سلام دوستان داریوش هستم یک مسافر
قطع افیون را علاجی بهتر از تقلیل نیست
این مصرعی از یکی از اشعار صائب تبریزی است که حدود ۳۰۰ سال پیش سروده یعنی راه و روش خلاصی و رهایی از اعتیاد به مواد مخدر با تقلیل و کم کردن خود موادمخدر که در نوشته‌ها و کتب قدیمی آمده است.
حال این سوال ممکن است برای هر شخصی به وجود بیاید که چرا تاکنون هیچ کس به این موضوع پی نبرده و یا اگر پی برده‌اند چرا نتوانسته‌اند به آن نتیجه دلخواه که درمان اساسی و اصولی است دست پیدا کنند؟
جناب مهندس با تأسیس کنگره ۶۰ توانسته‌اند با روش دی اس تی و طی یک دوره زمانی و با خواست خود فرد و با راهنمایی راهنمایان عزیز افراد را به درمان برسانند و نقش راهنما در نتیجه بخش بودن درمان از بالاترین اهمیت ممکن برخوردار می‌باشد.
برای مثال تجربه‌ای که از درمان سیگار داشتم را برای شما به طور خلاصه بیان می‌کنم.
بعد از گذشت سه ماه اولیه که از سفر درمان و دوران سازگاری با آدامس نیکوتین گذشته بود و بایستی آدامس نیکوتین را جایگزین سیگار می‌کردم، راهنمای محترم قبل از اینکه در دفترچه درمان برنامه تیپر یا همان تعداد قطعات مصرفی آدامس را در روز مشخص و یادداشت نمایند از من سوال کردند که آیا سیگار را به طور کامل قطع کرده‌ام یا نه؟
من نتوانسته بودم به طور کامل سیگار را کنار و قطع مصرف کنم و جوابم منفی بود و احساس کردم راهنما از دستم ناراحت است و این ناراحتی که با یک برجک زدن نیز همراه بود در من یک نقطه و شکاف فکری به وجود آورد و سبب شد که خواست درونی جهت ادامه مسیر درمان در من تقویت شود.
در واقع یک جورهایی می‌خواستم خودم را برای راهنما و هم لژیون‌های خودم ثابت کنم که من اینقدر که شما فکر می‌کنید سست و بی‌اراده نیستم! از آن موقع که تا کنون که حدود ۵ ماه از رهایی و درمان سیگار می‌گذرد استعمال سیگار نداشتم و گاهی به خودم می‌گویم آیا تو اصلاً سیگار می‌کشیدی؟
در درمان اعتیاد نیز به گونه‌ای دیگر راهنما، خطاها و سهل انگاری من را با درایت خاص به من تفهیم نمودند.
در پاسخ به پرسشی که در ابتدا مطرح کردم می‌توان گفت که این وجود راهنما است که با علم و دانشی که در کنگره فرا گرفته، توانسته است با روش دی اس تی افراد را در کنگره به درمان برساند.
با تشکر و سپاس فراوان
نگارش: مسافر داریوش (لژیون پنجم)
ارسال: مسافر مهدی (لژیون پنجم)
ثبت: مسافر اسماعیل
- تعداد بازدید از این مطلب :
58