پنجمین جلسه از دوره هفتادم کارگاه‌های آموزشی ویژه همسفران کنگره 60؛ نمایندگی آکادمی با استادی همسفر آذر، نگهبانی همسفر اعظم و دبیری همسفر رخشنده با دستور جلسه (رابطه یادگیری با معرکه‌گیری) در روز سه‌شنبه 14 آبان‌ماه 1398 ساعت 16:30 آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
دستور جلسه این هفته رابطه یادگیری با معرکه‌گیری است. هنگامی‌که من حرف منطقی را می‌شنوم و جوابی برایش ندارم، معرکه‌گیری می‌کنم. یعنی صحبت از یک خط می‌رود و این ما را وارد خط دیگری می‌کند. انسان معرکه‌گیر یک نشانه‌هایی دارد. نشانه‌ی اولش این است که مسائل را تقصیر دیگران می‌اندازد. چقدر تقصیر را گردن دیگران می‌اندازیم؟ این اولین نشانه‌ای است که ما در داستان معرکه‌گیری هستیم. نشانه دوم این هست که بی‌برنامه است. صبح که از خواب بیدار می‌شود نمی‌داند که کدام کار را چطوری و چه‌موقع و چه ساعتی انجام بدهد و شب که می‌شود می‌گوید من وقت نکردم به کارهایم برسم. چرا من وقت نکردم به کارهایم برسم؟ چون مدت زیادی را در حاشیه بوده‌ام. اگر حواس من به این‌طرف و آن‌طرف پرت نباشد، وقت زیاد هم می‌آورم. به همه‌چیز هم می‌رسم و در وقت اضافی به فراغتم هم می‌رسم. سومین نشانه این است که به‌هم‌ریخته است. موقعی که باید بخندد، گریه می‌کند و موقعی که باید گریه کند، می‌خندد. آنجایی که باید حرف بزند، سکوت می‌کند و هنگامی‌که باید سکوت کند، حرف می‌زند. یعنی نمی‌داند کی و کجا چه‌چیزی باید بگوید و موقعی که موضوع تمام می‌شود، می‌گوید من نباید فلان حرف را می‌زدم. نشانه چهارم اینکه سرش، در کار همه هست به‌جز اینکه در کار خودش باشد. می‌خواهد ایراد همه را بگیرد و به ایراد خودش توجهی ندارد.
من اینجا آمده‌ایم که این‌ها را در خودمان حل کنیم. حالا من نشانه‌ها را دیدم. راهکار آن در چهارده وادی کتاب «عشق» است. از صفحه اول که می‌گوید تفکر کن، راه‌حل را می‌دهد. می‌گوید هرکس که با تو صحبت می‌کند، 30 ثانیه تفکر کن و بعد جوابش را بده دیر نمی‌شود. من فکر می‌کنیم زمان را از ما می‌گیرند دیرمان می‌شود اگر الآن جوابش را ندهم. یک تفکر صحیح 30 ثانیه‌ای داریم. نه اینکه به‌زور تحمل‌کنی و 30 ثانیه خودت را نگه‌داری و بعد از 30 ثانیه همان حرفی را که قبلاً قرار بود بزنی را به او بگوییم. در آن 30 ثانیه، تفکر صحیح باید داشته باشم. ما یک ابزاری داریم که برای تمام انسان‌ها هست و برای همه مساوی است به نام زبان. این وادی دوم است که می‌گوید همه‌چیز در درون و بیرون من است. به‌محض اینکه ما شروع به صحبت کردن می‌کنیم، با ابزاری به نام زبان خوب آشکار می‌کنیم که چه‌کسی هستیم. اگر من از صبح تا شب بگویم من آدم خوبی‌ام، وقتی در موقعیتش قرار می‌گیرم و صحبت می‌کنم، آن موقع معلوم می‌شود که چه‌کسی هستم. بیایید یک قولی به هم بدهیم و مواظب باشیم نفسمان ما را سرکار نگذارد و فقط خواسته‌های خودمان برای خودمان مهم نباشد و برای خواسته‌های همدیگر تلاش کنیم و راه را برای همدیگر نبندیم و راه را برای هم بازکنیم و گره از کار هم بازکنیم و مراقب افکار، اندیشه، کردار، پندار و رفتارمان باشیم تا در صالحین قرار بگیریم و این موقعیتی که در کنگره به ما داده‌شده و این دستور جلسه‌ها هیچ جا گفته نمی‌شود مگر در کنگره. وقتی به ما این فرصت داده‌شده که یک هفته بتوانیم راجع به یک موضوعی فکر کنیم و آن نقص‌ها را درون خودمان پیدا کنیم، بیایید از این فرصت‌ها استفاده کنیم و خدا را شکر کنیم که جزء کسانی بودیم که به ما اهدا شد. از سمت پروردگار به من و تو اهداشده که در خدمت خلق باشیم. خیلی‌ها دوست دارند که به خلق خدمت کنند اما به آن‌ها این امتیاز داده نمی‌شود. بیایید از این موقعیتی که داریم نهایت لذت را ببریم که چه لذتی دارد و در عین رایگان بودنش ما را ثروتمند و غنی ازنظر مادی و معنوی کرده است. از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید سپاسگزارم.
تایپ و تهیه گزارش: همسفر زهره لژیون خانم آنی کماندار (لژیون ششم)
عکاس: همسفر بهجت لژیون خانم آنی کماندار (لژیون ششم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
600