باور غلط؛ شیشه یک ماده جادویی است

مواد مخدر معمولاً به دودسته تقسیم می‌شوند مخدرهای سنتی که معمولاً منشأ گیاهی دارند و مخدرهای صنعتی که عموماً در آزمایشگاه‌ها و لابراتوارها تهیه می‌شوند. از جمله مخدرهای صنعتی می‌توان به شیشه، کیمی کال، کتامین، فلتالین اشاره کرد و یکی از مخدرهای که نسبت به باقی مخدرهای صنعتی عمومیت بیشتری در بین مصرف‌کنندگان دارد مخدر شیشه است که پایهٔ اصلی آن آمفتامین است. شیشه برای اولین‌بار در جنگ جهانی دوم توسط ارتش نازی استفاده شد و مصرف آن به‌سرعت در بین مردم رواج پیدا کرد و باعث آسیب‌های جسمی و روانی بسیاری از مردم شد. دهه هشتاد این مخدر در ایران رواج پیدا کرد و حدوداً در سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ رواجش بیشتر در بین جوانان و بسیاری از مردمان کشورمان پیدا کرد.  یکی از باورهای غلطی که وجود داشت این بود که شیشه را یک مادهٔ جادویی برای کاهش وزن و زیبایی می‌دانستند. بر همین اساس این مادهٔ مخدر در آرایشگاه‌ها و باشگاه‌های ورزشی طرف‌دار زیادی پیدا کرده بود و باور غلط دیگر این است که شیشه را یک مادهٔ انرژی‌زا می‌دانند که البته این باور ریشه در نام آگاهی مردم دارد. به اعتقاد کنگره ۶۰ هیچ مادهٔ مخدری به انسان انرژی نمی‌دهد؛ بلکه انرژی ذخیره شده در گوشت و پوست‌واستخوان انسان را بیرون می‌کشد.

تخریب شیشه آن‌قدر زیاد است که به قول آقای مهندس دژاکام  شیشه آن چیزی نیست که در دستهٔ مواد مخدر جای گیرد، بلکه چیزی است که در دسته مواد مخرب و جنایی جای می‌گیرد. از مهم‌ترین عوارض مادهٔ مخدر شیشه می‌توان به: اختلال در سیستم گوارشی، اختلال شدید در عملکرد دریچهٔ پروستات که معمولاً ادرار و اسپرم با هم دفع می‌شوند، عوارض پوستی شدید، آسیب به دندان‌ها توهم‌های: گفتاری، شنیداری و دیداری و.....می‌توان اشاره کرد. معمولاً افرادی که شیشه مصرف می‌کنند به دلیل اختلال در سیستم ایکس دچار ترشح بیش از حد دوپامین می‌شوند و همین موضوع باعث ایجاد توهمات بسیار وحشتناک می‌شود. تعبیر آقای مهندس نسبت به مصرف‌کنندگان شیشه این است که ایشان اعتقاد دارند این افراد مصرف‌کنندگان شاخ‌دار هستند. برخی از مصرف‌کنندگان شیشه بر این باورند که شیشه اعتیاد ندارد؛ ولی به اعتقاد کنگره ۶۰ هر ماده‌ای که از سد خونی مغز عبور کند و در سیستم ایکس بدن اختلال ایجاد کند مخدر محسوب می‌شود و باعث وابستگی و اعتیاد می‌شود. جامعهٔ پزشکی در سطح جهانی هیچ اعتقادی به درمان مادهٔ مخدر شیشه ندارد، به‌طوری‌که در کمال ناباوری کشور آمریکا به دنبال تولید واکسن برای جلوگیری از مصرف شیشه است!

  بر اساس تحقیقات و تجربیات کنگره ۶۰ هر نوع ماده مخدر یا محرکی توسط روش D.S.T و داروی اپیوم تینکچر، کاملاً قابل‌درمان است و گواه این موضوع تعداد بسیار زیاد درمان‌شدگان این مادهٔ مخدر (شیشه)، در کنگره ۶۰ است، یکی از درمان‌شدگان مسافر بنده است که حدوداً پنج سال مصرف ماده مخدر شیشه داشت و در طی این پنج سال تاریکی‌ها را تجربه کردیم، انگار در مرداب فرورفته بودیم و هرچه دست‌وپا می‌زدیم بیشتر فرومی‌رفتیم؛ اما خودمان هم باورمان نمی‌شد راه درمانی وجود داشته باشد، خوشبختانه ورق برگشت راه ما به کنگره ۶۰ باز شد مسافرم با تمام تخریب‌ها و ناراحتی‌هایش قدم برداشت، تلاش کرد، چون خودش را باورداشت و در حال حاضر حدود دو سال است که درمان شده و تمام تخریب‌هایی که برایش به وجود آمده بود، توهمات، مشکلات گوارشی و...همگی برطرف شده است و کاملاً درمان شده و با این درمان نه یک نفر از اعتیاد نجات پیدا کرد؛ بلکه یک خانواده نجات پیدا کرد. من و مسافرم و فرزندانمان این درمان را مدیون کنگره ۶۰، آقای مهندس عزیز و خانواده‌شان، راهنمایان عزیز، دیده‌بان‌ها و تمام کسانی که قدم در راه کنگره برمی‌دارند هستیم و امیدوارم این مسیر برای تمام مصرف‌کنندگان که خواهان رهایی هستند باز شود.

بنده به‌نوبهٔ خودم از جناب آقای مهندس دژاکام و کنگره ۶۰ کمال تشکر و قدردانی را دارم، با کشف متد D.S.T در کنار داروی اپیوم به خانواده‌های مثل ما کمک کردند که به چرخهٔ زندگی بازگردیم، مسیر همگی پرنور باد. خداوند آنجا که راه نیست، راه می‌گشاید.

منابع: مقالات کنگره ۶۰، کتاب چهارده مقاله، جزوه راهنما و راهنمایی، سخنان آقای مهندس دژاکام در سی‌دی شیشه، مقاله دیده‌بانی آقای علی خدامی
نویسنده: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج