفته با شور و شوق در کنار دوستانم در پارک ورزش می‌کنم و تأثیر آن را در نشاط، آرامش و حتی نظم فکری خودم به‌خوبی حس می‌کنم.

در کنگره، ورزشی را انتخاب کردم که به آن علاقه‌مندم: بدمینتون. در مسابقات شرکت کردم و تجربه‌ای بسیار آموزنده به دست آوردم. همان‌طور که جناب مهندس می‌فرمایند: «ما در مسابقات باخت نداریم؛ یا می‌بریم یا می‌آموزیم.» من این جمله را با تمام وجود لمس کردم، چون در جریان مسابقه نکات و قوانین زیادی را آموختم که برایم از هر بردی باارزش‌تر بود.

به باور من، هر کسی که برای سلامت و رشد خود تلاش می‌کند، برنده است. در کنگره بارها دیده‌ام انسان‌هایی که روزی درگیر اعتیاد بوده‌اند، امروز با پشتکار و ایمان، قهرمان و الگو شده‌اند؛ و این تجلی عشق و ایمان در مسیر کنگره است.

از خداوند مهربان سپاسگزارم که جناب مهندس را به‌عنوان نوری در مسیر تاریکی انسان‌ها قرار داد. وجود ایشان برکت بزرگی برای تمام کسانی است که در مسیر رهایی گام برمی‌دارند. از صمیم قلب آرزو می‌کنم سایه ایشان همواره مستدام باشد.‌شکر، شکر، شکر بابت وجود ایشان. همسفر فرزانه، رهجوی راهنمای خانم اعظم شعبه خیام – ورزشبان رشته بدمینتون

رابط خبری: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی سنایی