بال‌هایی به سمت نور

جلسه پنجم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی صالحی به استادی راهنما همسفر عذری با دستور‌جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌‌گیری» روز ‌شنبه ۲۶ آبان ماه ۱۴۰۳ برگزار گردید.

روزی در خلق آسمان‌ها خداوند موجودی به نام انسان را خلق کرد و به او قدرت اختیار داد که به واسطه آن بتواند اسم‌ها و مفاهیم را فرا بگیرد. انسان به جهت اختیاری که به او تفویض شده بود بر سر دوراهی خیر و شر قرار گرفت تا مسیر تکاملی خود را طی نماید و اگر در این مسیر قوانین و فرامین الهی را اجرا کند، در صراط مستقیم، راه راستی، درستی و پاکی قرار می‌گیرد که نتیجه آن خیر و به حال خوش ختم می‌شود؛ اما اگر قوانین و فرامین الهی رعایت نشود باعث آلوده شدن حس‌های انسان و در نتیجه به شر و حال بد شخص منتهی خواهد شد.

برای تشخیص این دو مسیر به دانایی نیاز است؛ یعنی تفکر، تجربه و آموزش راستین که در جهت کسب علم، آگاهی و معرفت باشد. انسان با کسب معرفت و همچنین با انجام عمل سالم و عدالت می‌تواند حس‌های خود را پالایش کند و در جهت یادگیری مفاهیم و اسم‌ها حرکت نماید.

در سی‌دی «چراغ‌دان ۲» به این موضوع اشاره شد که ما در روی زمین توانایی‌هایی مانند علوم مختلف و فنون را یاد می‌گیریم و هرچه در جهت افزایش این توانایی‌ها تلاش کنیم مانند بال‌هایی برای زندگی‌های دیگر می‌شوند. یادگیری نیاز به آموزش درست دارد که در جمع صورت می‌گیرد. انسانی که در جهت کسب علم، معرفت و آگاهی، حتی فنون مختلف و هنر حرکت می‌کند، عشق در درونش موج می‌زند و با تمام محبتی که در درون خود دارد می‌تواند مطالبی که فرا گرفته است را به دیگران منتقل کند.

انرژی‌ای که با انتقال آموزش‌ها کسب می‌کند در سطح بالایی قرار می‌گیرد که هم خود صاحب انرژی و حال خوب می‌شود و همچنین از انرژی که کسب کرده به دیگران می‌بخشد تا آنها نیز دارای انرژی گردند. در واقع این فرد تبدیل به منبع انرژی می‌شود.

انسانی که به درستی آموزش گرفته باشد مانند درختی است که هرچه پر‌بار‌تر باشد افتاده‌تر و سر به زیرتر است؛ اما انسانی که علم، هنر، آموزش جهان‌بینی و یا هر موضوع دیگری که در آن قدم گذاشته را به صورت تمام و کمال فرا نگیرد، یا در مطلبی ناکام بماند و یا جهان‌بینی و ظرفیت لازم در جهت آن علم را نداشته باشد، درگیر تاریکی و جهل می‌شود و برای فرار از تاریکی و جهالت شروع به معرکه‌گیری می‌کند.

این شخص دائما در حال بهانه گرفتن، غر زدن، بدنام کردن دیگران، قضاوت، قیاس و در نهایت در‌گیر حس‌های منفی می‌شود تا بتواند قدرت خود را به نمایش بگذارد؛ غافل از اینکه با آلوده شدن حس، انسان بیشتر به سمت جهالت و تاریکی پیش می‌رود و همانطور که در کنگره گفته می‌شود بزرگ‌ترین دشمن ما جهل و ناآگاهی خودمان است.

انسان جاهل برای دریافت انرژی شروع به معرکه‌گیری می‌کند و برای مدتی این انرژی را از دیگران به غارت می‌برد؛ اما مدت زمان زیادی طول نمی‌کشد که دچار افت انرژی شده و تمام قدرتی که به دست آورده را از دست می‌دهد، هیچ‌گاه حال خوشی ندارد، در دوراهی انتخابی که قرار گرفته است به اشتباه در مسیر ضد‌ارزش‌ها و شر قدم برمی‌دارد و در نهایت سر از جهنمی در می‌آورد که با معرکه‌گیری و جهالت، هیزم جهنم خود را فراهم کرده است.

به واسطه آموزش درست و راستین جهان‌بینی در کنگره‌۶۰ توانستیم به مرکز وجودی خود نزدیک شویم و توانایی یابیم و بال‌هایی به دست آوریم که با قدرت تمام به سمت نور حرکت کنیم، دیگر زمانی برای بهانه‌جویی، معرکه‌گیری و پرداختن به حاشیه نیست؛ هدفی مهم‌تر و انسانی‌تر در پیش داریم.

ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه نگهبان سایت
رابط خبری: همسفر طاهره مرزبان خبری