از طبیعت درس بگیریم

در وادی سوم، قانونی وجود دارد که باید دانست هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. با ورود به این وادی، برای خود آغازی تازه داریم؛ آغازی که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش می‌رساند. برای شروع زندگی با روش صحیح، وقتی وارد این وادی شدیم، یک آغاز جدید را شروع می‌کنیم. چه آغازی؟ این‌که هر چیز یا مطلبی را که در کنگره یاد می‌گیریم، روزی برای حل مشکلاتمان به کار خواهد آمد. بنابراین، کارهای ما باید با تفکر و اندیشه عملی شود؛ آغازی که ما را به سلامتی، صلح، آرامش و آسایش برساند.

مثلاً اگر بیمار هستیم، باید به دنبال حل مشکل بیماری باشیم و با روش درست و درمان مناسب به سلامتی برسیم. اگر در جنگ و جدال هستیم، باید به صلح برسیم. اگر افسردگی و پریشانی داریم، باید به آرامش برسیم. اگر در مسائل مالی و زندگی دچار بحران‌های متعدد هستیم، باید به آسایش برسیم.

از طبیعت درس بگیریم؛ تمام بزرگان از طبیعت درس می‌گیرند و بسیاری از مسائل از آن الگو برداری می‌شود. برای مثال، اگر انسان‌ها هواپیما را اختراع کرده‌اند، از پرواز پرنده‌ها الهام گرفته‌اند و اگر شنا می‌کنند، از ماهی‌ها آموخته‌اند. برای حل مشکلات خود، بالاترین نقش را خود ما ایفا می‌کنیم. اگر امروز با مشکلات جسمی، روحی، روانی، عاطفی و اقتصادی روبه‌رو هستیم، این دردها و رنج‌ها نشان‌دهنده آن هستند که شاید در گذشته به درستی عمل نکرده باشیم و مرتکب اشتباهی شده‌ایم، چه دانسته و چه ندانسته.

این اوضاع نتیجه بذرهایی است که در گذشته کاشته‌ایم و سال‌ها آبیاری کرده‌ایم. پس طبیعی است که بعضی از مشکلات را خودمان ایجاد کرده‌ایم. از این به بعد، باید با تفکر و تدبیر برای از میان برداشتن مشکلات به آرامی اقدام کنیم. در این مبارزه نرم، گاهی شیطان، نیروهای منفی و انسان‌های منفی‌باف ما را احاطه می‌کنند و دائماً پیام‌های خود را القا می‌کنند. ما با دشمنی بسیار قوی که دیده نمی‌شود مواجه هستیم.

نتیجه‌گیری این است که باید مسئولیت کارها، زندگی و مشکلات خود را بپذیریم و سختی‌های آن را با دل و جان قبول کنیم. باید تلاش کنیم که مسائل را با تفکر و تدبیر حل کنیم. برخی از انسان‌ها چنین فکر می‌کنند که دیگران باید به آن‌ها کمک کنند تا مشکلاتشان حل شود و به خودشان اعتمادی ندارند. در صورتی که باید در مقابل ضد ارزش‌ها ایستادگی کنند، در مسیر صراط مستقیم قدم بردارند و برای خود ارزش قائل شوند.

باید گفت پس دست کیست؟ معلوم است که همه چیز در دست خود ماست. هر کس باید مسئولیت کارهایش را بپذیرد و اشتباهاتش را به گردن دیگران نیندازد یا انتظار نداشته باشد دیگران مشکلاتش را حل کنند. در غیر این صورت، همیشه درگیر و در حال مبارزه با مشکلات خواهد بود. هیچ‌وقت نباید بگوییم که دست خودم نیست. باید بپذیریم که مسئولیت همه کارها بر عهده خودمان است. به همین دلیل است که باید بدانیم هیچ موجودی به اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.

نویسنده: همسفر مونا لژیون راهنما همسفر مهدیه (لژیون دوازدهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی پرستار