گزارش عملکرد لژیون ویلیام وایت همسفران

امسال در خصوص دستور جلسه از فرمان‌برداری تا فرماندهی در جلسه همسفران آقا استاد امین این‌طور فرمودند: شکست و ناکامی که درگذشته برایم اتفاق افتاد را وقتی بررسی کردم دیدم هر اتفاقی افتاده خودم مقصر بودم و خودم آموزش ناپذیر بودم، خودم را در حدی بالا می‌دیدم که از کسی آموزش نمی‌گرفتم و توانایی‌ها و دانش من همه علیه من کار می‌کردند و متوجه شدم که باید چنین شکست‌هایی را داشته باشم تا به این نتیجه برسم که باید مسیر خود را تغییر دهم، باید بدانیم این ضربه را از کجا خوردیم، اگر این را بدانیم تغییر مهمی در مسیر ما می‌تواند باشد و متوجه می‌شوی ضربه را از کجا خوردی؛ حال ضربه که می‌خوری دنبال این هستی که چه کسی ضربه زده و منتظر ضربه زدن به دیگران هستی، کسی که در را به روی دشمن باز می‌کند، یعنی یک نفر از درون ماست که در را به روی دشمن باز می‌کند، حال بستگی به دانش فرد دارد که انتقام بگیرد یا انتقام نگیرد، چنین اتفاقاتی که می‌افتد انسان باید بداند اتفاق بدی برای فرد نمی‌افتد مگر خودش آن را برای خودش رقم‌زده باشد، باید به این باور برسیم که یک سر موضوع خود ما هستیم، آدم‌هایی که جهان‌بینی آن‌ها؛ من، من هست نمی‌توانند قبول کنند مشکل از خودشان است، تزکیه و تصفیه برای همین است، وقتی ایراد خودت را قبول نداری چه چیزی را می‌خواهی پاک‌کنی به قول آقای مهندس مشکلی که پیش می‌آید دو طرف ایراد دارند حال نفس را باید بشناسیم و خواسته‌های آن را بدانیم، متوجه می‌شویم کسی که در را باز می‌کند همان نفس است و خواسته‌های معقول و غیرمعقول آن؛ اینجا است که شما به راهنما نیاز داری، باید شمارا راهنمایی کند و هیچ‌وقت استاد را قضاوت نکنید و به حرف‌های او گوش دهید و اجرا کنید و بعد نتیجه را بررسی کنید، قدرتمندترین و منظم‌ترین جا در دنیا ارتش و گروه سمفونیک هست که از مافوق خود به‌خوبی فرمان‌برداری می‌کنند؛ اگر از راهنمای خودتان فرمان‌برداری می‌کنید ایرادی ندارد به راهنماهای دیگر هم احترام‌ بگذارید، ما این شانس را داشتیم که در مسیر قرار گرفتیم و داریم آموزش می‌بینیم، ما از تخریب‌هایی که درگذشته داشتیم هزاران بار بالا و پائین شدیم ولی فرمان‌بردار خیر باشیم، نه فرمان‌بردار شر، باید این‌ها را در خودمان تقویت کنیم.