در ابتدای وادی سیزدهم به اهمیت قلم و نوشتن اشاره می‌شود، چون گام‌های بلند قلم چنان مهم است که خداوند در کلام‌الله هم می‌فرماید: قسم به قلم و آنچه با قلم می‌نویسند» و این اهمیت نوشتن، این حرکت قانون‌مندانه را مشخص می‌کند.
خطوطی که هر انسانی باید در صفحه سفید نقاشی زندگی خود، ترسیم کند و هرکدام نقطه شروع و پایان یک دوره است. دوره‌ای که اگر در آن به ارزش‌ها اهمیت دهد خطوط زیبای عشق، محبت، صداقت و دوستی را ترسیم می‌کند و اگر در مسیر ضد ارزش‌ها باشد زندگی پر از کینه، حسادت، نفرت و دشمنی می‌شود؛ اما وادی سیزدهم با بیان قانون عظیم تغییر، تبدیل و ترخیص این امید را در انسان ایجاد می‌کند که تمام این‌ها قابل‌تغییر است و پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است؛ این‌یک قانون از قوانین مهم هستی است که همیشه جاری است و تا ابدیت ادامه دارد.
هر مجهولی که حل شود مجهول دیگری برای ایجاد تفکر و رشد در انسان پدید می‌آید و هر فصلی که تمام شود، فصل‌های بعدی برای تکامل هستی از راه می‌رسند، هر مشکلی که حل شود مشکل دیگر به وجود می‌آید یا همان مشکل آن‌قدر تکرار می‌شود تا راه‌حل آن را بیابیم.
مثل یک بچه کلاس اولی که اگر کلاس اول را با موفقیت طی نکند باید دوباره به کلاس اول برگردد و تا زمانی که آموزش‌ها را درست دریافت نکند و نپذیرد و الفبا را نیاموزد به‌هیچ‌وجه به کلاس‌های بالاتر و بعدی راه پیدا نمی‌کند و این قانون در سراسر زندگی جاری است و شروع هر خط جدید، نیازمند به پایان رساندن خط قبلی است و هیچ پایانی برای زندگی وجود ندارد؛ همان‌گونه که بعد از هر عددی، عدد دیگری وجود دارد یا بعد از هر شبی، روزی وجود دارد و روزها و شب‌ها پشت سر هم روان شده‌اند.
تا زمانی که شبی به پایان نرسد صبحی آغاز نمی شود و اگر موجودات در شب به خواب می‌روند این به معنای سکون و رکود آن‌ها نیست بلکه شب تاریک، فرصتی است برای کسب انرژی و قوت گرفتن از مبدأ خویش تا بتواند در روز بعد بهتر حرکت کند و قوانین را بهتر و کامل‌تر اجرا کند.
برای ترسیم خطوط زیباتر در زندگی و این‌ها همه لطف و محبت خدای مهربان است که چنین فرصت‌های عظیم را در اختیار انسان قرار می‌دهد، فقط کافی است انسان تفکر کند و از تلاش و کوشش باز نایستد، از هرگونه افراط و تفریط پرهیز نماید، تک‌بعدی نباشد و به همه خطوط و ابعاد زندگی توجه کند و لازمه‌ی تک‌بعدی نبودن این است که با ترسیم سه خط عشق، عقل و ایمان یک سطح وسیعی از محبت حقیقی را ایجاد کند تا خط نامرئی خمر نهرهای عقل، عشق و ایمان را در وجود خودش به خروش درآورد و آن‌ها را به صلح و آرامش برساند.
انسانی که به این مرحله برسد ادعای واهی و پوچ نمی‌کند؛ بسیار عادی و معمولی در میان دیگر انسان‌ها زندگی می‌کند، تک‌بعدی عمل نمی‌کند پول، علم، قدرت و محبت را در مشت خود نگه نمی‌دارد، همه را با اعتدال در هستی خرج می‌کند و می‌داند مرگ پایان زندگی نیست و میلیون‌ها میلیون خط دیگر وجود دارد که او هنوز فرصت نکرده شروع نماید و نباید در هیچ نقطه‌ای ثابت بماند چون همه‌ی این نقطه‌ها در ایجاد خطوط تقدیر ما مؤثرند.
با احترام؛کمک راهنما همسفر زهرا
تایپ: همسفر فاطمه
وبلاگ همسفران شیخ بهایی
- تعداد بازدید از این مطلب :
1366