بسم الله الرحمن الرحیم
امروز بعضی از شما به این اصل مهم پیبردهاید و در آینده نیز دیگران با مشاهدات عملی خواهند دانست که عشق؛ یعنی گذشتن از خویش و آنچه او به شما داده و پرواز در بيکران و یا اینکه گذشتن با آگاهی و باظرافت و پیبردن به جهان هستی که هر یک از ما و شما سهمی داریم برای دادن محبت که عصاره جان هریک از ما است. آیا هرکسی از این عصاره که در وجود خود اندوخته، میتواند به سهم خویش بپردازد و ازآنچه در وجودش خوب و زیبا و ارزشمند است به دیگری نثار کند تا سبب شادی او شود؟ اگر انسان اینقدر گذشت داشته باشد که این کار را بکند او یک عاشق است، ظرف مُحبتش پُر است و پُرتر هم خواهد شد. عشق قامتها را راست، اندیشهها را پاک و حیات را برای گزینش بهتر در انسان تقویت و انسان را خلاق به جهت تمامی علوم آماده میگرداند.
((استاد سیلور))
پهلوان آن است که در غم و شادی مردمان شریک باشد
و در سختی های زندگی و گذر آنها از گذرگاه های سخت به یاری آنها بشتابد
و هیچگاه خداوند و صراط مستقیم را فراموش نکند.
- تعداد بازدید از این مطلب :
287