خروج از مشکلات در یک لحظه امکان‌پذیر نیست.

در سی‌دی نردبان آقای مهندس می‌فرماید: قاضی خود شوید، صدایی در درون ما است که باید آن را درک کنیم ما نمی‌توانیم به کل بدن مانند یک سلطان دستور بدهیم و فوراً اجرا شود. بدن ما مانند یک خانواده است که تشکیل شده از افراد پیر، جوان و کودک و ما هرگز نمی‌توانیم از همه این اعضا به یک اندازه انتظاراتی داشته باشیم مثلا فرد کهنسال قادر نیست مانند یک جوان بیست ساله راه برود بلکه حرکت باید به گونه‌ای با‌شد که تمامی اعضای خانواده باهم هماهنگ باشند.

ما به یک باره نمی‌توانیم اعتیاد خود را کنار بگزاریم یا خود را لاغر کنیم و با روش‌های سریع و غلط فقط به خودمان آسیب می‌رسانیم و در اثر نادیده گرفتن کارکرد سیستم سلول‌ها و با انجام ورزش‌های سنگین و تغذیه غلط، پوست کاملا شل و افتاده می‌شود، ما باید از قبل بدن را با تمرین آگاه کنیم و به مرور زمان توان ظرفیت جسم را تقویت کنیم.

ما هرکاری که می‌خواهیم انجام بدهیم باید با نظم و از روی حساب و کتاب با‌شد مانند همان باد سمفونی، باید زمان را در نظر بگیریم تا به نتيجه دلخواه برسیم. ما باید قاضی خودمان باشیم. خروج از مشکلات در یک لحظه امکان‌پذیر نیست و خارج شدن از مشکلات یا تاریکی بستگی به فرو رفتن عمق تاریکی دارد هر چه قدر در جهل و تاریکی بیشتری فرو رفته باشیم خروج از مشکلات به همان میزان زمان می‌برد. فردی که چندین ماه در سیاه چاله بوده هرگز نمی‌تواند یک مرتبه چشم‌هایش را در روشنایی باز کند بلکه باید آرام‌آرام تحمل چشم‌هایش را در نور بالا ببرد.

تاریکی‌ برای ما تمثیل است که آن را به ضدارزش‌ها ربط می‌دهیم. ضد‌ارزش‌ها شامل غیبت، کینه، انتقام، اعتیاد، قضاوت بی‌جا و دیگر اعمال ناشایست است. هر کدام از این‌ اعمال ناخوشایند برای ما یک بند به حساب می‌آید که به صورت مرعی یا نامرعی به دست و پای خودمان گره زده‌ایم و سال‌ها است که خودمان را اسیر این بندها کرده‌ایم. فردی که به فکر انتقام باشد یعنی بازی خطرناکی را آغاز کرده است که با رقابت کردن، امنیت و آرامش خود و اطرافیانش را مختل می‌کند. انسان برای رسیدن به آرامش باید از خیلی چیزها بگذرد و ببخشد.

تمام آموزش‌هایی که می‌گیریم برای تعلیم و تربیت است تا علم درست زندگی کردن را بیاموزیم. علم زندگی مانند شنا کردن است باید فن آن را بلد باشیم وگرنه غرق خواهیم شد. تا از خودمان نگذریم هرگز به خود یا خداوند نمی‌رسیم. برای رسیدن به خواسته‌هایمان نباید با خداوند حساب و کتاب داشته باشیم. ما باید کمک و خدمت خالصانه و بلاعوض به دیگران داشته باشیم تا شاهد برکت، رزق و روزی‌مان باشیم چرا که کار مثبت و معنوی بار مادی را هم به همراه می‌آورد.

در انجام هر کاری باید خود شخص تصمیم بگیرد به زور نمی‌توان فردی را وادار کرد بلکه باید خود شخص به دانایی و جهان‌بینی برسد و تصمیم درست را بگیرد. افرادی هستند که قدرت‌نمایی می‌کنند؛ اما در حقيقت هیچی نیستند درست مانند کرم شب تاب که خیال می‌کند در تاریکی شب مانند الماس می‌درخشد؛ اما در روز به بی‌ارزشی خود پی می‌برد. انسان هر چه سختی بکشد تحمل او بالاتر و هر چه آگاه‌تر باشد جا افتاده و پخته‌تر می‌شود پس از هیچ تلاشی فروگزار نباشیم؛ زیرا بعد زمین به کندی می‌گذرد تا آموزش بگیریم و پخته شویم تا در پایان با سربلندی و با مهر تایید روی کارنامه اعمال‌مان وارد بعد دیگری شویم.

رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر شکوفه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر گلناز رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی کاشمر