از آنچه گذشته تا آنچه در انتظار است...؛ گفتگو با آقای شهروز آذرپور سرپرست سایت کنگره 60

با گسترش و پیشرفت تکنولوژی، تعداد کاربران اینترنتی در سال های اخیر به شکل فزاینده ای افزایش داشته است. در عصر ارتباطات؛ اینترنت، صفحات وب و شبکه های اجتماعی از جمله مهمترین ابزار ارتباطی انسان در هزاره سوم به شمار می‌رود.
وب سایت ها برای هر سازمان، شخص و کسب و کاری همچون یک سفیر در تمام محلات شهر، شهر های کشور و کشور های جهان عمل می‌کند چرا که همیشه در دسترس است و از هر نقطه از جهان که به شبکه اینترنت دسترسی داشته باشیم می‌توانیم وب سایت مورد نظر را مشاهده نماییم.
کنگره 60 به عنوان یک سازمان غیر دولتی در حوزه درمان اعتیاد، با پی برد به اهمیت و تاثیر گذاری وب سایت و فضای مجازی، از سال‌ها قبل همواره در این حیطه فعالیت مستمر داشته است، تا جایی که امروز سایت کنگره 60 به عنوان یکی از قویترین پایگاه های فعال در حوزه خود شناخته می‌شود.
با توجه به اهمیت این موضوع برای آشنایی با نحوه کار سایت کنگره 60، برنامه ریزی ها و چشم انداز پیش‌رو با آقای شهروز آذرپور سرپرست سایت کنگره گفت و گویی داشتیم که شما را به مطالعه آن دعوت می نماییم.
 

 مسافر کامران    

کامران: ضمن عرض سلام. خواهش می‌کنم پس از معرفی خودتان، توضیح کوتاهی در مورد چگونگی آشنا شدن با کنگره 60 بفرمائید.

شهروز: سلام من شهروز هستم یک همسفر. خب منم مثل خیلی‌های دیگه به‌واسطه مصرف‌کننده بودن پدرم با کنگره آشنا شدم. ازآنجاکه حضور همسفرها در کنار مسافر، در بهبود اوضاع‌واحوال خانواده تأثیرگذار است، خانواده ما هم وارد کنگره شد و من به‌عنوان همسفر پدرم در جلسات و لژیون‌های کنگره شرکت کردم. بعدازآن به دلیل اینکه فضای آن زمان خیلی متفاوت‌تر ازنظر تعداد و نحوۀ حضور اعضا بود، خیلی طول نکشید که وارد سایت کنگره شدم.

کامران: با توجه به اینکه شما تقریباً از ابتدا در سایت حضور داشتید، روند تکمیل شدن سایت چگونه بود؟

شهروز:  16 یا 17 سال پیش؛ یعنی تقریباً سال‌های 81 و 82 پایه‌های اصلی و ابتدایی سایت با تفکر و آینده‌نگری آقای مهندس بنا گذاشته شد. خب اون موقع سایت در حد یک صفحه ساده معرفی بود و به این شکل نبود. من تقریباً از همان ابتدای کار وارد سیستم سایت شدم. یادم میاد آن زمان وقتی ده یا پانزده بازدیدکننده از سایت داشتیم، کلی خوشحال می‌شدیم و احساس رضایت می‌کردیم؛ اما در حال حاضر باگذشت زمان و پیشرفت‌هایی که حاصل‌شده با حدود بیست - سی هزار بازدیدکننده، شاید خیلی هم برای ما رضایت‌بخش نباشد. این پیشرفت حاصل تلاش و خدمت خیلی از بچه‌های فعال در سایت کنگره بوده و هست.

کامران: سایت چه وظیفه‌ای را در کنگره 60 به عهده گرفته است؟

شهروز: خب سایت یکی از خروجی‌های قدرتمند در بخش اطلاع‌رسانی ما به‌حساب می‌آید و اگر باکمی اغراق بخواهیم بگوییم شاید تنها جایی که ما می‌توانیم نتایج و حاصل کار اعضای کنگره را در هر زمینه‌ای اعم از درمان، فعالیت‌های ورزشی، فرهنگی و غیره را به نمایش بگذاریم همین سایت است. به‌طورکلی در زمان حال فضای مجازی برای اطلاع‌رسانی بسیار مفید و کاربردی است یا شاید بهتره بگوییم بدون استفاده از این فضا کار اطلاع رسانی غیر ممکن است.

کامران: گویا بسیاری از بیماران (مصرف‌کنندگان مواد مخدر) از طریق همین سایت با کنگره آشنا شده‌اند.

شهروز: دقیقاً همین‌طور است. بسیاری از افراد درگیر این مساله در فضای مجازی به دنبال راه درمان هستند که با سایت کنگره آشنا می‌شوند و حضوراً مراجعه می‌کنند، جذب کنگره می‌شوند و راه درمان را پیش می‌گیرند.

کامران: در بخش خبری سایت گاهی اوقات خبرهایی را می‌بینیم که واقعاً تعجب‌برانگیز است؛ مانند کسب مقام قهرمانی کشور توسط تیم راگبی کنگره 60 که اعضای این تیم اکثراً مصرف‌کننده شیشه و مواد مخدر صنعتی بوده‌اند. این چطور ممکن است؟! لطفاً در این مورد توضیح بدید.

شهروز: خب هدف کلی کنگره درمان اعتیاد است. یک فرد مصرف‌کننده برای اینکه تریاک، شیشه و یا هر نوع ماده مصرفی خودش را کنار بگذارد و به درمان برسد به کنگره مراجعه می‌کند و با تلاش و پشتکار خودش و آموزش‌هایی که دریافت می‌کند به درمان می‌رسد. خب این درمان تا یک مقطعی است و بعدازآن تبدیل به یک انسان متعادلی می‌شود که حالا دیگر اهداف مهم‌تری برای مفید بودن برای خودش و جامعه دارد. یکی از این اهداف ممکن است رقابت در سطح اول ورزشی کشور باشد؛ که بستر آن در برخی رشته‌های ورزشی در کنگره فراهم است و بستگی به استعداد، خواست و تلاش خود فرد دارد. ما غیر از ورزش درزمینهٔ های دیگر هم موفقیت‌های زیادی داریم و انشاالله بازهم در ادامه خواهیم داشت.

کامران: فرآیند تولید محتوا در سایت چگونه است؟ شعبه‌های استانی کنگره چه نقشی در این مهم دارند؟ آیا شما پیشنهادی در این مورد دارید؟

شهروز: الآن روال به این صورت است که نمایندگی‌ها فعالیت‌های خودشان را اعم از کارگاه‌های آموزشی، تولدها، مقالات و... زیر نظر مسئول مربوطه به‌صورت مکتوب به همراه تصویر برای سایت می‌فرستند که پس از بررسی موارد مختلف تائید می‌شوند. این‌یک روال مشخص و روتین است.

اما پیشنهاد من به این صورت است که ما هم به سمت تشکیل یک شبکه اجتماعی حرکت کنیم. در حال حاضر کنگره درزمینهٔ های علمی، فرهنگی و ورزشی فعالیت دارد و خیلی قدرتمند روبه‌جلو درحرکت است. ما می‌توانیم از این فضا و بستر برای بیان و اجرایی کردن ایده‌های گوناگون از نگاه افراد مختلف، برای بهبود و تولید محتوا استفاده کنیم. این ایده‌ها می‌تواند از سوی افراد خارج از کنگره هم مطرح شود. فکر می‌کنم ما باید بستری باز برای بیان تمام ایده‌ها، چه برای اعضای کنگره و چه افراد مشتاق در این محیط کاری فراهم کنیم تا بتوانیم دایره فعالیت‌های خودمان را روزبه‌روز گسترش دهیم.

کامران: اگر ممکنه بیشتر در این مورد توضیح دهید؟

شهروز: خب ببینید ما در کنگره بیش از چهل یا پنجاه‌هزار مسافر داریم که رها و درمان شده‌اند. هزاران مشکل اعم از جسمانی، خانوادگی و اجتماعی را با کمک آموزش‌های کنگره پشت سر گذاشته‌اند و به درمان رسیده‌اند. هرکدام یک دنیا و به‌قول‌معروف یک مثنوی هستند. چقدر خوب است که تجربه خودشان را با زبان ساده بیان کنند. مثلاً فردی که مشکل ریوی داشته و طی سفر خوب شده است بتواند این تجربه را در فضای قابل‌بحث مطرح کند و چقدر زیباتر می‌شود که یک پزشک، یک محقق و یا یک دانشجو در اینترنت جستجو کند و این نتیجه را ببیند و موردمطالعه قرار دهد و از آن به‌عنوان موضوع تحقیق استفاده کند و در ادامه آن پزشک، محقق و یا دانشجو بتواند خودش هم وارد بحث و تبادل‌نظر شود. پیاده‌سازی این شکل از کار به نظر من فوق‌العاده خواهد بود.

کامران: در حال حاضر امکان این تبادل‌نظر وجود دارد؟

شهروز: خیر. اما امکانش را می‌شود فراهم کرد. مهم پتانسیل بسیار عظیمی است که کنگره از آن برخوردار است. ما الآن در ورزش، فرهنگ، هنر و... حضور داریم. مخاطب ما یک جامعه کوچک نیست بلکه یک جامعه عظیم است که امکان جذب مخاطب های بیشتر را هم دارد. اگر به این سمت حرکت کنیم و یک شبکه اجتماعی به این وسعت در زمینه‌های مختلف ایجاد کنیم، شاهد یک تغییر خارق‌العاده خواهیم بود. ما می‌توانیم سیستم مدیریتی را درست کنیم که محتوا در آن به‌صورت سطح‌بندی شده و پله‌پله مورد تأیید قرار بگیرد و در سایت انتشار داده شود؛ مانند شبکه‌های اجتماعی بزرگ که دقیقاً سیستمشان به این شکل است.

کامران: تیم شما قابلیت اجرایی کردن یک هم‌چین پروژه‌ای را دارد؟

شهروز: بله. ما هم نیروی انسانی این کار راداریم و هم‌پتانسیل آن را. می‌توانیم برنامه اجرایی‌اش را بنویسیم و شروع کنیم. البته باید توجه داشته باشیم که این مسئله قرار نیست که از همین فردا انجام شود. می‌توانیم به‌آرامی حرکت کنیم تا در سال‌های آینده به نتایج موردنظر برسیم.

کامران: مسیر برای افرادی که علاقه‌مند هستند در سایت خدمت کنند چگونه است؟ آیا باید ویژگی خاصی داشته باشند؟

شهروز: همه می‌توانند مراجعه کنند. ما ازنظر نیروی انسانی محدودیتی نداریم و با توجه به تعداد افراد، کار برای انجام وجود دارد. چراکه هرچقدر تعداد افراد بیشتر باشد، وظیفه‌ها ریزتر و تخصصی‌تر و همین مسئله باعث خروجی ایده آل‌تر می‌شود.

ویژگی قابل‌توجهی مدنظر نیست. اینجا مسافرهایی بودند که هیچ آشنایی باکار نداشتند ولی به‌مرورزمان به مهارت‌هایی دست پیداکرده‌اند که حتی خارج از کنگره هم از آن استفاده می‌کنند.

اگر شخصی اطلاعات و تخصص چندانی ندارد، هیچ مشکلی نیست اما در ادامه باید اطلاعات خودش را مرتبط با مسئولیتش بالا ببرد. اگر عکاس است باید مهارت کسب کند؛ اینجا دیگر باید از یک صحنه ورزشی، یا یک سالن همایش عکس بگیرد. اگر به‌عنوان ویراستار خدمت می‌کند باید اصول نگارش و مسائل مرتبط با ویراستاری را بیاموزد و اطلاعات ادبی خودش را به‌روز کند، در غیر این صورت درجا خواهد زد و به طبع رشدی نخواهد داشت.

کامران: فرض کنید شخصی در سایت مشغول خدمت است، اما وظیفه‌اش را درست انجام نمی‌دهد؛ چگونه با این شخص رفتار خواهد شد؟

شهروز: اینجا ما چیزی بنام اخراج کردن نداریم. اینجا بحث حقوق و مادیات نیست؛ بحث عشق و محبت است. اگر شخصی مسئولیتی را قبول می‌کند بایستی وظایفش را به نحو شایسته انجام دهد در غیر این صورت حالش خوب نخواهد بود و انرژی لازم را دریافت نمی‌کند، در این زمان شخص خودش به‌صورت خودکار حذف خواهد شد. البته در ابتدا سعی می‌کنیم راهنمایی‌اش کنیم و روند کار را برای او تشریح کنیم؛ اما در ادامه بایستی خودش تلاش و پشتکار داشته باشد.

کامران: آقای شهروز شما چرا خدمت می‌کنید؟

شهروز: خب هر مسافر و یا هر همسفری بعد از تحمل سختی‌ها و مشکلات سفر، به درمان می‌رسد و برای اینکه بتواند مسیر را ادامه دهد و به حال بهتری دست یابد، خودش انتخاب می‌کند تا گوشه‌ای از کار را بگیرد و شریک این حال خوب شود. چون حال خوب را فهمیده است و به دنبال تجربه‌های جدید برای به دست آوردن آن می‌رود و آن را در خدمت به هم نوع خود پیدا می‌کند؛ چراکه در خدمت درست روزبه‌روز حالش بهتر می‌شود. من هم از این قاعده مستثنا نبودم. طوری که الآن خودم رو جزئی از این سیستم میدانم و نه یک مهمان بلکه یک مسئول.

کامران: تأثیر خدمت در زندگی شما چگونه بوده؟

شهروز: این سؤال رو در دو بخش می‌شود جواب داد. بخش اول این است که گاهی پیش می‌آید که در کنار واسطه‌هایی که در کنگره هستند شرایط کاری (چه ازنظر مادی و چه ازنظر معنوی) تولید می‌شود. چه خواسته چه ناخواسته چه مستقیم و چه غیرمستقیم.

بخش دوم این‌گونه است که شما در هر قسمتی از کنگره که فعالیت کنید خودش یک محیط کاری بسیار عالی برای تجربه و آموزش است. شاید ما در کل زندگی‌مان پیش نیاید که بخواهیم جایی با این وسعت تجربه کاری داشته باشیم. اینجا بحث مادیات نیست و یاد می‌گیریم درازای محبتی که می‌کنیم و یا دریافت می‌کنیم حال بهتری داشته باشیم که البته هم سهل است و هم سخت.

نمی‌خواهم اغراق کنم که بگویم تماما حال خوش است و شادی، چراکه با توجه به اهمیت کار و گاهی اوقات فشارهای حجم کاری سختی‎هایی رو متحمل می‌شویم. در کل مطمئناً اگر من این‌همه سال است که به خدمت ادامه می‌دهم حتماً این روند برای من باارزش است. حتی اگر خودم هم نتوانم به‌طور واضح و شفاف بیان و تعریف‌اش کنم. حتی شاید خودم آگاه نباشم که دارد چه اتفاقی می‌افتد.

کامران: از کدام بخش کار بیشتر لذت می‌برید؟

شهروز: غیر از مسائل فنی و تخصصی سایت، بخش لذت‌بخش جمعی است که در آن کار می‌کنیم؛ که به‌واسطه شرایط مختلف، قابل‌تغییر است. گاهی اوقات کار سنگین است. مثلاً جمع‌آوری اطلاعات مربوط به مسابقات ورزشی یا امور مربوط به همایش‌ها که نیازمند است با یک گروه چندین روز کارکنیم و کنار هم باشیم. خب این برای من یک تجربه جالب و شیرین است و اگر بازخورد خوبی هم از نتیجه کار داشته باشیم این شیرینی دوچندان خواهد شد.

 کامران: اگر در مورد شما از بچه‌های سایت سؤال کنیم چه خواهند گفت؟

شهروز: من به‌عنوان سرپرست سایت به اون ها میگم هر کاری دوست دارید انجام بدید اما حاصل کار مفید و خروجی داشته باشد. در کل شرایط را سخت نمی‌کنم و دوست دارم محیط شاد و بچه‌ها خندان باشند و انتخابم این‌ هست که شخصی که برای کار به اینجا می‌آید باذوق و شوق حاضر شود و درنهایت کار را به بهترین شکل ممکن انجام دهد. این سیستم کاریِ منه حالا چی پشت سر من میگن، دیگه خودشون میدونن. (با خنده)

 کامران: بزرگ‌ترین تصمیمی که در زندگی گرفته‌اید چه بوده؟

شهروز: خوب آدم در مقاطع مختلف زندگی‌ش تصمیم های مختلفی میگیره. من روزی تصمیم گرفتم درس بخونم و دانشگاه برم یا روزی تصمیم گرفتم که به خدمت سربازی برم. فکر می‌کنم برای شخص خود من، حضور در کنگره 60 یک اتفاق، یک‌روند و یا یک تصمیم ناآگاهانه بزرگ با توجه به موقعیت حضور و سن و سال من در آن زمان بود؛ چراکه تا به اینجا نیمی از زندگی من در این مکان خلاصه‌شده است و این بزرگترین تصمیم زندگی من بوده است.

کامران: سؤالی مانده که مایل باشید از شما بپرسم.

به نظر من این سؤال کلیشه‌ای است و اصلاً این نوع سؤال ها انتخابم نیست. (همراه با خنده)

ترجیح می‌دهم در مصاحبه راحت باشم و به سؤالات خط‌کشی شده و کلیشه‌ای پاسخ ندهم. این موضوع رو به بقیه هم توصیه میکنم که ما مجاب نیستیم هیچ چارچوب و یا قالبی رو در صحبت ها مون رعایت کنیم.

کامران: چه جالب. خیلی برام جالبِ بدونم شما در این مورد چه پیشنهادی دارید.

شهروز: از این قبیل سؤالات در اکثر گفتگوها استفاده می‌شود و به نظر من اصلاً جالب نیست. مصاحبه‌کننده باید بتواند راحت و خلاق سؤالات خودش را مطرح کند. شاید یک گفت‌وگو  آن‌قدر احساسی باشد که گریه مخاطب و یا خنده او را به همراه داشته باشد. به نظر من بسیار جالب و لذت‌بخش خواهد بود. در کل سعی کنیم در طرح سؤال کمی خلاقیت به خرج دهیم؛ قرار نیست خروجی همه به یک‌شکل باشد و برای این تنها کافی‌ است خودمان باشیم، اما در چهارچوب حرمت‌ها و قوانین حرکت و گفتگو کنیم.

کامران: خیلی متشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید. امیدواریم که با توجه به اهداف کنگره و همینطور شما و گروه سایت روز به روز به موفقیت این مجموعه اضافه کند.

شهروز: خواهش میکنم. گفتگوی خوبی بود. منم ممنونم از شما.

تهیه گفت و گو: مسافر کامران
سایت کنگره 60
www.c60.ir