سلام دوستان ساره هستم، همسفر
«مصرفکنندگان را مار نگزیده که آنها را سمزدایی کنیم.»
مقالهی علمیِ سم نزدایی، نوشتۀ مهندس حسین دژاکام که برای اولین بار در سمینار سراسری اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان زنجان در آبان ماه ۱۳۸۱ ارائه گردید، این موضوع را مورد برسی قرار میدهد و ۱۴ اصل که در درمان بیماری اعتیاد بایستی موردتوجه قرار بگیرد را بیان میکند.
از زمانی که اعتیاد و مصرف دائمی مواد مخدر بهصورت جدی مورد کاوش و توجه متخصصین قرار گرفت و جزئیات آسیبهای بیماری اعتیاد و تعریف اعتیاد از اهمیت ویژهای برخوردار شد، نقطۀ درمان آغاز شد. یکی از بزرگترین انحرافات علمی در برخورد با بیماری اعتیاد و درمان آن در جهان ازآنجا آغاز شد که اعتیاد را مسمومیت مزمن و مصرفکننده مواد مخدر را مسموم اعلام کردند و این تعریف و توصیف از بیماری اعتیاد، آغازی بود، برای سم و سمزدایی و بر این اساس مواد مخدر سم محسوب شد.
تقریباً حدود بیش از ۲۰ سال است که متخصصین اعتیاد برای درمان بیماری اعتیاد نسخۀ سمزدایی میپیچند که تاکنون روشهای مختلفی از متد سمزدایی ارائه گردیده که مخربترین آن روش UROD بوده است. اولین بار در سال ۱۹۸۵ میلادی عمل سمزداییUROD در اروپا انجام گرفت و 11 سال بعد برای اولین بار در ایران نیز به کار گرفته شد. این روش سمزدایی ادعا میکند که در مدت چند ساعت در وضعیت بیهوشی با تزریق مقدار زیادی آنتاگوئیست یا ضد مرفین بهطور کامل، اثرات مواد افیونی را از جسم خارج میکند و سپس نالترکسون بهصورت کپسول خوراکی میباشد که به این طریق دورهی درمان ادامه مییابد.
نالترکسون گیرنده یا رسپتور های مواد افیونی را اشغال و بلوکه میکند و از جذب هرگونه ماده افیونی خودداری میکند. در این حالت شخص در حالت خماری شدید و ماندگار به سر میبرد. این عمل و این دارو باعث تنفر نسبت به مواد مخدر و مصرف آن نمیشود؛ بلکه شخصِ مصرفکننده اطمینان دارد که هرقدر مواد مخدر مصرف کند، نشئه نمیشود. هر زمان نالترکسون قطع شود، در شخص دوباره میل به مصرف مواد مخدر وجود خواهد داشت، حتی بهمراتب بیشتر از قبل.
کنگره ۶۰ معتقد است که مواد مخدر، برای انسانهای سالم که مصرفکننده مواد مخدر نیستند، سم محسوب میشود و مصرف آن باعث خارج شدن سیستمها از تعادل و درنتیجه دچار مسمومیت میشود که در این حالت، عملیات سمزدایی برای نجات بیمار انجام میشود، اما مواد مخدر برای فرد بیمار اعتیاد نهتنها سم نیست؛ بلکه برای او حکم دارویی دارد و اگر مصرف نکند، از تعادل خارج میشود و در وضعیت خماری شدید یا سندرم محرومیت از مواد مخدر، قرار میگیرد. درنتیجه این، چگونه سمی است که اگر شخص بیمار اعتیاد آن را مصرف نکند، حالش بد میشود و از تعادل خارج میشود. این عمل، هیچ کمکی برای درمانِ شخصِ بیمار اعتیاد نمیکند؛ بلکه باعث تخریب و روی آوردن به مصرف داروهای روانگردان و تبدیل اعتیاد فرد به اعتیاد پرخطر میشود.
همۀ مصرفکنندگان مواد مخدر، اگرچند ساعت مواد مصرف نکنند، اثرات مواد مخدر از بین میرود و نیازی به سمزدایی نیست و یا اینکه فرد مصرفکننده، اگر مرکباتی مانند آبلیمو، ترشیجات، هندوانه و بعضی از لبنیات و یا هر چیزی که حاوی ویتامین C استفاده کند، باعث از بین رفتن اثرات مواد مخدر میشود و شخص بهسرعت خمار میشود. پس برای خارج کردنِ اثرات مواد مخدر نیازی به بیهوشی، استفاده از دارو، بستری شدن در بیمارستان و پرداختنِ هزینههای هنگفت ندارد. درمان اعتیاد یعنی "درمان قطعی بدون عود برگشت و بدون هرگونه تنفر از مواد مخدر و یا میل به مصرف مواد مخدر."در کنگره ۶۰ این درمان قطعی برای شخصِ بیمار اعتیاد با روشDST و داروی OT و به مدت ۱۰ ماه صورت میگیرد، بهطوریکه کسی باور نمیکند، شخص در، گذشته مصرفکننده مواد مخدر بوده است. پیام کنگره ۶۰، این است که اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؛ بلکه جایگزین مزمن است.
نویسنده: همسفر ساره
وبلاگ نویس: همسفر ظریفه
همسفران نمایندگی رودکی
- تعداد بازدید از این مطلب :
2931