تفاوت خشت و آجر

ششمین جلسه از دور پنجاه و یکم کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰؛ ویژه آقایان همسفر در نمایندگی آکادمی، با استادی همسفر ناصر، نگهبانی همسفر محمدرضا و دبیری همسفر فرهاد، با دستور جلسه «وادی نهم و تاثیر آن روی من (تمدید دستور جلسه D.SAP)»، پنجشنبه 10 آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۴ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

ببخشید! من یک مقدمه‌ای بگویم. آقا عطا راهنمای لژیون پنج آکادمی مدتی است که حضور ندارند؛ ولی روح و قلبشان اینجا حضور دارد و در تماس‌های تلفنی مرتب احوال دوستان را می‌پرسند و از من خواستند که سلام ایشان را به تک تک دوستان ابلاغ کنم.

در خصوص دستور جلسه وادی نهم و تأثیر آن روی من و همچنین تمدید دستور جلسه D.SAP در ادامه دوستان می‌توانند در هر دو زمینه مشارکت کنند.

در خصوص وادی نهم؛ وقتی نیرویی از کم شروع می‌شود و به درجه بالاتر و بالاتری می‌رسد نقطه تحمل پیدا می‌کند. مثال در این زمینه بسیار است. زمینه‌های ورزشی شاید یکی از عینی‌ترین مثال‌ها باشد.

 یک کشتی‌گیر، یک وزنه‌بردار، یک فوتبالیست و یک دونده واقعاً کاری را که می‌خواهد انجام دهد کم‌کم شروع می‌کند. تمرین، تمرین، تمرین و همان‌طور تحمل او زیاد می‌شود نیرویش زیاد می‌شود و می‌تواند به‌اصطلاح در آن رشته خودش را توسعه بدهد و به درجات بالاتر برسد.

در طبیعت هم که مهندس مرتب از طبیعت الگو می‌گیرند؛ برای مثال یک درخت را در نظر بگیریم. یک‌دانه‌ای که کاشته می‌شود، جوانه می‌زند، رشد می‌کند. نهال است و به‌تدریج ریشه‌اش گسترش پیدا می‌کند. تنه‌اش محکم می‌شود. شاخه و برگش زیاد می‌شود، به بار می‌نشیند. هرچه بزرگ‌تر و تنومندتر می‌شود میوهٔ بیشتری می‌دهد. نشان می‌دهد همه چیز تدریجی اتفاق می‌افتد و نقطهٔ تحملش هم‌بالاتر می‌رود.

خب البته بعضی‌اوقات دیده می‌شود که درخت‌ها بیشتر از حد معمول و توانشان شاخه و برگشان هم می‌شکند و صدمه می‌بینند؛ یعنی بیشتر از آن نقطه تحملشان باربر می‌شوند و باعث آسیب می‌شوند؛ اما آن چیزی که در این وادی بیشتر در خصوص ما انسان‌ها موردتوجه است، ما در روابط اجتماعی‌مان، در برخوردهایمان در گفتار و کردار اگر درست رفتار نکنیم آسیب می‌رسانیم و آسیب می‌بینیم.

اگر بخواهیم در صلح و آرامش باشیم، باید این دانش خودمان را زیاد کنیم و این دانایی باسواد فرق می‌کند. آگاهی، معرفت و دانشمان را در زمینهٔ رفتارهای اجتماعی افزایش دهیم تا به نقطه تحمل بالا و بالاتری برسیم.

 آموزش هم تدریجی است. این عنوان DST که در زمینهٔ درمان اعتیاد به‌کاررفته است، در همهٔ زمینه‌ها قابل تمرین، توسعه و گسترش است. در آموزش هم همین‌طور است، از یک نقطهٔ کم شروع می‌شود و ما آموزش‌هایمان را بیشتر و بیشتر می‌کنیم.

آن چیزی که باز در اینجا وجود دارد بحث جهان‌بینی است که در رفتار، کردار و گفتار ما اثر می‌گذارد. باید بتوانیم در جامعه طوری رفتار بکنیم که دچار آسیب نشویم. اگر این آموزش‌ها درست اجرا نشود و این جهان‌بینی درست انجام نشود، این نقطه تحمل هم ضعیف باقی می‌ماند.

 در برخوردهایی که در جامعه به وجود می‌آیند، در هر جای مختلف یک‌سری ناهنجاری‌ها ممکن است باشد، کسری و مشکلات ممکن است باشد. در برخورد با این‌ها اگر من آموزش و نقطه تحمل خودم را بالا ببرم، قطعاً می‌توانم در نقطه مقابل خودم را کنترل بکنم به‌طوری‌که باعث آشوب طرف مقابل نشود؛ چون ممکن است در مقابل من نقطه تحمل آن کم باشد و اتفاقی بیفتد که نباید بیفتد. این نقطهٔ تحمل در واقع حرکت در جهت ارزش‌ها است.

راست‌گویی، غیبت‌نکردن، کم‌فروشی‌نکردن، نداشتن منیت، حسادت‌نکردن خیلی از این عناوین وجود دارد که بایستی در جهت ارزش‌ها حرکت کنیم. ما باید از ضد ارزش‌ها دوری کنیم و به ارزش‌ها برسیم. این هم باز با تمرین و ممارست و پیگیری هست صرف آموزش کافی نیست باید تمرین کرد و باید ادامه داد.

مثلاً می‌گوییم: دروغ گفتن درست نیست. خب صرف اینکه دروغ گفتن درست نیست مشکل را برای ما حل نمی‌کند. خودم هم نباید آن را انجام بدهم؛ یعنی بایستی این را ملکه ذهنم بکنم و در خودم نگه دارم که دروغ نگویم، غیبت نکنم و بایستی خیلی از این مسائل ضد ارزشی دوری کنم.

در خصوص مسافرها هم آقای مهندس بسیار توصیه می‌کنند. در صحبت‌هایشان در خصوص نقطه تحمل که باید به نقطه تحمل رهجو دقت کرد که از کنگره زده نشوند و به‌تدریج باید نقطه تحمل آن‌ها را با همین آموزش‌ها بالا برد.

 استاد امین در سی‌دی آفت یک جایی اشاره می‌کنند مثالی می‌زنند بین خشت و آجر. خشت گلی است که در آفتاب خشک شده و اگر در کوره پخته بشود، آجر می‌شود و نقطه تحمل آن بالا می‌رود.

 یک رهجو در کنگره چگونه پخته می‌شود؟ مسافر و همسفر فرقی نمی‌کند، همه ما با همین آموزش‌ها و تمرین آموزش‌ها و نوشتن سی‌دی‌ها، خدمت گرفتن‌ها و این چیزها باعث می‌شود که نقطه تحمل ما بالا برود.

اینجا من این نکته را هم اضافه کنم، همین خشت که می‌خواهد درست شود باید در کوره برود. معمولاً فکر کنم با دمای حدود هزار درجه این را می‌پزند. در زمان مشخصی که بتواند بافت‌هایش با هم دیگر عجین بشوند و درگیر بشوند که محکم بشوند؛ ولی اگر حرارت دادن هم تدریجی نباشد و ناگهانی و یک‌مرتبه دمای کوره بالا برود این خشت به‌جای اینکه پخته بشود، پودر و نابود می‌شود؛ پس این روش تدریجی برای افزایش توان و نقطه تحمل یک چیز بدیهی است که ما در طبیعت داریم و آقای مهندس هم مرتب روی آن تأکید می‌کنند.

متشکرم که به صحبت‌های من توجه کردید.

تایپ و ویراستاری: همسفر یوسف (لژیون چهارم)
تصویربردار: همسفر یوسف (لژیون چهارم)
تهیه و تنظیم: سایت همسفران آقا، نمایندگی آکادمی