آرزو می‌کنم که کنگره جهانی بشود؛ اولین سال رهایی مسافر محمد رضا

سخنان مسافر محمدرضا:
سلام دوستان محمدرضا هستم مسافر. داخل کنگره رسم بر این است که مقداری از دوران مصرف مواد بگوییم، درصورتی‌که دوست ندارم از آن موقع صحبت کنم ولی چون اولین سال رهایی‌ام هست از آن صحبت می‌کنم.
من در یک خانواده تقریباً مذهبی به دنیا آمدم و از این بابت می‌گویم که فکر نکنیم اعتیاد حدومرزی دارد یا بسته به خانواده مذهبی یا غیرمذهبی دارد. دوران کودکی و نوجوانی را پشت سر گذاشتم و وارد دبیرستان شدم

در شب‌نشینی‌های شبانه آرام‌آرام به سمت مواد کشیده شدم و مصرف مواد را چند سال به‌صورت تفننی مصرف می‌کردم. و یادم می‌آید آن مواقع تریاک را بر مبنای تیغه حساب می‌کردند. چند سال مصرف تفننی مواد برای من ناکامی‌هایی هم داشت؛ مثلاً رشته مهندسی برق قدرت قبول شدم دانشگاه ولی مصرف مواد باعث شد که من نتوانم ادامه تحصیل بدهم.
به خدمت سربازی رفتم و مصرفی نداشتم و بعد خدمت چند سالی دوباره به‌صورت تفننی استفاده می‌کردم تا این‌که مسئله ازدواج پیش آمد و زمانی که می‌خواستم عقد کنم، شده بودم مصرف‌کننده به‌تمام‌معنا. برای آزمایش قبل ازدواج چند روزی خماری کشیدم و آزمایش را پشت سر گذاشتم و بعد از ۱-۲ سال همسرم متوجه شد که من مصرف‌کننده‌ام. به هر صورت با صبوری‌هایش با من ساخت و من از ایشان بسیار تشکر می‌کنم!
از هر لحاظ خیلی مواد به من ضربه زد؛ خیلی مسائل دادگاهی‌ام عقب می‌افتاد، تنظیم خوابم به‌هم‌ریخته بود، حالت روحی روانی خوبی نداشتم، بی‌دلیل می‌ترسیدم، آن کسب‌وکاری که می‌بایست داشته باشم را نداشتم و ازلحاظ احساسی هم به من لطمه وارد کرده بود. ترک‌های ناموفقی داشتم.
من همیشه به خودم می‌گویم ای‌کاش بچه‌های کنگره حداقل یک‌بار هم که شده کمپ و کانون ترک اعتیاد را تجربه کرده باشند تا عظمت و بزرگی کنگره دستشان بیاید که کنگره چه جایی است و آنجا چه جایی که قابل‌مقایسه نیست. رفتم به کانون ترک اعتیاد و رفتم داخل کمپ و گفتند باید بروی در اتاق فیزیک چهار روز. من وقتی یادم می‌آید متأثر می‌شوم از آن لحظات و کسانی ترک سقوط آزاد دارند، متوجه می‌شوند من چه می‌گویم؛ ولی خوب دوست داشتم پاک بشوم و روز هشتم به داداشم زنگ زدم و گفتم من اصلاً نمی‌خواهم ترک کنم و بیا تسویه‌حساب کن و من را ببر.
در آن موقع من خیلی وضع جسمی بدی داشتم و موقع که از کمپ بیرون آمدم به مدت یک سال مصرف نکردم ولی خیلی حال بدی داشتم و اصلاً تمرکز حواس نداشتم. به مسائل رسیدگی نمی‌کردم تا اینکه برای یک حساب‌وکتاب سر مصرف مواد وسوسه شدم و دوباره شروع کردم. یک روز از شعبه سلمان رد می‌شدم و پیش خودم می‌گفتم اینجا چه خبر هست و هنوز اذنش صادر نشده بود. از کسانی هم که سؤال می‌کردم می‌گفتند اینجا درمان اعتیاد با خود تریاک هست و من به خودم می‌گفتم اگر قرار باشد با تریاک درمان کنند، این چه درمانی است ولی واقعیت امر را نمی‌دانستم.
تا این‌که حدود ۲ سال قبل وارد کنگره شدم. و از این عشق و محبت خوشم آمد و خواسته درمان داشتم. سه روز مصرف اوتی خیلی بی‌حال بودم ولی مطمئن بودم که اینجا همان‌جایی است که درمان می‌شوم. سفر را شروع کردم و به حرف‌های کمک راهنمایم گوش دادم و 11 ماه ساعت 5 خودم را گذاشتم در شعبه و مرتب سی‌دی‌ها را کارکردم، وادی کارکردم و می‌خواستم یک محمدرضای جدید بشوم. سفرم را از ظلمت به‌طرف نور، از حقارت به‌طرف سرفرازی و از ترس به‌طرف شجاعت شروع کردم و روزبه‌روز حالم بهتر و بهتر می‌شد. و مدیون کنگره و کمک راهنمایم و هم لژیونی‌هایم هستم. هر جا که خواستم کم به یارم راهنمایم کمکم کرد و از ایشان تشکر می‌کنم.

سخنان کمک راهنما محترم همسفر سارا:
سلام دوستان سارا هستم کمک راهنمای همسفر.
"معشوق به سامان شد تا باد چنین بادا/ کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا"
خیلی خوشحال هستم و خداوند را شاکرم، بابت محیا کردن بستر نور و روشنایی و مهر و محبتی که به دستان آقای مهندس بنا شد. 
جمعیت احیای انسانی کنگره ۶۰ که دوباره زندگی کردن را برای تک‌تک ما به هدیه آورد. اگر امروز خانم فاطمه عزیز و آقای محمدرضا را در این جایگاه با آرامش و حال خوش و شاد می‌بینیم، به خاطر آموزش‌ها و خدمت‌های ناب کنگره هست

خانم فاطمه عزیز هم مثل خیلی از هم‌سفرهای دیگر در اوایل سفرشان فکر می‌کردند که باید به خاطر مسافرشان به کنگره بیایند؛ ولی خیلی زود به این نتیجه رسیدند که اول باید اندیشه رفتار و گفتار و کردارشان را تغییر بدهند و تزکیه و پالایش بکنند تا بتوانند به صلح و آرامش و حال خوش برسند. به خاطر همین هم تلاش و کوشششان رو بیشتر کردند تا تغییر و تبدیل ایجاد بشود.
به کنگره آمدند و جزوه‌ها، کتاب‌ها و متون آموزشی کنگره را به‌خوبی مطالعه کردند و سی‌دی‌های آموزشی را گوش دادند و هر هفته نوشتند و همیشه آماده بودند برای کنفرانس دادن.
به خاطر همین هم در آزمون راهنمایی تازه‌واردیم قبول شدند و نتیجه‌اش را گرفتند. همین‌طور مسافر محترمشان با حرکت خوبشان توانستند به جایگاه کمک راهنمایی برسند. این شیرینی تغییر جایگاه گوارای وجودشان. امیدوارم که در ادامه قدم‌هایشان رو محکم‌تر بردارند و بتوانند صادقانه خدمتشان را انجام بدهند و این رسالت عظیم را به‌خوبی انجام بدهند و به جایگاه‌های بالاتری برسند
این روز قشنگ تولد یک سال رهایی و قبولی‌شان را اول به آقای مهندس و خانم آنی و خانواده محترمشان تبریک می‌گویم. به آقای محمدرضا و هم‌سفرشان و دو فرزندشان تبریک می‌گویم. خدمت ایجنت محترم راهنمای بزرگوارشان آقای صدیقی تبریک و خدا قوت می‌گویم. خدمت تک‌تک اعضای شعبه، مرزبانان و کمک راهنمایان تبریک می‌گویم و خدا قوت عرض می‌کنم و از همه شما که در این جشن شرکت کردید. سپاسگزارم.

سخنان همسفر فاطمه:
سلام دوستان فاطمه هستم همسفر محمد رضا. از همه شما از صمیم قلب سپاس گذارم بابت حس‌های قشنگی که داشتید و در جشن ما شرکت کردید. به آقای صدیقی تبریک می‌گویم. به همه اعضای کنگره چه قسمت مسافران و چه قسمت همسفران تبریک می‌گویم.
داستان زندگی ما از آنجایی شروع شد که ۲ ماه از زندگی مستقلمان می‌گذشت و ایشان هر شب که می‌آمد خانه من لباس‌هایش را برمی‌داشتم که بشورم و یک‌بار جیبش را داشتم خالی می‌کردم که متوجه یکشی مثل گردو شدم که داخل یک پلاستیک بود. وقتی بیرون آوردم و باز کردم یک بوی تندی به مشامم زد. متوجه شدم که چه بوده و بدون این‌که به او چیزی بگویم کارهایم را انجام دادم و بعد وسایل را همان‌طور داخل جیبش گذاشتم. تمام بدنم می‌لرزید و می‌گفتم آیا مال خودش هست یا مال کسی است.
گذشت تا بچه‌دار شدیم و این موقعیت را چندین بار تجربه کردم بچه‌هایمان دو سال و نیم شدند و پیام از هر طرف می‌آمد که حواست را جمع کن و کار دارد به‌جایی می‌رسد که نباید برسد. و آقا محمدرضا می‌گفت همه دروغ می‌گویند و من فقط راست می‌گویم و آن‌ها نمی‌توانند خوشی زندگی ما را ببینند

بچه‌ها 5 ساله شدند و خیلی سخت گذشت و هرروز می‌گفتم نکند چیزهایی که بقیه می‌گویند صحت داشته باشد. یک روزبه او گفتم که اگر واقعاً مصرف می‌کنی، تاکسی متوجه نشده است مصرف را بیاور در خانه و دوست ندارم جایی بروی که پیغام بدهند از این‌طرف و آن‌طرف بخصوص خانواده. ولی ندیدم که در خانه استفاده کند و سال‌ها مشت زندگی‌ام را بسته نگه داشتم. چندین بار از جانب فامیل نزدیک پیغام رسید که زندگی‌ات دارد به یغما می‌رود و حواست را جمع کن.
تا این‌که یک روزآمد خانه و گفت می‌خواهم جایی بروم و تقریباً یک ماهی این رفتن و آمدن‌ها طول کشید تا این‌که یک روز گفت لباس سفید می‌خواهم و بعد از دو هفته بالباس سفید می‌آمد و گفت من با مکانی آشنا شدم به نام کنگره 60 که مربوط می‌شود به درمان اعتیاد و اصرار می‌کرد که راهنمایم می‌گوید که همسفرتان را بیاورید و من آن موقع این چیزها را مسخره می‌کردم، تا این‌که یک روزبه کنگره آمدم و تولد کمک راهنمای محمدرضا بود.
موقع که همسفر کمک راهنمای مسافرم رسید ایشان با یک عزم راسخ گفتند خدا را شاکرم که همسر مصرف‌کننده‌ای شدم تا با کنگره 60 آشنا بشوم و یک ماه و نیم فقط پنجشنبه‌ها آمدم و دوره مرزبانی قبلی به من گفتند که ایرادی ندارد و فقط برای پنجشنبه‌ها لژیون بگیر. و بعد از مدتی دوشنبه‌ها هم آمدم.
اگر مرزبان‌ها با آن دلگرمی‌هایشان به من کمک نکرده بودند، من الآن اینجا نبودم. من این‌ها را برای تازه‌واردها و سفر اولی‌ها می‌گویم که تحت هیچ شرایطی پشت همسفرم را خالی نکردم. نگذاشتم خانواده‌ام بفهمند یا خانواده خودشان. از صمیم قلب همسر وزندگی‌ام را دوست داشتم و آمدم پابه‌پایش. اوایل بچه‌هایم را بهانه می‌کردم ولی وقتی دیدم اینجا واقعاً تیکه بهشتی از خداست در زمین، پذیرفتم.
نخواهید که پشت مسافرهایتان را بشکنید و نخواهید به خاطر مسافرتان بیاید. اگر به خاطر مسافرتان وارد کنگره شدید، اگر منت بر سر مسافرتان دارید، اصلاً کنگره نیازید. این‌یک حق‌الناسی است که برای خودتان و دیگران دارید؛ خیلی آدم‌ها پشت این درها مانده‌اند و دوست دارند درمان بشوند و این آموزش‌های ناب و خالصانه را دریافت کنند ولی نمی‌توانند. ببینید ما پیکار کرده‌ایم که بخش کوچکی از اعضای کنگره بشویم و روی این صندلی‌ها بنشینیم.
انشالله همه شما به آرزوهای دلتان برسید. از آقای صدیقی و خانم سارای عزیز تشکر می‌کنم. از صور پنهان کنگره بچه‌های اوتی، نشریات و تمام کسانی که خدمت می‌کنند تشکر می‌کنم.