بهترین و زیباترین راه این است که بتوانم راهنما شوم

اولین جلسه از دوره شصت‌و‌سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی شادآباد با استادی راهنما همسفر مونا، نگهبانی همسفر صغری و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «هفته راهنما» روز سه‌شنبه ۳۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به‌ کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در درجه اول هفته تجلیل از مقام بزرگ راهنما را به همه راهنمایان کنگره۶۰ تبریک عرض می‌کنم. یک سپاسگزاری ویژه از خداوند خودم دارم که راهنمای کل هستی است و این جایگاه را نصیب ما کرده است. یک تشکر ویژه و سپاسگزاری از خداوند دارم که ما را در مسیر بهشت کنگره۶۰ قرار داده تا بتوانیم در این راه قدم بگذاریم و سفر کنیم، آموزش بگیریم و در ادامه جایگاه راهنمایی را به‌دست بیاوریم. یک تشکر ویژه از آقای مهندس راهنمای همه عزیزان دارم که با حرکت خوب خودشان این مسیر را برای ما فراهم کردند تا بتوانیم؛ بیاییم، سفر کنیم، آموزش بگیریم، به جایگاه راهنمایی برسیم و از موهبت‌ها و فرصت‌هایی که کنگره به ما می‌دهد، استفاده کنیم. برای همه راهنمایان کنگره۶۰ چه گروه مسافران و چه گروه همسفران توفیقات بالا را از خداوند بزرگ خواستارم که به‌واسطه این جایگاه بتوانند به مراتب والای انسانی دست پیدا کنند.

راجع به هفته راهنما همه اساتید صحبت کردند. آقای مهندس و اساتید دیگر خیلی خوب این جایگاه را برای همه ما توجیه کردند؛ ولی یک سؤالی که پیش می‌آید این است که ما چطور راهنما می‌شویم؟ پاسخ آن مشخص است. زمانی‌که ما وارد کنگره۶۰ می‌شویم، سفر اول خود را طی می‌کنیم و وارد سفر دوم می‌شویم، کم‌کم با آموزش‌های کنگره و شرایط خوبی که در کنگره وجود دارد، خودمان می‌خواهیم که راهنما شویم، چرا؟ چون وقتی ما روز اول به کنگره می‌آییم،‌ هیچ‌کدام از ما نمی‌دانیم که این جایگاه چیست؟ هیچ‌کدام از یک‌سری چیزها اطلاع نداریم و هنوز یخ وجودیمان آب نشده است؛ ولی وقتی که وادی اعتیاد را سپری می‌کنیم، وارد سفر دوم می‌شویم با آموزش‌هایی که در کنگره قرار دارد و با شرایط خوبی که برای ما به‌وجود می‌آورند، یک‌سری آموزش‌ها را می‌بینیم، سپس یک‌سری مراتب را طی می‌کنیم، آزمون می‌دهیم تا بتوانیم در جایگاه راهنمایی قرار بگیریم؛ ولی فلسفه اینکه راهنما می‌شویم، چیست؟ چرا ما راهنما می‌شویم؟ چرا این خواسته در درون ما وجود دارد؟

برای راهنما شدن اول باید خواسته آن را داشته باشیم. اگر من مونا، خواسته نداشته باشم، نمی‌توانم به این جایگاه برسم. من همیشه می‌گویم، وقتی ما به کنگره می‌آییم و در بهشت کنگره قرار می‌گیریم، پیش‌نیاز اینکه بخواهیم، وارد سفر دوم شویم، این است که سفر اول را طی کنیم، آموزش‌ها را بگیریم و فرمانبردار خوبی برای راهنما باشیم. اگر من فرمانبردار خوبی نباشم، نمی‌توانم این پله‌ها را طی کنم و به مراتب بالاتر برسم، در همان جایگاهی که هستم، می‌مانم. یک رهجو باقی می‌مانم؛ ولی زمانی‌که سعی می‌کنم، آموزش بگیرم و فرمانبردار باشم، پله‌پله این مراتب را طی می‌کنم. وقتی این مراتب را طی می‌کنیم، سی‌دی می‌نویسیم، خدمت می‌کنیم و به خیلی موارد در کنگره علاقه‌مند می‌شویم که بخواهیم انجامش بدهیم، همه این‌ها وسیله‌ای هستند؛ برای اینکه من بتوانم خودم را به مراتب والای انسانی برسانم. بتوانم روی خودم کار کنم و تزکیه و پالایش داشته باشم و کلی چیزهای دیگر وجود دارد؛ ولی فلسفه اینکه راهنما می‌شویم این است که باید یک‌سری بدهی‌های خود را پرداخت کنیم.

آدم‌ها در زندگیشان بدهی‌های زیادی دارند که به واسطه خیلی موارد دیگر می‌توانند، بدهی‌هایشان را پرداخت کنند؛ ولی من چطور می‌توانم آن بدهی که از درمان دارم، پرداخت کنم؟ بهترین و زیباترین راهی که وجود دارد، این است که بتوانم راهنما شوم. کسانی که راهنما می‌شوند، قرار است آموزش‌های بیشتری را ببینند. اینطوری نیست که ما را منیت و توهم دانایی بردارد و بگویم که راهنما شدم، بیشتر راه را آمدم؛ ولی بزرگ‌ترین پاداش الهی که خداوند به همه ما می‌دهد، این است که ما را در این جایگاه قرار می‌دهد. یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی در این دنیا این است که در بهشت کنگره‌۶۰ بتوانم به جایگاه راهنمایی برسم. همیشه یک راهنما خودش را در رهجویش می‌بیند، یک‌سری خصلت‌هایش را در رهجویش می‌بیند و با آموزش گرفتن همزمان با یکدیگر می‌توانند، راهنما و رهجو تزکیه و پالایش اصلی را انجام بدهند.

مهم‌ترین چیز این است که وقتی من راهنما شدم، وارد حاشیه در کنگره نشوم و نگویم چرا لژیون من کوچک است؛ چرا او لژیونش بزرگ است و من چرا رهجویم اینگونه است؟ نه، ما آمدیم که بیشتر آموزش بگیریم، روی خودمان کار کنیم و مهم‌ترین مورد نیز همین است، در غیر این صورت نمی‌توانیم، موفق شویم.

امیدوارم که بتوانیم از فرصت‌های طلایی که خداوند در این بُعد به ما می‌دهد، بهترین استفاده را بکنیم و زمانی‌که نوبت باران ما می‌رسد، بتوانیم یک سری جایگاه‌ها را سپری کنیم و به جایگاه راهنمایی برسیم.
این هفته قشنگ را به همه راهنمایان عزیز علی‌الخصوص راهنمایان خوب شعبه شادآباد تبریک عرض می‌کنم.

تصاویری از برگزاری جشن هفته راهنما

تایپ: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
مرزبانان کشیک: همسفر مریم و مسافر رضا
عکاس: همسفر دیبا رهجوی راهنما همسفر فریده (لژیون پانزدهم) و همسفر پرنیا رهجوی راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم)
لژیون خدمتگزار: راهنمایان
ویراستار: همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون بیست‌و‌ششم) دبیر سایت
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فتانه (لژیون چهاردهم) نگهبان سایت