هدف والای انسانی

تعدادی از رهجویان لژیون سوم نمایندگی آکادمی درباره دستور جلسه «وادی پنجم و تأثیر آن روی من» این‌گونه نوشتند:

سلام دوستان اکرم هستم همسفر

در وادی‌های پیشین آموختم که با اندیشه و تفکر مسئولیت زندگی را بپذیرم. درست نیست بار مسئولیت‌هایم را به دوش خداوند بیندازم و بگویم: «خدا خودش درست می‌کند»؛ باید خود نیز در این مسیر نقش فعالی ایفا کنم. وادی پنجم خیلی روشن و قاطع بیان می‌کند که تا حرکت نکنیم هیچ اتفاق مثبتی نخواهد افتاد. اگر ساختارهای ذهنی خود را به ساختارهای عملی تبدیل کنیم؛ یعنی افکار منطقی و سالم که از ذهن عبور می‌کنند در عمل جاری شوند، به نتیجه دلخواه می‌رسیم؛ در این صورت می‌توانیم پله‌پله از دل تاریکی‌ها به‌سوی روشنایی‌ها حرکت کنیم.

این وادی راه نجات را به من نشان داد و من با امید، عشق و آگاهی قدم در مسیری روشن نهادم. متوجه شدم که دانستن به‌تنهایی کافی نیست؛ باید با حرکت و تلاش، گام‌های کوچک و مستمر بردارم و تا زمانی که خود را اصلاح نکنم، نمی‌توانم برای خانواده یا اطرافیان منشأ خیر شوم.

بازگشت از ضد ارزش‌ها، نخستین پله در این مسیر است. در ادامه پله‌های خودداری، پس‌انداز، پرهیز از قضاوت، تجسس، غیبت و تمرین صبر، توکل، رضا و تسلیم در برابر مشیت الهی، ما را در این حرکت یاری می‌رسانند. با به‌کارگیری این اصول می‌توانیم به‌تدریج زندگی جدیدی برای خود بسازیم.

چند نکته مهم از این وادی آموختم:
۱) از ضد ارزش‌ها به شکل کلی پرهیز کنم.
۲) با صبر و بردباری برای رسیدن به هدف و رهایی تلاش کرده، در صبر خود، بی‌صبری نکنم.
۳) همواره در برابر حوادث و تقدیر الهی راضی و خشنود باشم.
۴) از انجام کارهایی که خیر یا شر آن را نمی‌دانم، خودداری کنم.
۵) قدر امکاناتم را بدانم و صرفه‌جویی کنم. به‌جای حسرت برای آنچه ندارم، بر اندوخته‌های فکری و افزایش آگاهی خود تمرکز کنم؛ چراکه تنها اندیشه و دانایی در انسان باقی می‌ماند.
۶) در تمام مراحل زندگی، خداوند را وکیل خود بدانم و همواره از او یاری بجویم.

سلام دوستان سما هستم همسفر

با خواندن وادی پنجم دریافتم که این وادی ورود به ساختار عملیاتی و مرحله اجرای تفکرات است. وادی‌های اول تا چهارم بیشتر پایه‌های نظری و تئوری حرکت انسان را بیان می‌کنند؛ اما این وادی به‌صراحت می‌گوید که برای رسیدن به مقصود؛ باید وارد عمل شد و حرکت کرد تا تغییری رخ بدهد.

تفکر آغاز راه است؛ ولی به‌تنهایی گره‌گشا نیست. برای تبدیل ساختار فکری به عملی لازم است از حالت اضطراب، ترس، ناامیدی و غیره خارج شویم. این خروج نیازمند حرکتی درست و اصولی بر پایه یکسری مؤلفه‌های مهم؛ مانند دوری از ضد ارزش‌ها، خویشتن‌داری، صبر آگاهانه، قناعت، توکل، رضا و تسلیم است. این عوامل مسیر ورود به صلح و آرامش که هدف والای انسانی است را فراهم می‌سازند. انسان ناآرام و بی‌تعادل برای رسیدن به آرامش؛ باید سازندگی و پاک‌سازی درونی را از خود آغاز کند. با کمک پندار سالم، گفتار سالم و کردار سالم می‌توان وارد این مسیر شد.

با خواندن این وادی متوجه شدم که فقط نشستن و دعا کردن راه‌حل مشکلات و سختی‌ها نیست؛ باید با اصول درست، حرکتی آگاهانه در مسیر مستقیم انجام داد. برای عبور از چالش‌ها باید به درون خود رجوع کرده، با توکل به خدا تلاش کنم و از تجربه‌های مفید دیگران بهره ببرم تا در مسیر حرکت باقی بمانم.
با توکل بر خدا عالم گلستان می‌شود            خرم و سرسبز هم هر باغ و بوستان می‌شود

رابط خبری: همسفر آی‌ناز رهجوی راهنما همسفر منیره (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون پانزدهم)
همسفران نمایندگی آکادمی