الفبای زندگی ما در کنگره وادیها است. انسان اگر از لحاظ جسمی به هم بریزد در اصل باعث روانپریشی او میگردد. پافشاری در برخی از اصول و قواعد نادرست جهل است و جهل هم سبب جدال و کشمکش در درون و بیرون انسان میگردد و در جهانبینی به مشکل برمیخورد و جسم آسیب میبیند و روان هم به هم میریزد حال اگر جسم درست شود روان هم خودبهخود به تعادل میرسد.
جهانبینی یک سری آموزشهایی را به ما انسانها میدهد تا در ادامهٔ مسیر، زندگی درستی داشته باشیم در نتیجه ثابت میکند که صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون انسان جاری است. صفت گذشته این است که من درگذشته اگر افکار منفی داشتهام و در مسیر ضد ارزشها بودم به طور مثال ناامید بودم و قضاوت میکردم، خودخواه بودم و منیت داشتم، غیبت میکردم و هزاران دانه بیارزش را در قلب خود کاشتهام. اولین گام در حل مسائل و مشکلات، پذیرفتن و پیبردن به ماهیت آن است. اکنون میتوانم با پذیرفتن مسئولیت اعمالم، خواسته، آموزش، تمرین و تکرار و باتوجهبه گذر زمان همه اینها را از بین ببرم و بهجای آنها امید، اعمال ارزشمند، تفکر مثبت و خوبی را جایگزین کنم.
بنابراین، وادی دهم یک امید و امیدواری است. وادی دهم به این نکته اشاره میکند که اگر درگذشته در یک شرایط بدی بودهاید میتوانید آن شرایط را عوض کنید. صفت در انسان آن ویژگی و رفتار انسان است؛ یعنی انسان میتواند آن ویژگی و صفت خودش را تغییر دهد و مثل یک رود در رودخانه جاری باشد، انسان باید اول صادق باشد تا بتواند درستکار شود. انسان باید در جهت ارزشها حرکت کند تا بهخوبی این مسیر را طی نماید و باید خواسته قلبی هم داشته باشد، البته طبق گفته آقای مهندس حسین دژاکام باید همانطور که مسیری را بهاشتباه رفته باید بهآرامی و پیوسته برگردد خودش محققشدن خواستههایش را میبیند. آنوقت شاید نوبت حفظ و نگهداری محصول باشد. زمانی که به آن خواسته یا به آن جایگاه رسید باید خواستهاش را حفظ کند و تلاش کند آن را از دست ندهد.
ما بر اساس سعی و تلاش خود جایگاه خودمان را تعیین میکنیم و باید ارزش جایگاه خودمان را بدانیم. به فرموده جناب آقای مهندس نگهداری مهمتر ازپیشرفتن است، چون هر دم نیروهای مخرب از هر سمتی در صدد تخریب هستند و این ما هستیم که میتوانیم هوشیارانه در حفظ و نگهداری محصولمان کوشا باشیم. آنانی که مجذوب رحمت قدرت مطلق میشوند به ارتقا میرسند، آنانی که فقط به سورچرانی مشغولاند نصیبی ندارند؛ متوجه هستی که چه میگویم، چهارپایانی که به دنبال پاهای اضافی میگردند تا خود را محکم در زمین نگه دارند؛ امّا نمیدانند که بدون دستوپا، سر بر سجدۀ الله بسیار آسان است، فقط تمنّای دل میخواهد که با آن فاصلۀ بسیار دارند، مانند نابینایانی که در روز به دنبال شب میروند.
منابع: صحبتهایی مهندس حسین دژاکام و استاد امین دژاکام
عکس: همسفر سپیده مرزبان خبری
نویسنده: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون نهم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون یکم)
ویرایش: همسفر غزاله رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هشتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر پریسا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج
- تعداد بازدید از این مطلب :
116