انسان مجموعه‌ای از رذایل و فضایل

مشارکت همسفران از لژیون اول، راهنما همسفر فریبا

همسفر مونا
آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با هم برابر هستند؟ در واقع، مفهوم عدالت به معنای اعتدال، عادل بودن، دوری از ظلم و جور، رعایت اندازه و در نهایت قرارگرفتن هر چیز یا هر شخص در جایگاه اصلی خود است؛ معنایی که در کنگره ۶۰ نیز دقیقاً بر همین اساس تعریف می‌شود. در ابتدا، زمانی که از عدالت سخن به میان می‌آید، بسیاری تصور می‌کنند که باید همه چیز به یک‌میزان و اندازه بین همه تقسیم شود تا عدالت محقق گردد. اما حقیقت این است که خداوند هر انسانی را با تمام امکانات و اختیارات لازم می‌آفریند و این خود انسان است که با سعی و تلاش، جایگاهش را در هستی رقم می‌زند. در کنگره ۶۰ نیز چنین است؛ در بدو ورود، چه مسافر و چه همسفر، همه یک صندلی و یک نوع آموزش همراه با عشق و محبت بلاعوض دریافت می‌کنند و همه برابرند. اما ادامه مسیر بسته به حرکت، فعالیت و تلاشی است که هر فرد انجام می‌دهد. برای مثال: خوب سفرکردن، حضور به‌موقع در کنگره، نوشتن سی‌دی‌ها، گوش‌به‌فرمان بودن و خدمت به دیگران، به فرد کمک می‌کند تا به تعادل درونی برسد و گنج درون خود را کشف کند. این فرایند به‌مرورزمان باعث گره‌گشایی‌های درونی و در نتیجه دستیابی به تعادل بیرونی در زندگی و روابط با دیگران می‌شود؛ بنابراین، تعیین‌کننده عدالت در نهایت خود ما هستیم. در وادی نهم، آقای مهندس نیز اشاره می‌کنند که انسان هنگام آفرینش، از نظر شعور بالاتر از هر حیوانی بود و مجموعه‌ای از رذایل و فضایل بالقوه در او نهاده شد. خداوند اختیار کامل را به انسان داد و او را بر سر دوراهی قرار داد تا با انتخاب‌ها و اعمالش در مسیر حیات، سرنوشت خود را رقم بزند. در کنگره ۶۰، جایگاه‌ها بر اساس قوانین و مقررات مشخص و به‌صورت گردشی و چرخشی تعیین می‌شوند. هر شخص بسته به خدمتی که انجام می‌دهد، جایگاه خود را پیدا می‌کند و در این مسیر، ضمن خدمت به خلق خدا، به تکامل می‌رسد. چنان‌که خداوند در قرآن می‌فرماید: آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند برابرند؟ برای رسیدن به تعادل در کنگره ۶۰، سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی؛ باید به‌موازات هم رشد کنند. تنها در این صورت است که فرد به تعادل و سپس به آرامش می‌رسد. اگر کسی بخواهد به آرامش واقعی دست یابد، باید دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کند؛ و این امر جز با قراردادن مثلث «معرفت، عدالت و عمل سالم» به‌عنوان سرلوحه مسیر زندگی میسر نخواهد شد.

همسفر مریم
وقتی به واژه عدالت فکر می‌کنیم، شاید در ابتدا ذهنمان به سمت برابری برود؛ اما در کنگره ۶۰ آموخته‌ایم که عدالت با برابری یکی نیست. عدالت یعنی هر چیز در جای خودش باشد و هر کس در جایگاهی قرار بگیرد که شایستگی آن را دارد. در کنگره همه از یک نقطه شروع نمی‌کنند، اما همه فرصت رشد و پیشرفت دارند. عدالت یعنی اگر تلاش کنم، آموزش ببینم و خدمت کنم، رشد خواهم کرد؛ ولی اگر بی‌تفاوت باشم، نباید انتظار داشته باشم جایگاهم بالاتر برود. در کنگره راه برای همه باز است، اما هر کس به‌اندازه تلاشش نتیجه می‌گیرد. پس در پاسخ به این سؤال که آیا همه برابرند؟ باید گفت: از نظر انسانیت و احترام، بله؛ همه اعضا محترم هستند، چه راهنما و چه سفر اولی. اما از نظر جایگاه و مسئولیت، تفاوت وجود دارد، زیرا میزان تلاش، خدمت و آموزش افراد یکسان نیست. اگر همه یکسان بودند، عدالت معنایی نداشت. عدالت در کنگره یعنی پاداش درست و به‌جا؛ یعنی فرصت برابر، اما نتیجه بر اساس عملکرد. هر کس مسئول زندگی و جایگاه خودش است. اگر من بخواهم، می‌توانم تغییر کنم، زیرا کنگره بستر رشد را فراهم کرده است. این من هستم که باید حرکت کنم تا به مقصد برسم و اینجاست که عدالت تحقق پیدا می‌کند. کنگره با عدالت زنده است، نه با برابری ظاهری؛ و این عدالت است که ما را به آرامش می‌رساند.

همسفر شبنم
آقای مهندس همیشه می‌گویند هر شخصی که وارد کنگره می‌شود ـ چه پزشک باشد، چه فردی متمول یا دارای ماشین آن‌چنانی، و چه نداشته باشد ـ طبق یک پروتکل مشخص درمان می‌شود. اما در کنگره، یا هر جامعه‌ای مانند کارخانه و شرکت، جایگاه افراد باتوجه‌به میزان نقش و تأثیرشان در بقا و رشد سیستم متفاوت است. کسی که به فکر خدمت و ارتقای سیستم است، با فردی که نسبت به مسائل بی‌تفاوت است یکسان نیست. نکته مهم این است که من برای مکانی که به من خدمت کرده و زندگی‌ام را نجات داده، چه کاری انجام می‌دهم. کسانی که پیش از من آمدند، با خدمت‌های مالی، غیرمالی و معنوی، بسته به توان خود، گوشه‌ای از کار را گرفتند و تلاش کردند در مسیر جبران قدمی بردارند. البته این خدمت‌ها هرگز به طور کامل قابل‌جبران نیست؛ تا جایی که خود آقای مهندس می‌فرمایند: «من هنوز به کنگره بدهکارم.» پس تکلیف ما روشن است: فردی که در این مسیر قرار نمی‌گیرد و تنها می‌خواهد مصرف‌کننده باشد، جایگاهی برابر با دیگران ندارد. او فقط محبت و عشق را دریافت می‌کند، بدون آنکه خود محبت یا عشقی بدهد؛ تنها گیرنده است و هیچ فرستنده‌ای ندارد. همین‌جاست که تفاوت‌ها آشکار می‌شود. عملکرد ما که حاصل دانایی‌مان است، تعیین می‌کند در چه جایگاهی هستیم؛ آیا رو به پیشرفت و بهترشدن حرکت می‌کنیم یا هر سال ضعیف‌تر می‌شویم؟ آیا با افزایش دانایی، به این فهم رسیده‌ایم که چه چیزی به ما داده شده و تلاش می‌کنیم درحال‌رشد باشیم، نه در حال کاهش؟ این بسیار مهم است. وقتی من اصول کنگره را رعایت می‌کنم، غیبت نمی‌کنم، تجسس نمی‌کنم و روابط خانوادگی با اعضا برقرار نمی‌کنم، طبیعتاً با کسی که به این اصول پایبند نیست برابر نیستم. اگر با این دو نفر یکسان برخورد شود، این بی‌عدالتی است. پس در کنگره همه با هم برابر نیستند و من باید تلاش کنم در صراط مستقیم حرکت کنم و جایگاهم را ارتقا دهم.

رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر ستاره (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج