بهشت و جهنم یک تمثیل است

در حقیقت همه ما مسافرها تنها هستیم. در حیاتی که زندگی می‌کنیم همه تنها به دنیا می‌آییم و تنها به بُعد دیگری می‌رویم و هر آنچه در حیات و زندگی آموزش می‌گیریم چه خوب و چه بد، بار آن به دوش خود ما می‌باشد. در کتاب آسمانی خداوند می‌فرماید: روزی می‌رسد که هیچ نفسی بار نفس دیگری را نمی‌تواند به دوش بکشد.

گاهی اوقات دیگران باعث دلداری و مساعدت ما می‌شوند ولی آن چیزی که ما حمل می‌کنیم محتویات تفکر و اندیشه‌های خود ما می‌باشد. استاد می‌فرمایند: راه جنت و آرامش شرطش پرهیزگاری و درست زندگی کردن است، عدول از این قوانین، انسان را به قالب حیوانی سوق می‌دهد، راه مستقیم آنان را به نور نزدیک‌تر می‌گرداند. شاگرد می‌گوید، هسته و شکافتن آن، جنت و دوزخ هر دو تمثیل است، جهنم این نیست که یک اوردگاه شکنجه باشد و جنت این نیست که یک باغ خوش‌گذرانی باشد بلکه این‌ها تمثیل می‌باشند.

بهشت یک تمثیل است زیرا ما بعضی از مطالب را نمی‌توانیم درک کنیم و مجبوریم که از تمثیل استفاده کنیم. آیا جهنم وجود دارد؟ بله صد درصد وجود دارد، بهشت هم وجود دارد، آیا در این دنیا وجود دارد؟ بله هم در این دنیا و هم در جهان دیگر وجود دارد. استاد می‌فرمایند: هسته دو معنا دارد یکی هسته درون جسم و دیگری هسته خارج از جسم است، اگر به هسته درون خود بنگریم و تمامی آن را از لحاظ علمی بشکافیم به جهان اصلی بُعد خویش دست‌ یافته‌ایم. اگر سلول یا ماده را بشکافیم درنهایت به یک سری امواج می‌رسیم. خوشا به حال انسانی که در زندگی از چیزی که دارد و خود استفاده می‌کند، می‌بخشد و به دیگران هم می‌دهد. ثروت زمانی برای انسان لذت‌بخش است که قدرت  بخشش آن را داشته باشد و این مسئله خیلی مهمی است.

کسی که چیزی را به دست می‌آورد و ارزش آن را هم می‌داند در تمام مراحل زندگی موفق است. زمانیکه شما خواب هستید و به جهان خواب می‌روید،  فقط کمی از آن را به یاد می‌آورید که به نظر شما عجیب هم هست، می‌خواهد به شما بگوید که دنیا فقط آن چیزی نیست که در قالب ذهن مشاهده می‌نمایید. خواب گاهی اوقات یک پیام است حتی خواب‌هایی که می‌بینیم باید ظرفیت آن را داشته باشیم که آن خواب را  ببینیم. هرچه انسان ظرفیتش بالاتر برود اطلاعات بیشتری به او داده می‌شود حتی ثروت نیز همین‌طور است، باید ظرفیتش را داشته باشیم. ما هر کاری را که انجام می‌دهیم آیا ظرفیت آن را داریم؟ ما برای تخریب، کار نمی‌کنیم  انجام عمل باید با قالب آن کار متناسب باشد. انسان با تفکر خود می‌تواند به عظمت کائنات پی ببرد. فکر بر آن است که هرچه را می‌بیند قبول می‌نماید. مقیاس تراز چشم است، اما در خارج از جسم دیگر باید با دید بصیرت سیر شود. 

به قلم: مسافر رضا لژیون 21

تهیه کننده: مسافر حسین کیانی لژیون 30

تقدیم به نگاه زیبای شما عزیزان از طرف خدمتگزاران سایت