کنگره باید متکی به تمام اعضایش باشد

جلسه سوم از دوره سوم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، ویژه مسافران نمایندگی یوسف آباد، با استادی پهلوان مسافر مصطفی، نگهبانی راهنما مسافر مجید و دبیری راهنما مسافر محمدرضا با دستور جلسه "جشن گلریزان" در روز چهارشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
اولین نکته ای که به ذهنم می‌رسد تا برای شخص خودم یادآوری کنم، این است که بارزترین و مهم ترین صفتی که در یک انسان مصرف کننده باید تغییر کند همین صفت مصرف کننده بودن است که باید تبدیل به صفت تولید کننده شود و همینطور صفات منفی دیگری که در آن شخص وجود داشته است، یکی دیگر از صفات بارز یک شخص مصرف کننده عدم پذیرش مسئولیت در مقابل تعهدش است، اگر من در جشن گلریزان تعهدی انجام دادم، در مقابلش مسئولم و باید آن را انجام دهم، دیده‌بان محترم جناب آقای زرکش هم به این نکته تاکید داشته‌اند تعهد باید به درستی انجام شود و اگر به هر دلیلی این تعهد انجام نشد شخص نباید تعهد جدیدی انجام دهد و این یکی از نقاط قوت کنگره ۶۰ می‌باشد که می‌خواهد به ما آموزش دهد که باید انسان به تعهد خویش پایبند باشد.

نکته دیگری که لازم می‌بینم یادآوری کنم این هست که تاریخ گلریزان محدود نیست و هریک از ما در هر زمانی که این حس درونمان پدیدار شود و یا این نیاز را در درونمان احساس کنیم می‌توانیم از امکان خدمت مالی به کنگره بهرمند شویم و نیاز نیست صبر کنیم تا جشن گلریزان بعدی برگزار شود، خود من هم بعد از انجام تعهدم اگر این امکان فراهم باشد منتظر نمی مانم و به عقیده بنده این از اهمیت موضوع شکرگزاری که نسبت به  کنگره و خدمات آن بی‌تفاوت نباشیم، اگر شخصی از کنگره خدماتی دریافت کرده باید بازپرداخت آن را انجام دهد.
نکته دیگری که در صحبت‌های این هفته جناب مهندس بسیار برایم جذاب بود این سخن ایشان است که فرمودند: کنگره باید متکی به تمام اعضایش باشد، من خودم از راهنمایم شنیده بودم که جناب مهندس با این موافق نیستند که از بیرون کنگره کمک دریافت کنند اما باورش برایم سخت بود و دلیلش را متوجه نمی‌شدم تا خود ایشان فرمودند که در سال هشتاد و دو کمک مالی بیست ملیون تومانی را از خارج کنگره قبول نکردم و این از هوش و فهم بسیار بالاایشان است که میداستند کنگره با کمک بیرونی به درستی رشد نخواهد کرد.
در بیرون از کنگره افراد و خانواده ها فهم درستی نسبت به بیماری اعتیاد ندارند و حاضر نیستند به مجموعه ها و افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند کمک کنند و اگر اشخاصی که در کنگره درمان میشوند و از کنگره خدمات دریافت میکنند، قدردان این موهبت نباشند، پس این سپاسگذاری سهم کیست؟ مضاف بر این ما اگر خدمتی انجام می‌دهیم برای خودمان است و این در آخر به خودم برمیگردد و به نظرم زندگی برای بخشش به ما داده شده و ما با خدمت مالی در کنگره می‌توانیم این ظرفیت را در خود ایجاد نماییم.

تهیه گزارش و ارسال: مسافر ایمان لژیون 2