همه هستی سرشار از معجزه است

در درون ما همه چیز نهاده شده است؛ مانند زبان‌های مختلف که هر زمان بخواهیم می‌توانیم تمرین کنیم و آن‌ها را به کار بگیریم. این نیروها در وجود حیوانات نیست؛ مثلاً خرگوش نمی‌تواند زبان روسی یاد بگیرد یا درون اسب آبی، استعداد نوازندگی گیتار وجود ندارد. در زمین نیز نیروهای خفته بسیاری نهفته است که باید آن‌ها را استخراج کنیم؛ مانند گندم که برای رشدش، باید زمین را شخم زد و بذرپاشید. پس برای بیدار کردن نیروی زمین باید چیزی بدهیم و حرکت کنیم. نیروهای خفته در درون ما هم وجود دارند و وظیفه ما این است که آن‌ها را از درون خود بیرون بکشیم. کسانی که فقط زندگی می‌کنند؛ اما توسعه‌ای ندارند و این نیروها را بیدار نمی‌کنند، در حقیقت از زندگی واقعی بهره‌مند نیستند. برای بیدار کردن نیروی درون، باید حرکت کرد؛ با دعاکردن یا چله گرفتن این نیرو بیدار نمی‌شود.

باید بدانیم هنگام بیدار کردن نیروی خفته درون، خطر همیشه در کمین است. پس نخست باید بیندیشیم و سپس حرکت کنیم. اگر هم با شکست روبه‌رو شدیم، دوباره از نو آغاز کنیم؛ مانند مورچه‌ای که یک‌دانه را هفتاد بار بالا و پایین می‌برد تا به مقصد برساند. باید خودمان را پیدا کنیم، در مسیر درست حرکت کنیم و از تلاش و کوشش دست نکشیم. ما در کنگره ۶۰ راه درمان اعتیاد را یافته‌ایم، درحالی‌که بسیاری از انسان‌ها در سراسر جهان می‌خواهند از دام اعتیاد رها شوند؛ اما راهی نمی‌یابند. باورهای نادرست زیادی در جهان وجود دارد؛ مانند این که اعتیاد درمان ندارد. همچنین پرده‌های نادرست بسیاری مثل حسادت، غیبت و کینه وجود دارد که باید از آن‌ها عبور کنیم. تنها چیزی که ماندگار است، محبت است. محبت تمام هستی را به هم پیوند می‌دهد و هیچ‌چیز گواراتر از آن نیست.

اما این که چگونه باید باشیم تا همه هستی را دوست بداریم و محبتمان واقعی باشد. تنها با رسیدن به دانایی ممکن است و این دانایی باید در درون ما شکل بگیرد. عشق می‌تواند نسبت به استاد، هم‌جنس یا تمام هستی باشد و این عشق و محبت، پاک است. همه هستی سرشار از معجزه است؛ مانند وجود انسان. آیا شگفت‌آور نیست که جسم انسان همواره در حال بازسازی است؟ سلول‌های ما تاریخ مصرف دارند وقتی زمانشان تمام شد از بین می‌روند و اگر از بین نروند به سرطان تبدیل می‌شوند. این خود معجزه‌ای است و جهان همه‌اش معجزه است. از این جهان هستی، همواره تصویربرداری می‌شود و در جایی نگهداری می‌گردد. اگر بخواهیم به کسی یا چیزی، حتی دوستانمان، وصل شویم، باید حس وجود داشته باشد و اگر حس نباشد، هیچ ارتباطی شکل نخواهد گرفت.

 نویسنده و رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت