عدالت و قضاوت

یازدهمین جلسه از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد به استادی مسافر مسعود محترم ، نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه " قضاوت و جهالت " سه‌شنبه ۱۷ تیر ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.
سخان استاد:
آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است.
سلام دوستان مسعود هستم یک مسافر.

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که در این مکان حضور دارم، خدمت می‌کنم و آموزش می‌گیرم.

همه‌ ما که در این‌جا حضور داریم قبل از ورودمان به کنگره، دیگران را مورد قضاوت قرار می‌دادیم و این قضاوت بی‌جا، به خاطر عدم آگاهی ما بود. وقتی که وارد کنگره می‌شویم، شاید این قضاوت‌های نادرست را تا یکی دو ماهی به همراه داشته باشیم.
آقای مهندس در این مورد می‌فرمایند که افراد، به‌ خاطر ناآگاهی و مشکلاتی که در وجود خودشان دارند مجبور می‌شوند با قضاوت کردن دیگران، آن خلأهایی را که درون خودشان هست پر کنند.
آقای مهندس این نکته را همیشه یادآوری می‌کنند که اگر بخواهیم راه رفتن کسی را قضاوت کنیم اول باید کفش‌های او را پا کنیم.
اکثریت ما بیرون از کنگره، همیشه در حال قضاوت هستیم. اگر سر گذر ایستاده‌ایم، افرادی را که تردد می‌کنند، مورد قضاوت قرار می‌دهیم، ایراد می‌گیریم که این چرا این‌طوری راه می‌رود، دیگری چرا کفشش این‌طوری بود و بسیار چراهای‌ دیگری که راجع افراد مطرح می‌کنیم. یا می‌گوییم این فلانی بود که بهمان شد. این‌ها همه قضاوت‌هایی بچه‌گانه‌، ناعادلانه و بی‌جا هستند.
قضاوت کار یک انسان معمولی نیست و نیاز به دانش و آگاهی دارد. یک قاضی برای قضاوت کردن بین دو نفر، به دانش و آگاهی کامل و ادله و مستند نیاز دارد. حتی گاهی برای اعلام رأی خود دچار تردید می‌شود چون قاضی یک فرد ناآگاه است بین دو شخص آگاه، که هر دو طرف از ماجرایی که بین آنها حادث شده مطلع هستند. قاضی بنا به دانشی که در کار قضاوت دارد می‌تواند داوری کند. اما با این وجود، همه ما گاهی قاضی می‌شویم و بر کرسی قضاوت نشسته و افراد را مورد داوری‌های نابجا قرار می‌دهیم.
به عنوان مثال؛ مادری در خانواده‌ای ساعت‌ها سختی و مشقت را بر خود هموار کرده تا غذایی برای وعده نهار آماده کند در حین صرف غذا ایرادهای افراد شروع می‌شود نفر اول می‌گوید غذا شور است نفر دوم می‌گوید غذا بی‌نمک است و هرکس بنا به سلیقه خود نظری می‌دهد و دسترنج مادر مورد قضاوت‌های نادرست و نابجا قرار می‌گیرد. این افراد که بر کرسی قضاوت حکم می‌کنند، زحمات و خدمات اولیه‌ای را که برای تهیه و تدارک غذا کشیده شده، نادیده می‌گیرند و بدون توجه به این زحمات، هرچه می‌خواهند می‌گویند.
گاهی در کنگره همین‌طور است. اگر کوچک‌ترین مشکلی در شعبه باشد افراد به سرعت شروع به قضاوت می‌کنند.
به عنوان مثال، در سالن جلسه هوا گرم است. سریع قضاوت‌ها شروع می‌شود، چرا کولر خاموش است!؟ یعنی این جماعت یک کولر ندارند!؟ در حالی که شاید قطعی برق موجب این مشکل شده، شاید کولر خراب شده و بسیاری شایدِ دیگر که ممکن است از آن‌ها اطلاعی نداشته باشیم.
از این دست قضاوت‌های نابجا در مورد افراد خدمتگزار هم بسیار دیده‌ام. ان‌شاءالله با دریافت آموزش‌های کنگره و اجرایی نمودن آن‌ها، همه در صراط‌ مستقیم قرار بگيريم.

همانطور که مطلع هستید امروز لژیون سردار خدمتگزار است، از این رو این مطلب را اضافه می‌کنم؛ وظیفه تک تک ماست بعد از چند ماه که از سفرمان گذشت، برای رفاه حال خودمان هم که شده، حداقل سبد شعبه را حمایت کنیم، تا اندکی راه برای لژیون سردار هموار شود. از طرفی در آینده‌ای نه چندان دور جشن گلریزان را خواهیم داشت. افرادی که تمایل به حمایت مالی از کنگره را دارند می‌توانند از ماه آینده و با شروع سال مالی جدید وجوهات خود را پرداخت کنند و افرادی هم که معوقاتی از تعهد سال گذشته دارند، همچنان این مدت باقیمانده تا آخر ماه را برای پرداخت معوقات خود فرصت دارند.
از همه شما ممنونم که به صحبت‌های من گوش کردید.

نگارنده: مسافر علی لژیون نهم
ویراستار: مسافر حمید لژیون نوزدهم
عکاس: مسافر ابوالقاسم لژیون یکم
تنظیم: مسافر جعفر لژیون نوزدهم

با احترام مرزبان خبری مسافر وحید